WYROK SĄDU (piąta izba)
z dnia 14 września 2022 r.(*)
Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenia graficznych unijnych znaków towarowych READY 4YOU – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001
W sprawach połączonych T‑367/21 i T‑432/21
Sushi&Food Factor sp. z o.o. sp.k., z siedzibą w Robakowie (Polska), którą reprezentowała J. Gwiazdowska, radca prawny,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), który reprezentowały D. Walicka i M. Chylińska, w charakterze pełnomocników,
strona pozwana,
SĄD (piąta izba),
w składzie: D. Spielmann (sprawozdawca), prezes, M. Brkan i I. Gâlea, sędziowie,
sekretarz: M. Zwozdziak-Carbonne, administratorka,
uwzględniając pisemny etap postępowania, w szczególności postanowienie z dnia 25 kwietnia 2022 r. o połączeniu spraw T‑367/21 i T‑432/21 do celów ustnego etapu postępowania i wydania orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie,
po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 29 czerwca 2022 r.,
wydaje następujący
Wyrok
1 W skardze opartej na art. 263 TFUE skarżąca, Sushi&Food Factor sp. z o.o. sp.k., wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 20 kwietnia 2021 r. (sprawa R 2273/2020‑5) i z dnia 13 maja 2021 r. (sprawa R 2321/2020‑5) (zwanych dalej „zaskarżonymi decyzjami”).
Okoliczności powstania sporu
2 W dniu 13 marca 2020 r. (sprawa T‑367/21) skarżąca dokonała w EUIPO zgłoszenia unijnego znaku towarowego dla następującego oznaczenia graficznego:
3 W dniu 11 marca 2020 r. (sprawa T‑432/21) skarżąca dokonała w EUIPO zgłoszenia unijnego znaku towarowego dla następującego oznaczenia graficznego:
4 Zgłoszone znaki towarowe oznaczają towary i usługi należące do klas 29, 30 i 43 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, i odpowiadają, w odniesieniu do każdej z tych klas, następującemu opisowi:
– klasa 29: „artykuły i wyroby spożywcze składające się głównie z mięsa i jego substytutów; przetworzone owoce, warzywa i grzyby (w tym orzechy i nasiona roślin strączkowych); nabiał i substytuty nabiału; sery; mleko; produkty i napoje mleczne; jaja ptasie i produkty z jaj; oleje i tłuszcze; oliwa z oliwek; masła; ryby, owoce morza i mięczaki oraz produkty z nich; zupy i wywary, ekstrakty mięsne; mięso i wędliny; drób; dziczyzna; pasztety z wątróbki; buliony; sałatki warzywne, mięsne; przekąski na bazie ziemniaków; przekąski na bazie warzyw; przekąski na bazie mięsa; przekąski na bazie owoców; przekąski na bazie orzechów; przekąski na bazie soi; przekąski na bazie tofu; przekąski na bazie sera; przekąski jajeczne; desery mleczne; desery owocowe; desery jogurtowe; galaretki, dżemy, kompoty, pasty owocowe i warzywne; chipsy ziemniaczane; chipsy owocowe; chipsy warzywne”;
– klasa 30: „kawa, herbata, kakao i namiastki tych towarów; kawa nienaturalna; czekolada; napoje na bazie kawy, herbaty, kakao i czekolady; słodycze; ziarna przetworzone, skrobia i wyroby z tych towarów, preparaty do pieczenia i drożdże; wyroby cukiernicze, ciasta, tarty i ciasteczka; mąka; preparaty i produkty zbożowe; zbożowe artykuły śniadaniowe; ryż; tapioka; suche i świeże makarony, kluski i pierogi; bułki; obwarzanki; herbatniki; musli; płatki kukurydziane, owsiane, zbożowe; kasze spożywcze; batony zbożowe i energetyczne; cukierki, batony i guma do żucia; chleb; cukry, naturalne słodziki, polewy cukiernicze i nadzienia, produkty pszczele; sago; miód; melasa (syropy); lód, lody spożywcze, mrożone jogurty i sorbety; sól, przyprawy i dodatki smakowe; ocet; chipsy (produkty zbożowe); sosy; sushi; musztarda; majonez; ketchup; bułka tarta; pizza; paszteciki; gotowe potrawy na bazie ryżu; gotowe potrawy na bazie makaronu; przekąski zbożowe, sezamowe, ryżowe, makaronowe, czekoladowe, z musli; przekąski‑słodycze zwierające ziarna, orzechy, owoce; grzanki”;
– klasa 43: „usługi zaopatrzenia w żywność i napoje; usługi restauracyjne; usługi pizzerii, kawiarni, barów, kafejek, herbaciarni, lodziarni, pubów, winiarni; catering żywności i napojów; wynajem sal konferencyjnych; wynajmowanie pomieszczeń na pobyt czasowy; wypożyczanie mebli, bielizny stołowej i zastawy stołowej; wypożyczanie namiotów, konstrukcji przenośnych; usługi doradcze dotyczące żywności”.
5 Dwiema decyzjami, z dnia 29 września 2020 r. (sprawa T‑367/21) i z dnia 8 października 2020 r. (sprawa T‑432/21), ekspert odrzucił zgłoszenia do rejestracji wspomnianych znaków towarowych na podstawie art. 7 ust. 1 lit. b) i art. 7 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 207 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2017, L 154, s. 1) (sprawa T‑367/21) oraz na podstawie art. 7 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia (sprawa T‑432/21).
6 W dniach 30 listopada 2020 r. (sprawa T‑367/21) i 7 grudnia 2020 r. (sprawa T‑432/21) skarżąca wniosła do EUIPO dwa odwołania od decyzji eksperta.
7 W zaskarżonych decyzjach Izba Odwoławcza oddaliła odwołania, stwierdziwszy, że zgłoszone znaki towarowe są pozbawione charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001.
8 W szczególności Izba Odwoławcza uznała, że ponieważ zgłoszone znaki towarowe składają się ze słów mających znaczenie w języku angielskim, właściwym kręgiem odbiorców są odbiorcy w Unii Europejskiej posiadający przynajmniej podstawową znajomość języka angielskiego. Wskazała ona ponadto, że poziom uwagi właściwego kręgu odbiorców jest przeciętny.
9 Izba Odwoławcza stwierdziła, że wyrażenie „ready 4you” jako całość będzie rozumiane przez docelowy krąg odbiorców, w szczególności przez konsumentów anglojęzycznych, jako „gotowy dla ciebie”. Izba Odwoławcza uznała, że semantyczna treść zgłoszonych znaków towarowych niesie jedynie promocyjne przesłanie dotyczące cech towarów i usług, które to przesłanie, choć niewskazujące na konkretne cechy tych właśnie omawianych usług, ma charakter zachwalający, reklamowy, a przez to wskazuje wyłącznie na pozytywne cechy towarów i usług objętych zgłoszeniem. Dodała ona, że kolory przedstawione na zgłoszonych znakach towarowych nie są na tyle nietypowe w danej branży, aby nadać tym znakom jako całości charakter odróżniający, oraz że elementy graficzne są zbyt proste, aby odwrócić uwagę konsumenta od promocyjnego przekazu tych znaków.
10 Wreszcie w odniesieniu do innych decyzji EUIPO, na które powołała się skarżąca, Izba Odwoławcza stwierdziła, że fakt zarejestrowania innych znaków towarowych zawierających słowa „ready” lub „4you” lub zawierających podobne elementy graficzne nie jest argumentem przemawiającym na rzecz rejestracji rozpatrywanych znaków. Ponadto zdaniem Izby Odwoławczej okoliczność, że zgłoszone znaki towarowe stanowią część „rodziny znaków towarowych” skarżącej, jest nieistotny w niniejszej sprawie.
Żądania stron
11 Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji i dopuszczenie zgłoszonych znaków towarowych do rejestracji;
– ewentualnie stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji i przekazanie sprawy do EUIPO celem ponownego rozpoznania;
– obciążenie EUIPO kosztami postępowania, w tym także kosztami poniesionymi w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą oraz Wydziałem Działań Operacyjnych EUIPO.
12 EUIPO wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania.
Co do prawa
13 Skarżąca podnosi trzy zarzuty. Zarzut pierwszy, dzielący się na dwie części, dotyczy naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001, zarzut drugi oparty jest na naruszeniu art. 94 ust. 1 i art. 95 ust. 1 rozporządzenia 2017/1001, zaś zarzut trzeci odnosi się do naruszenia zasad dobrej administracji, pewności prawa i równego traktowania.
W przedmiocie zarzutu pierwszego, dotyczącego naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001
14 Po pierwsze, skarżąca podnosi, że Izba Odwoławcza naruszyła obowiązek przeprowadzenia całościowej analizy i zbadania charakteru odróżniającego zgłoszonych znaków towarowych w stosunku do poszczególnych towarów i usług wskazanych w zgłoszeniach i z uwzględnieniem właściwego kręgu odbiorców, a także pominęła istotne okoliczności świadczące o zdolności zgłoszonych znaków towarowych do pełnienia funkcji znaku towarowego. Po drugie, zdaniem skarżącej Izba Odwoławcza nie uwzględniła elementów graficznych zgłoszonych znaków towarowych i błędnie uznała, że znaki te stanowią hasło reklamowe.
W przedmiocie części pierwszej zarzutu pierwszego
15 Skarżąca podnosi, że Izba Odwoławcza dokonała błędnej analizy charakteru odróżniającego zgłoszonych znaków towarowych, przez co naruszyła obowiązek ich rozpatrzenia w stosunku do poszczególnych towarów i usług wskazanych w zgłoszeniach i z uwzględnieniem właściwego kręgu odbiorców o różnym poziomie uwagi, a także pominęła inne istotne okoliczności, takie jak zwyczaje rynkowe, używanie na rynku i fakt istnienia rodziny znaków towarowych, przez co naruszyła zasady całościowej oceny.
16 EUIPO nie zgadza się z argumentami skarżącej.
17 Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 nie są rejestrowane znaki towarowe, które pozbawione są jakiegokolwiek charakteru odróżniającego. Na podstawie art. 7 ust. 2 tego rozporządzenia art. 7 ust. 1 stosuje się bez względu na fakt, że podstawy odmowy rejestracji istnieją tylko w części Unii.
18 Odróżniający charakter znaku towarowego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 oznacza, iż znak ten pozwala na zidentyfikowanie towaru, dla którego wnosi się o rejestrację, jako pochodzącego z określonego przedsiębiorstwa i tym samym na odróżnienie tego towaru od towarów pochodzących z innych przedsiębiorstw (zob. wyrok z dnia 21 stycznia 2010 r., Audi/OHIM, C‑398/08 P, EU:C:2010:29, pkt 33 i przytoczone tam orzecznictwo).
19 Charakter odróżniający należy oceniać, po pierwsze, w stosunku do towarów lub usług, dla których znak towarowy został zgłoszony, i po drugie, z uwzględnieniem sposobu postrzegania go przez właściwy krąg odbiorców (zob. wyrok z dnia 29 kwietnia 2004 r., Henkel/OHIM, C‑456/01 P i C‑457/01 P, EU:C:2004:258, pkt 35 i przytoczone tam orzecznictwo).
20 Należy ponadto przypomnieć, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału, po pierwsze, badanie bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji musi dotyczyć każdego z towarów lub każdej z usług, dla których wniesiono o rejestrację znaku towarowego, a po drugie, decyzja właściwego organu o odmowie rejestracji znaku towarowego co do zasady musi być uzasadniona w odniesieniu do każdego z tych towarów lub każdej z tych usług (zob. wyrok z dnia 17 maja 2017 r., EUIPO/Deluxe Entertainment Services Group, C‑437/15 P, EU:C:2017:380, pkt 29 i przytoczone tam orzecznictwo).
21 Niemniej, co się tyczy tego ostatniego wymogu, jeśli ta sama podstawa odmowy rejestracji podnoszona jest wobec kategorii lub grupy towarów lub usług, właściwy organ może ograniczyć się do ogólnego uzasadnienia dotyczącego wszystkich rozpatrywanych towarów lub usług (zob. wyrok z dnia 17 maja 2017 r., EUIPO/Deluxe Entertainment Services Group, C‑437/15 P, EU:C:2017:380, pkt 30 i przytoczone tam orzecznictwo). Powyższe uprawnienie rozciąga się jednak jedynie na towary i usługi pozostające w wystarczająco bezpośrednim i konkretnym związku, by tworzyć jedną dostatecznie jednorodną kategorię lub grupę towarów lub usług (zob. wyrok z dnia 17 maja 2017 r., EUIPO/Deluxe Entertainment Services Group, C‑437/15 P, EU:C:2017:380, pkt 31 i przytoczone tam orzecznictwo).
22 Z powyższych rozważań wynika, że wbrew temu, co twierdzi skarżąca, nie można a priori wykluczyć, że wszystkie towary i usługi objęte zgłoszeniem do rejestracji mają wspólną cechę istotną dla dokonania analizy zastosowania bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji oraz że mogą zostać przypisane – w celu zbadania rozpatrywanego zgłoszenia do rejestracji pod kątem tej bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji – do jednej dostatecznie jednorodnej kategorii lub grupy w rozumieniu orzecznictwa przytoczonego w pkt 21 powyżej.
23 W niniejszej sprawie należy zauważyć, że Izba Odwoławcza prawidłowo zidentyfikowała kilka jednorodnych grup towarów i usług do celów określenia właściwego kręgu odbiorców i poziomu ich uwagi.
24 W tym względzie Izba Odwoławcza w pkt 16 i 17 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑367/21 oraz w pkt 15 i 16 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑432/21 wyróżniła z jednej strony artykuły spożywcze należące do klas 29 i 30, czyli towary powszechnie używane, które są skierowane do szerokiego kręgu odbiorców, zaś z drugiej strony usługi należące do klasy 43, czyli różnorodne usługi restauracyjne, wynajmu sal, wypożyczania sprzętu w celach żywieniowych, a także usługi doradcze dotyczące żywności. W tych dwóch przypadkach Izba Odwoławcza stwierdziła, że poziom uwagi odbiorców tych towarów i usług znajduje się na poziomie przeciętnego użytkownika, który jest właściwie poinformowany oraz dostatecznie uważny i rozsądny.
25 Ponadto na potrzeby ustalenia, czy zgłoszone znaki towarowe mają charakter odróżniający, Izba Odwoławcza, w pkt 30 i 31 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑367/21 oraz w pkt 29 i 30 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑432/21, określiła jako jednorodne grupy towarów i usług artykuły spożywcze należące do klas 29 i 30, usługi restauracyjne należące do klasy 43, a także usługi wynajmu i wypożyczania oraz usługi doradcze dotyczące żywności należące do klasy 43.
26 Dodatkowo należy zauważyć, podobnie jak uczyniło to EUIPO, że skarżąca nie przedstawiła szczególnych grup towarów, których wyodrębnienie mogłoby mieć wpływ na ocenę charakteru odróżniającego rozpatrywanych oznaczeń. W tych okolicznościach powyższy argument skarżącej należy oddalić.
27 Co się tyczy argumentu skarżącej, zgodnie z którym Izba Odwoławcza pominęła inne istotne okoliczności, takie jak na przykład zwyczaje konsumentów na rynku lub sposoby sprzedaży rozpatrywanych towarów i usług, wystarczy zauważyć, że skarżąca nie wykazała w niniejszym przypadku, iż zwyczaje konsumentów lub sposoby sprzedaży rozpatrywanych towarów i usług mogą podważyć ocenę Izby Odwoławczej dotyczącą charakteru odróżniającego zgłoszonych znaków towarowych.
28 Wreszcie jeżeli chodzi o argument skarżącej, zgodnie z którym Izba Odwoławcza nie wzięła pod uwagę tego, że zgłoszone znaki towarowe stanowią część rodziny znaków towarowych zawierających wspólny element „4you”, wystarczy zauważyć, że koncepcja rodziny znaków nie ma znaczenia przy badaniu bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji, a jest stosowana wyłącznie przy rozpatrywaniu względnych podstaw odmowy rejestracji, wobec czego Izba Odwoławcza miała obowiązek dokonać oceny charakteru odróżniającego wspomnianych znaków towarowych w świetle ich własnych cech, bez brania pod uwagę innych należących do skarżącej znaków towarowych, które miałyby być podobne [wyrok z dnia 12 marca 2019 r., Novartis/EUIPO (SMARTSURFACE), T‑463/18, niepublikowany, EU:T:2019:152, pkt 53].
29 W świetle powyższych rozważań tę część zarzutu pierwszego należy oddalić.
W przedmiocie części drugiej zarzutu pierwszego
30 W pierwszej kolejności skarżąca twierdzi, że skupienie przez Izbę Odwoławczą nadmiernej uwagi na słownym elemencie znaku towarowego i jego wyizolowanie doprowadziło Izbę Odwoławczą do błędnego wniosku, że zgłoszone znaki towarowe miały być traktowane jako slogan lub hasło reklamowe.
31 W drugiej kolejności skarżąca zarzuca Izbie Odwoławczej, że ta pominęła element graficzny analizowanych znaków towarowych, ale także że nigdy nie odniosła się do tych znaków jako całości. Skarżąca podkreśla również, że element wizualny znaków towarowych ma „ogromne znaczenie”, a „efekt wyższości obrazu” nadaje im ważną funkcję, przez co oznaczenia są bardziej rozpoznawalne dla konsumentów. Ponadto skarżąca zaznacza, że Izba Odwoławcza nie uzasadniła swojego twierdzenia, iż kolorystyka oznaczeń jest powszechnie używana w handlu, ani nie wskazała powodów, dla których elementowi słownemu „4” znaku towarowego przypisywane jest znaczenie „dla”, zważywszy, że jej zdaniem takiej interpretacji nie podzielają odbiorcy anglojęzyczni.
32 EUIPO nie zgadza się z argumentami skarżącej.
33 Rejestracja znaków towarowych składających się z oznaczeń lub wskazówek, które są ponadto używane jako slogany reklamowe, oznaczenia dotyczące jakości lub wyrażenia zachęcające do zakupu towarów lub usług oznaczonych tymi znakami, nie jest wykluczona ze względu na tego rodzaju użycie (wyrok z dnia 21 października 2004 r., OHMI/Erpo Möbelwerk, C‑64/02 P, EU:C:2004:645, pkt 41).
34 Wynika z tego, że znak towarowy tworzony przez takie oznaczenia lub wskazówki należy uznać za pozbawiony charakteru odróżniającego, jeśli właściwy krąg odbiorców może go postrzegać wyłącznie jako zwykłe sformułowanie reklamowe. Taki znak towarowy trzeba natomiast uznać za mający charakter odróżniający, jeżeli właściwy krąg odbiorców będzie mógł w nim dostrzec od razu, oprócz funkcji reklamowej, także wskazanie pochodzenia handlowego danych towarów lub usług [zob. wyrok z dnia 17 września 2015 r., Volkswagen/OHIM (COMPETITION), T‑550/14, EU:T:2015:640, pkt 17 i przytoczone tam orzecznictwo].
35 To właśnie w świetle powyższych zasad należy rozpoznać niniejszą sprawę.
36 Na wstępie należy zauważyć, że ponieważ elementy słowne rozpatrywanych oznaczeń składają się ze słów angielskich, Izba Odwoławcza stwierdziła w pkt 24 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑367/21 i w pkt 23 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑432/21, że charakter odróżniający należy oceniać w odniesieniu do odbiorców w Unii posiadających przynajmniej podstawową znajomość języka angielskiego.
37 Następnie należy zauważyć, że wbrew temu, co twierdzi skarżąca, Izba Odwoławcza słusznie uznała, iż odbiorcy anglojęzyczni będą interpretować cyfrę 4 zawartą w elemencie słownym zgłoszonych znaków towarowych jako odniesienie do słowa „for” w języku angielskim (w języku polskim „dla”). W tym względzie wystarczy stwierdzić, że powyższa interpretacja znajduje potwierdzenie w niektórych słownikach internetowych, takich jak na przykład www.acronymfinder.com.
38 Wynika z tego, że wyrażenie „ready 4you” w zgłoszonych znakach towarowych składa się ze słów angielskich oznaczających „gotowy dla ciebie”, co słusznie stwierdziła Izba Odwoławcza w pkt 27 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑367/21 i w pkt 26 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑432/21.
39 Ponadto w pkt 30 i 31 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑367/21 oraz w pkt 29 i 30 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑432/21 Izba Odwoławcza wskazała, po pierwsze, w kontekście objętych zgłoszeniami towarów należących do klas 29 i 30, a także do usług restauracyjnych należących do klasy 43, że słowa „ready 4you” wskazywały na ich pozytywne cechy, a mianowicie na okoliczność, że są one gotowe do spożycia lub łatwe w przygotowaniu lub że są one zapakowane w taki sposób, że można je natychmiast spożyć. Po drugie, co się tyczy usług wynajmu i wypożyczania oraz usług doradczych dotyczących żywności, oznaczenie READY 4YOU informuje konsumenta, że w ramach tych usług wszystko jest dla niego przygotowane. Izba Odwoławcza uznała w konsekwencji, że semantyczna treść zgłoszonych znaków towarowych niesie jedynie promocyjne przesłanie dotyczące cech towarów i usług, które to przesłanie, choć niewskazujące na konkretne cechy w szczególności omawianych usług, ma charakter zachwalający, reklamowy, a przez to wskazuje wyłącznie na pozytywne cechy towarów i usług objętych zgłoszeniem. W tych okolicznościach uznała ona, że zgłoszone znaki towarowe są pozbawione charakteru odróżniającego.
40 Przedstawione w pkt 39 ustalenia Izby Odwoławczej są prawidłowe i należy się z nimi zgodzić. Wbrew temu, co twierdzi skarżąca, zgłoszone znaki towarowe ograniczają się bowiem do zwykłego przekazu reklamowego, nie posiadają żadnej oryginalności, nie wymagają żadnego wysiłku interpretacyjnego i nie uruchamiają u właściwego kręgu odbiorców żadnego procesu poznawczego. Wniosek ten dotyczy wszystkich rozpatrywanych tu towarów lub usług.
41 Co więcej, co się tyczy argumentu skarżącej, zgodnie z którym Izba Odwoławcza pominęła elementy graficzne zgłoszonych znaków towarowych, należy stwierdzić, że wbrew temu, co twierdzi skarżąca, w pkt 35–38 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑367/21 i w pkt 34–37 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑432/21 Izba Odwoławcza słusznie wskazała, po pierwsze, że elementy graficzne zgłoszonych znaków towarowych nie wykazują żadnego stopnia fantazyjności, a po drugie, że zgłoszona kolorystyka nie jest na tyle nietypowa, aby mogła nadać spornym znakom charakter odróżniający. Wynika z tego, że Izba Odwoławcza nie pominęła elementów graficznych zgłoszonych znaków towarowych, lecz przeciwnie, rozważyła je i doszła do wniosku, że nie nadają one zgłoszonym znakom towarowym żadnego charakteru odróżniającego.
42 Skarżąca nie może też powoływać się na argument, zgodnie z którym Izba Odwoławcza pominęła aspekt wizualny, który jest dominujący w przypadku artykułów spożywczych. Aspekt wizualny zgłoszonych znaków towarowych został bowiem wzięty pod uwagę, jednak Izba Odwoławcza uznała w pkt 37 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑367/21 i w pkt 36 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑432/21, że elementy graficzne nie są w stanie wywołać natychmiastowego i trwałego wrażenia, które właściwy krąg odbiorców mógłby zachować w pamięci w sposób, który umożliwiłby mu odróżnienie towarów skarżącej od towarów innych producentów.
43 Należy również stwierdzić, że skarżąca niesłusznie twierdzi, iż Izba Odwoławcza nigdy nie odniosła się do oznaczenia jako całości. Z pkt 37 i 38 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑367/21 oraz z pkt 36 i 37 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑432/21 wynika bowiem, że dokonana przez Izbę Odwoławczą ocena została oparta w szczególności na braku charakteru odróżniającego znaków towarowych „jako całości” oraz na okoliczności, że znaki towarowe „jako całość” informują konsumenta, iż oferowane towary i usługi są gotowe do spożycia lub skorzystania z nich.
44 W świetle powyższego należy oddalić jako bezzasadne argumenty skarżącej dotyczące błędnej analizy elementu graficznego zgłoszonych znaków towarowych i błędnego twierdzenia dotyczącego charakteru promocyjnego wspomnianych znaków. W tych okolicznościach zarzut pierwszy należy oddalić w całości.
W przedmiocie zarzutu drugiego, dotyczącego naruszenia art. 94 ust. 1 i art. 95 ust. 1 rozporządzenia 2017/1001
45 Skarżąca uważa, że zaskarżone decyzje są dotknięte brakiem uzasadnienia, ponieważ dotyczą bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji, o której mowa w art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001. Nie zawierają one bowiem żadnego uzasadnienia w odniesieniu do poszczególnych towarów i usług należących do rożnych kategorii i mających różnych odbiorców, a przedstawione uzasadnienie nie pozwala zrozumieć ani przyczyn, dla których Izba Odwoławcza stwierdziła, że wszystkie towary i usługi mogą być analizowane łącznie, ani powodów, dla których uznała ona, że rozpatrywane oznaczenia są pozbawione charakteru odróżniającego w stosunku do każdego z tych towarów i każdej z tych usług. Ponadto pominięta została część istotnego dla dokonania oceny spraw materiału dowodowego. W konsekwencji uzasadnienie zaskarżonych decyzji uniemożliwia skarżącej zrozumienie motywów leżących u podstaw wydania tych decyzji.
46 EUIPO nie zgadza się z argumentami skarżącej.
47 Należy przypomnieć, że zgodnie z art. 94 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia 2017/1001 decyzje EUIPO muszą zawierać uzasadnienie. Ten obowiązek uzasadnienia ma taki sam zakres jak obowiązek wynikający z art. 296 TFUE, zgodnie z którym rozumowanie autora aktu powinno zostać przedstawione w sposób jasny i jednoznaczny. Podwójnym celem tego obowiązku jest, po pierwsze, umożliwienie zainteresowanym zapoznania się z motywami wydania danego aktu, tak by mieli oni możliwość obrony swoich praw, a po drugie, umożliwienie sądowi Unii przeprowadzenia kontroli zgodności z prawem decyzji. Nie jest wymagane, by uzasadnienie wyszczególniało wszystkie istotne elementy faktyczne i prawne, ponieważ ocena, czy uzasadnienie aktu spełnia wymogi wspomnianego art. 296 TFUE, winna opierać się nie tylko na jego brzmieniu, ale także uwzględniać okoliczności jego wydania, jak również całość przepisów prawa regulującego daną dziedzinę [wyrok z dnia 7 czerwca 2017 r., Mediterranean Premium Spirits/EUIPO – G‑Star Raw (GINRAW), T‑258/16, niepublikowany, EU:T:2017:375, pkt 88].
48 Ponadto obowiązek uzasadnienia nie zobowiązuje izb odwoławczych do przedstawienia wyjaśnienia, które podejmowałoby w sposób wyczerpujący punkt po punkcie argumentację przedstawioną przez strony sporu. Wystarczy, by przedstawiły one fakty i rozważania prawne o zasadniczym znaczeniu dla systematyki decyzji [wyroki: z dnia 15 stycznia 2015 r., MEM/OHMI (MONACO), T‑197/13, EU:T:2015:16, pkt 19; z dnia 7 czerwca 2017 r., GINRAW, T‑258/16, niepublikowany, EU:T:2017:375, pkt 89].
49 Dodatkowo uzasadnienie może być dorozumiane, pod warunkiem że umożliwia zainteresowanym poznanie powodów, dla których została wydana taka decyzja izby odwoławczej, a właściwemu sądowi dostarcza elementów wystarczających do dokonania kontroli [wyroki: z dnia 9 lipca 2008 r., Reber/OHIM – Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli (Mozart), T‑304/06, EU:T:2008:268, pkt 55; z dnia 7 czerwca 2017 r., GINRAW, T‑258/16, niepublikowany, EU:T:2017:375, pkt 90].
50 Wreszcie należy przypomnieć, że brak uzasadnienia lub jego niewystarczający charakter stanowi zarzut oparty na naruszeniu istotnych wymogów proceduralnych, który jako taki jest odrębny od zarzutu opartego na wadliwości uzasadnienia decyzji, którego kontrola jest przeprowadzana w ramach badania zasadności tej decyzji [zob. podobnie wyroki: z dnia 2 kwietnia 1998 r., Komisja/Sytraval i Brink’s France, C‑367/95 P, EU:C:1998:154, pkt 67; z dnia 23 września 2015 r., Mechadyne International/OHIM (FlexValve), T‑588/14, niepublikowany, EU:T:2015:676, pkt 59].
51 W niniejszej sprawie w pierwszej kolejności należy przypomnieć, że jak wynika z analizy zarzutu pierwszego, Izba Odwoławcza wykazała w sposób wymagany prawem, iż zgłoszone znaki towarowe są pozbawione charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001.
52 W drugiej kolejności – z argumentów przedstawionych przez skarżącą w ramach niniejszego zarzutu, ale również w całej skardze, wynika, że była ona w stanie zrozumieć powody, dla których Izba Odwoławcza uznała, iż zgłoszone znaki towarowe są pozbawione charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001.
53 W trzeciej kolejności należy przypomnieć – jak zostało stwierdzone w pkt 21 i 22 powyżej – iż zgodnie z orzecznictwem nie można a priori wykluczyć, że wszystkie towary i usługi objęte zgłoszeniem do rejestracji mają wspólną cechę istotną dla dokonania analizy zastosowania bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji oraz że mogą zostać przypisane – w celu zbadania rozpatrywanego zgłoszenia do rejestracji pod kątem tej bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji – do jednej dostatecznie jednorodnej kategorii lub grupy w rozumieniu orzecznictwa przytoczonego w pkt 21 powyżej (wyrok z dnia 17 maja 2017 r., EUIPO/Deluxe Entertainment Services Group, C‑437/15 P, EU:C:2017:380, pkt 34). Tymczasem w niniejszej sprawie Izba Odwoławcza prawidłowo zidentyfikowała kilka jednorodnych grup towarów i usług zarówno do celów określenia właściwego kręgu odbiorców, jak i na potrzeby zbadania istnienia wystarczająco konkretnego i bezpośredniego związku między zgłoszonymi znakami towarowymi a towarami i usługami, dla których dokonano zgłoszenia.
54 Wreszcie należy stwierdzić, że twierdzenie skarżącej, zgodnie z którym Izba Odwoławcza pominęła część materiału dowodowego, nie jest niczym poparte.
55 Z ogółu powyższych uwag wynika, że zgodnie z art. 94 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia 2017/1001 Izba Odwoławcza w sposób jasny i jednoznaczny przedstawiła zasadnicze powody, dla których uznała, iż zgłoszone znaki towarowe są pozbawione charakteru odróżniającego.
56 W związku z tym niniejszy zarzut należy oddalić.
W przedmiocie zarzutu trzeciego, dotyczącego naruszenia zasad dobrej administracji, pewności prawa i równego traktowania
57 Skarżąca podnosi, że Izba Odwoławcza zignorowała wcześniejszą praktykę EUIPO, podczas gdy owa praktyka stanowiła uzasadniony punkt odniesienia dla skarżącej. Zaskarżone decyzje nie zawierały bowiem odniesienia do licznych zarejestrowanych znaków towarowych zawierających element „4you”, w tym do rodziny znaków towarowych należących do skarżącej. Zdaniem skarżącej okoliczność, że Izba Odwoławcza pominęła te elementy w swojej całościowej ocenie sprawy, stanowi nie tylko uchybienie obowiązkowi uwzględnienia przy rozpatrywaniu sprawy wszystkich istotnych okoliczności fatycznych, zwłaszcza praktyk rynkowych, lecz jest również niezgodne z zasadami dobrej administracji i stanowi naruszenie zasady równego traktowania.
58 EUIPO nie zgadza się z argumentami skarżącej.
59 W tym względzie należy przypomnieć, że EUIPO jest zobowiązane wykonywać swe kompetencje w zgodzie z zasadami ogólnymi prawa Unii, w tym z zasadami równego traktowania i dobrej administracji (wyrok z dnia 10 marca 2011 r., Agencja Wydawnicza Technopol/OHIM, C‑51/10 P, EU:C:2011:139, pkt 73). W świetle powyższych zasad EUIPO powinno brać pod uwagę decyzje wydane już w odniesieniu do podobnych zgłoszeń i ze szczególną uwagą rozważyć, czy w danym przypadku rozstrzygnięcie winno brzmieć podobnie, przy czym stosowanie tych zasad musi pozostawać w zgodzie z przestrzeganiem zasady legalności (wyrok z dnia 10 marca 2011 r., Agencja Wydawnicza Technopol/OHIM, C‑51/10 P, EU:C:2011:139, pkt 74, 75).
60 W konsekwencji osoba, która wystąpiła o rejestrację oznaczenia w charakterze unijnego znaku towarowego, nie może – w celu uzyskania identycznej decyzji – powoływać się z korzyścią dla siebie na ewentualne niezgodne z prawem działanie na rzecz innej osoby. W pozostałym zakresie, ze względów pewności prawa, a ściśle rzecz ujmując – dobrej administracji, każde zgłoszenie do rejestracji musi zostać rozpatrzone w sposób dokładny i kompletny, tak aby uniknąć nieprawidłowego rejestrowania znaków towarowych. Takie rozpatrzenie musi mieć miejsce w każdym konkretnym przypadku. Rejestracja oznaczenia jako unijnego znaku towarowego zależy bowiem od specyficznych kryteriów, które znajdują zastosowanie w kontekście stanu faktycznego danej sprawy i służą weryfikacji, czy dane oznaczenie nie jest objęte podstawą odmowy rejestracji (wyrok z dnia 10 marca 2011 r., Agencja Wydawnicza Technopol/OHIM, C‑51/10 P, EU:C:2011:139, pkt 76, 77).
61 W niniejszej sprawie, niezależnie od tego, co mogło mieć miejsce w przypadku niektórych wcześniejszych zgłoszeń do rejestracji oznaczeń zawierających element „4you”, w szczególności z pkt 33–44 powyżej wynika, że Izba Odwoławcza prawidłowo stwierdziła, iż do zgłoszonych znaków towarowych znajduje zastosowanie podstawa odmowy rejestracji określona w art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001, w związku z czym skarżąca, do celów zakwestionowania tego stwierdzenia, nie może skutecznie powoływać się na wcześniejsze decyzje EUIPO.
62 Ponadto, jak wskazano w pkt 46 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑367/21 i w pkt 45 decyzji zaskarżonej w sprawie T‑432/21, Izba Odwoławcza wielokrotnie odmawiała zarejestrowania zgłoszeń znaków towarowych złożonych z połączenia jednego lub większej liczby elementów pozbawionych charakteru odróżniającego oraz elementu „4you”.
63 Co więcej, należy zauważyć, podobnie jak uczyniło to EUIPO, że inne wskazane przez skarżącą rejestracje nie są podobne lub zawierają dodatkowe elementy, wobec czego skarżąca nie może się na nie skutecznie powoływać w świetle orzecznictwa przytoczonego w pkt 59 i 60 powyżej.
64 Wreszcie jeżeli chodzi o argument dotyczący istnienia rodziny znaków towarowych, wystarczy przypomnieć, co zostało już wskazane w pkt 28 powyżej, że koncepcja rodziny znaków nie ma znaczenia przy badaniu bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji, a jest stosowana wyłącznie przy rozpatrywaniu względnych podstaw odmowy rejestracji, wobec czego Izba Odwoławcza miała obowiązek dokonać oceny charakteru odróżniającego zgłoszonych znaków towarowych w świetle ich własnych cech, bez brania pod uwagę innych należących do skarżącej znaków towarowych, które miałyby być podobne (wyrok z dnia 12 marca 2019 r., SMARTSURFACE, T‑463/18, niepublikowany, EU:T:2019:152, pkt 53).
65 W tych okolicznościach zarzut trzeci skargi należy oddalić.
66 Ponieważ żaden z zarzutów podniesionych przez skarżącą na poparcie jej żądań nie jest zasadny, skargę należy oddalić w całości, bez potrzeby orzekania o dopuszczalności żądania skarżącej mającego na celu dopuszczenie przez Sąd rejestracji zgłoszonych znaków towarowych.
W przedmiocie kosztów
67 Zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę.
68 Ponieważ skarżąca przegrała sprawę, należy – zgodnie z żądaniem EUIPO – obciążyć ją kosztami postępowania.
Z powyższych względów
SĄD (piąta izba)
orzeka, co następuje:
1) Skarga zostaje oddalona.
2) Sushi&Food Factor sp. z o.o. sp.k. zostaje obciążona kosztami postępowania.
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 14 września 2022 r.