Sprawa T-345/12 R

Akzo Nobel NV i in.

przeciwko

Komisji Europejskiej

Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Konkurencja – Publikacja decyzji stwierdzającej naruszenie art. 81 WE – Oddalenie wniosku o zachowanie poufności informacji dostarczonych Komisji na podstawie komunikatu w sprawie współpracy – Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych – Pilny charakter – Fumus boni iuris – Wyważenie wchodzących w grę interesów

Streszczenie – Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 16 listopada 2012 r.

1.      Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Kompetencje sędziego orzekającego w przedmiocie środków tymczasowych – Granice – Wniosek mający na celu zakazanie Komisji awansem wydania decyzji o udzieleniu dostępu do dokumentu – Wniosek nienależący do kompetencji sędziego orzekającego w przedmiocie środków tymczasowych – Niedopuszczalność

(art. 278 TFUE, 279 TFUE; rozporządzenie nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady)

2.      Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – Fumus boni iuris – Pilny charakter – Poważna i nieodwracalna szkoda – Charakter kumulatywny – Wyważenie wszystkich spornych interesów – Kolejność badania i sposób weryfikacji – Swobodna ocena przysługująca sędziemu orzekającemu w przedmiocie środków tymczasowych

(art. 256 ust. 1 TFUE, art. 278 TFUE, 279 TFUE; regulamin postępowania przed Sądem, art. 104 § 2)

3.      Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Przesłanki zastosowania – Wyważenie wszystkich spornych interesów – Zawieszenie wykonania decyzji Komisji dotyczącej zachowania poufności informacji zawartych w jednej z jej decyzji – Konieczność zachowania skuteczności orzeczenia wydanego przez Sąd w postępowaniu głównym

(art. 278 TFUE)

4.      Prawa podstawowe – Poszanowanie życia prywatnego – Pojęcie życia prywatnego – Zastosowanie do przedsiębiorstw – Zakres

(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 7)

5.      Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – Pilny charakter – Poważna i nieodwracalna szkoda – Ryzyko naruszenia praw podstawowych w sposób poważny i nieodwracalny

(art. 278 TFUE, 279 TFUE)

6.      Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Przesłanki zastosowania – Fumus boni iuris – Analiza prima facie zarzutów podniesionych na poparcie skargi głównej – Skarga na decyzję Komisji odmawiającą zachowania poufności informacji zawartych w jednej z jej decyzji stwierdzających naruszenie art. 81 WE – Zarzuty dotyczące poufności informacji przekazanych na podstawie komunikatu w sprawie współpracy – Zarzuty niepozbawione prima facie podstaw

(art. 278 TFUE, 339 TFUE; Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 7)

1.      Kompetencje sędziego orzekającego w przedmiocie środków tymczasowych ograniczają się do przeprowadzenia kontroli sądowej aktów administracyjnych, które Komisja już wydała, ale nie obejmują oceny kwestii, na temat których instytucja ta jeszcze się nie wypowiedziała. Uprawnienie takie byłoby bowiem równoznaczne z antycypowaniem rozważań dotyczących istoty sprawy oraz z pomieszaniem procedur administracyjnych i sądowych, które jest niezgodne z systemem podziału kompetencji pomiędzy Komisję a sąd Unii Europejskiej. Sędzia orzekający w przedmiocie środków tymczasowych może zatem uniemożliwić Komisji wykonywanie jej uprawnień administracyjnych, zanim wyda ona ostateczny akt, którego wykonania skarżący zamierza uniknąć, jedynie w wyjątkowych okolicznościach.

A zatem niedopuszczalny jest wniosek w przedmiocie środka tymczasowego mający na celu, po pierwsze, zawieszenie wykonania przyszłej decyzji Komisji oddalającej wniosek o utrzymanie zachowania poufności decyzji Komisji dotyczącej postępowania na mocy art. 81 WE w zakresie, w jakim miałaby ona zezwolić na podstawie rozporządzenia nr 1049/2001 w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, na dostęp do pełnego tekstu wspomnianej decyzji, a po drugie, nakazanie Komisji powstrzymania się od wyrażenia zgody na taki dostęp.

(por. pkt 17, 18)

2.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 19–22)

3.      Wyważenie różnych wchodzących w grę interesów sprowadza się do ustalenia przez sędziego orzekającego w przedmiocie środków tymczasowych, czy interes strony wnoszącej o zastosowanie środków tymczasowych w przyznaniu tych środków przeważa nad interesem w natychmiastowym zastosowaniu spornego aktu, w drodze zbadania, mówiąc ściślej, czy ewentualne stwierdzenie nieważności tego aktu przez sędziego prowadzącego postępowanie główne pozwoli na odwrócenie sytuacji wywołanej przez jego natychmiastowe wykonanie, i odwrotnie, czy zawieszenie wykonania rzeczonego aktu może stać na przeszkodzie jego pełnej skuteczności, w wypadku gdyby skarga główna została oddalona.

Celem postępowania w przedmiocie zastosowania środka tymczasowego jest bowiem zagwarantowanie pełnej skuteczności przyszłego orzeczenia rozstrzygającego co do istoty, wobec czego decyzja wydana przez sędziego orzekającego w przedmiocie środków tymczasowych powinna mieć charakter tymczasowy w tym znaczeniu, że nie może ona ani przesądzać o treści przyszłego orzeczenia rozstrzygającego co do istoty, ani czynić go iluzorycznym poprzez pozbawienie go skuteczności.

Wynika stąd nieuchronnie, że interes broniony przez stronę postępowania w przedmiocie środka tymczasowego nie zasługuje na ochronę w sytuacji, gdy strona ta zwraca się do orzekającego w tym przedmiocie sędziego o wydanie decyzji, która nie dość, że nie miałaby charakteru czysto tymczasowego, to jeszcze przesądzałaby o treści przyszłego orzeczenia rozstrzygającego co do istoty i czyniłaby to rozstrzygnięcie iluzorycznym poprzez pozbawienie go skuteczności.

Co się tyczy sprawy, w której Sąd będzie musiał rozstrzygnąć w postępowaniu głównym kwestię, czy należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji – w której Komisja oddaliła wniosek skarżącego o to, by instytucja ta powstrzymała się od opublikowania informacji poufnych – oczywiste jest, że aby zachować skuteczność wyroku stwierdzającego nieważność zaskarżonej decyzji, skarżący powinien być w stanie zapobiec niezgodnemu z prawem opublikowaniu przez Komisję spornych informacji.

Wniosków tych nie podważa okoliczność, że nawet rzeczywista publikacja spornych informacji nie skutkowałaby prawdopodobnie pozbawieniem skarżącego interesu prawnego w stwierdzeniu nieważności zaskarżonej decyzji.

W konsekwencji interes Komisji w oddaleniu wniosku w przedmiocie środka tymczasowego winien ustąpić pierwszeństwa interesowi bronionemu przez skarżącego, tym bardziej że zastosowanie wnioskowanych środków tymczasowych oznaczałoby tylko utrzymanie przez ograniczony okres status quo istniejącego przez kilka lat.

(por. pkt 24–29)

4.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 32)

5.      Co się tyczy wymogu pilnego charakteru i z zastrzeżeniem zbadania przesłanki dotyczącej fumus boni iuris, wnioskowane środki tymczasowe powinny zostać zastosowane, w przypadku gdy w następstwie oddalenia wniosku w przedmiocie środka tymczasowego prawa podstawowe skarżącego mogą zostać naruszone w sposób poważny i nieodwracalny.

(por. pkt 33)

6.      W postępowaniu w przedmiocie środka tymczasowego przesłanka związana z fumus boni iuris jest spełniona, jeżeli co najmniej jeden z zarzutów powołanych przez stronę żądającą zastosowania środków tymczasowych na poparcie skargi głównej wydaje się na pierwszy rzut oka istotny, a w każdym razie niepozbawiony solidnych podstaw, ponieważ ujawnia istnienie złożonych kwestii prawnych, których rozwiązanie nie nasuwa się od razu i w związku z tym wymaga dokładnego badania, którego nie może przeprowadzić sędzia orzekający w przedmiocie środków tymczasowych, lecz powinno się ono odbyć w toku postępowania głównego, lub jeżeli prowadzona między stronami debata ujawnia istnienie istotnej kontrowersji prawnej, której rozwiązanie nie nasuwa się od razu.

W ramach wniosku o zawieszenie wykonania decyzji Komisji oddalającej wniosek skarżącego o to, by instytucja ta powstrzymała się od opublikowania informacji poufnych zawartych w jednej z jej decyzji, na pierwszy rzut oka fumus boni iuris istnieje w przypadku sprawy, w ramach której poruszono złożone kwestie prawne, których nie można uznać za pozbawione znaczenia, a ich rozstrzygnięcie wymaga pogłębionej analizy w ramach postępowania głównego.

Argumentacja wnioskodawcy porusza bowiem kwestię prawną, nierozstrzyganą do tej pory w orzecznictwie, czy zaskarżona decyzja narusza prawo do tajemnicy zawodowej skarżącego, zagwarantowane w art. 339 TFUE, art. 8 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności i art. 7 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, jako że przewidywana przez Komisję publikacja zawiera informacje, które skarżący przekazał jej na podstawie komunikatu w sprawie współpracy i które stanowią tym samym, ze względu na swe źródło i swą istotę, informacje poufne wymagające ochrony przed publikacją.

(por. pkt 34, 46, 56)