Αναίρεση που άσκησε στις 29 Αυγούστου 2023 η UG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο πενταμελές τμήμα) στις 21 Ιουνίου 2023 στην υπόθεση T-571/17 RENV, UG κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-546/23 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: UG (εκπρόσωπος: M. Richard, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 21ης Ιουνίου 2023 (έβδομο πενταμελές τμήμα), στην υπόθεση T-571/17 RENV, μεταξύ των διαδίκων, κατά το μέρος που έκρινε νόμιμη την απόλυση της νυν αναιρεσείουσας και την υποχρέωσε να φέρει το ένα τρίτο των δικαστικών εξόδων της Επιτροπής·

κατά συνέπεια, να επιδικάσει στην αναιρεσείουσα το ποσό των 68 000 ευρώ για την υλική ζημία που υπέστη·

να επιδικάσει στην αναιρεσείουσα το ποσό των 40 000 ευρώ για την ηθική βλάβη που υπέστη·

να υποχρεώσει την Επιτροπή σε απόδοση του συνόλου των δικαστικών εξόδων, καθώς και της αμοιβής δικηγόρου που απαιτείται να αναλάβει η αναιρεσείουσα στο πλαίσιο της παρούσας αναιρέσεως, το οποίο εκτιμάται προσωρινώς σε 10 000 ευρώ, με ρητή επιφύλαξη σχετικά με μεταγενέστερη αύξηση·

να υποχρεώσει την Επιτροπή σε απόδοση του συνόλου των δικαστικών εξόδων, καθώς και της αμοιβής δικηγόρου που απαιτείται να αναλάβει η αναιρεσείουσα στο πλαίσιο της παρούσας διαφοράς, το οποίο εκτιμάται σε 30 000 ευρώ.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Πρώτον, προβάλλεται ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς την απαγόρευση της απόλυσης λόγω γονικής άδειας, όπως προκύπτει από τις διατάξεις του άρθρου 42α του κανονισμού αριθ. 31 περί καθορισμού της υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων και του καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος και της Ευρωπαϊκής Κοινότητος Ατομικής Ενέργειας (στο εξής: ΚΥΚ), ερμηνευόμενες υπό το πρίσμα των ελάχιστων απαιτήσεων που περιέχει η ρήτρα 5, παράγραφος 4, της Συμφωνίας-Πλαισίου για τη γονική άδεια (οδηγία 2010/18/ΕΕ ¹ ), καθώς και το άρθρο 33, παράγραφος 2 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης).

Καθόσον η απόφαση απόλυσης της αναιρεσείουσας στηρίζεται ρητώς στη λήψη από την αναιρεσείουσα γονικής άδειας, η απόφαση αυτή εισάγει δυσμενή διάκριση και είναι αντίθετη προς το άρθρο 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών, που υπογράφηκε στη Ρώμη, στις 4 Νοεμβρίου 1950 (στο εξής: Ευρωπαϊκή Σύμβαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, εν συντομία: ΕΣΔΑ), σε συνδυασμό με το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ που κατοχυρώνει το δικαίωμα στην οικογενειακή ζωή, καθώς και με το άρθρο 1 του πρωτοκόλλου αριθ. 12 της ΕΣΔΑ.

Δεύτερον, προβάλλεται ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση προέβη σε παραμόρφωση του εγγράφου όπου εκτίθενται οι λόγοι της απόλυσης και των εγγράφων που περιλήφθηκαν στη δικογραφία, καθόσον δεν διαπίστωσε ότι η απόλυση αναγόταν σε λόγους αφορώντες τη συνδικαλιστική δραστηριότητα της αναιρεσείουσας ως εκλεγμένης εκπροσώπου του προσωπικού στην Τοπική Επιτροπή Προσωπικού (Comité Local du Personnel) και στην Κεντρική Επιτροπή Προσωπικού (Comité Central du Personnel).

Εν πάση περιπτώσει, η απόφαση απόλυσης εκπροσώπου του προσωπικού για μη σοβαρό λόγο είναι αντίθετη προς τις ελάχιστες απαιτήσεις που προβλέπει το άρθρο 7 της οδηγίας 2002/14/ΕΚ ¹ καθώς και το άρθρο 12 του Χάρτη. Επιπλέον, εισάγει δυσμενή διάκριση λόγω της άσκησης συνδικαλιστικών καθηκόντων, την οποία απαγορεύει το άρθρο 14 σε συνδυασμό με το άρθρο 11 της ΕΣΔΑ.

Τρίτον, προβάλλεται ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση δεν επεσήμανε όλα τα πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως στα οποία υπέπεσε η Επιτροπή με το έγγραφο στο οποίο εκτίθενται οι λόγοι της απόλυσης, μεταξύ άλλων, διότι η Επιτροπή περιήλθε σε πλεονεκτική δικονομική θέση έναντι της αναιρεσείουσας με αποτέλεσμα να μη διασφαλίζεται η ισότητα των όπλων, κατά παράβαση του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ και του άρθρου 47 του Χάρτη, το οποίο εγγυάται το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής.

Ειδικότερα, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι: δεν τηρήθηκε το δικαίωμά της ακροάσεως που απορρέει από το άρθρο 51, παράγραφος 2, του ΚΥΚ· δεν εκτίθενται επακριβώς οι λόγοι απόλυσης· δεν ήταν αδικαιολόγητες οι απουσίες της· δεν αποδείχθηκε η επαγγελματική της ανεπάρκεια.

Τέταρτον, επικουρικώς, η αναιρεσείουσα αμφισβητεί τον αναλογικό χαρακτήρα της επιβληθείσας σε αυτήν κύρωσης.

Τέλος, η αναιρεσείουσα ζητεί αποζημίωση ύψους 68 000 ευρώ προς αποκατάσταση της υλικής ζημίας που υπέστη και 40 000 ευρώ προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη, πέραν της καταδίκης της Επιτροπής στα δικαστικά έξοδα.

____________

¹     Οδηγία 2010/18/ΕΕ του Συμβουλίου, της 8ης Μαρτίου 2010, σχετικά με την εφαρμογή της αναθεωρημένης συμφωνίας-πλαισίου για τη γονική άδεια που συνήφθη από τις οργανώσεις BUSINESSEUROPE, UEAPME, CEEP και ETUC και με την κατάργηση της οδηγίας 96/34/EK, (ΕΕ 2010, L 68, σ. 13).

¹     Οδηγία 2002/14/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 11ης Μαρτίου 2002 περί θεσπίσεως γενικού πλαισίου ενημερώσεως και διαβουλεύσεως των εργαζομένων στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα (ΕΕ 2002, L 80, σ. 29).