ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 10ης Σεπτεμβρίου 2009

Υπόθεση F-9/08

Eckehard Rosenbaum

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Διορισμός – Κατάταξη σε βαθμό – Αίτημα επανακατατάξεως – Πεδίο εφαρμογής του άρθρου 13 του παραρτήματος ΧΙΙΙ του ΚΥΚ – Συνεκτίμηση της επαγγελματικής εμπειρίας – Πρόσληψη στον βαθμό που προέβλεπε ο διαγωνισμός – Άρθρο 31 του ΚΥΚ – Αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων – Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων»

Αντικείμενο: Προσφυγή, ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 EA, με την οποία ο Ε. Rosenbaum ζητεί, μεταξύ άλλων, την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής, της 13ης Φεβρουαρίου 2007, περί κατατάξεώς του στον βαθμό AD 6, κλιμάκιο 2.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Ο προσφεύγων καταδικάζεται στα δικαστικά του έξοδα καθώς και στα δικαστικά έξοδα της Επιτροπής. Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρεμβαίνον υπέρ της Επιτροπής, φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Αντικείμενο – Υποχρέωση της Διοικήσεως να εκτελέσει δικαστική απόφαση – Απαράδεκτο

(Άρθρο 233 ΕΚ· Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 91)

2.      Υπάλληλοι – ΚΥΚ – Κανονισμός περί τροποποιήσεως του ΚΥΚ – Μεταβατικές διατάξεις για τη νέα διάρθρωση της σταδιοδρομίας

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα XIII, άρθρα 12 § 2 και 13)

3.      Προσφυγή ακυρώσεως – Λόγοι – Αλυσιτελής λόγος – Έννοια

1.      Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης δεν είναι αρμόδιο να επιβάλλει σε κοινοτικό όργανο υποχρέωση σε ορισμένη ενέργεια ούτε να προβαίνει σε διακηρύξεις αρχής, ανεξαρτήτως της κατά το άρθρο 233 ΕΚ γενικής υποχρεώσεως του οργάνου που εξέδωσε την ακυρωθείσα πράξη να λαμβάνει τα αναγκαία για την εκτέλεση της αποφάσεως περί ακυρώσεως μέτρα.

(βλ. σκέψη 21)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: 28 Οκτωβρίου 2004, T‑76/03, Meister κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή Υπ.Υπ. 2004, σ. I‑A‑325 και II‑1477, σκέψη 38

ΔΔΔ: 16 Μαΐου 2006, F‑55/05, Voigt κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑1‑15 και II‑A‑1‑51, σκέψεις 23 και 25

2.      Καμία διάταξη του παραρτήματος XIII του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΚΥΚ) δεν ορίζει ότι το παράρτημα αυτό, στο σύνολό του, παύει να έχει εφαρμογή μετά τις 30 Απριλίου 2006. Ειδικότερα, μόνον ορισμένες ειδικές διατάξεις του εν λόγω παραρτήματος έχουν εφαρμογή στο χρονικό διάστημα μεταξύ 1ης Μαΐου 2004 και 30ής Απριλίου 2006. Ελλείψει σχετικής προβλέψεως όσον αφορά το άρθρο 13 του παραρτήματος XIII του ΚΥΚ, πρέπει να γίνει δεκτό ότι το άρθρο αυτό δεν συγκαταλέγεται στις ανωτέρω διατάξεις και η εφαρμογή του δεν περιορίζεται στο προαναφερθέν χρονικό διάστημα, ακόμη και αν ληφθεί υπόψη το άρθρο 12, παράγραφος 2, του εν λόγω παραρτήματος.

(βλ. σκέψεις 31 και 32)

3.      Λόγος ακυρώσεως που κρίνεται μεν βάσιμος, αλλά δεν είναι ικανός να επιφέρει την ακύρωση της προσβαλλομένης πράξεως, πρέπει να χαρακτηρίζεται ως αλυσιτελής για την επίλυση της ένδικης διαφοράς.

(βλ. σκέψη 41)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 21 Σεπτεμβρίου 2000, C‑46/98 P, EFMA κατά Συμβουλίου, Συλλογή 2000, σ. I-7079, σκέψεις 37 και 38