WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(pierwsza izba)

z dnia 21 stycznia 2014 r.

Sprawa F‑114/12

Ewelina Jelenkowska-Luca

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatek zagraniczny – Warunki określone w art. 4 ust. 1 lit. b) załącznika VII do regulaminu pracowniczego – Obywatelstwo państwa, na którego terytorium znajduje się miejsce zatrudnienia – Zwykłe miejsce zamieszkania

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której E. Jelenkowska-Luca żąda stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 11 lipca 2012 r., w drodze której Komisja Europejska oddaliła jej zażalenie wniesione w dniu 25 marca 2012 r. na decyzję w sprawie nieprzyznania jej dodatku zagranicznego od dnia 1 marca 2012 r.

Orzeczenie:      Skarga zostaje oddalona. E. Jelenkowska-Luca pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatek zagraniczny – Warunki przyznania – Ciężar dowodu spoczywający na urzędniku

[regulamin pracowniczy, załącznik VII, art. 4 ust. 1 lit. b)]

2.      Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatek zagraniczny – Warunki przyznania – Zwykłe miejsce zamieszkania poza państwem członkowskim zatrudnienia w trakcie okresu odniesienia – Pojęcie zwykłego miejsca zamieszkania – Okoliczności pozwalające domniemywać posiadanie zwykłego miejsca zamieszania w miejscu zatrudnienia

[regulamin pracowniczy, załącznik VII, art. 4 ust. 1 lit. b)]

1.      Do zainteresowanego urzędnika należy wykazanie, iż w odniesieniu do dodatku zagranicznego spełnione są warunki określone w art. 4 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego.

Dlatego też nie można uwzględnić argumentu urzędnika mającego obywatelstwo państwa członkowskiego zatrudnienia, że skoro w okresie referencyjnym nie posiadał on tego obywatelstwa, to do danej instytucji należało wykazanie, że ustanowił on w omawianym okresie liczne ścisłe więzy z tym państwem członkowskim. Taka wykładnia art. 4 ust. 1 lit. b) załącznika VII do regulaminu pracowniczego oznaczałaby bowiem w przypadku urzędnika zamieszkującego obecnie lub uprzednio w państwie zatrudnienia i niemającego obywatelstwa tego państwa, że istnieje domniemanie, iż w takim przypadku spełnione są warunki uprawniające do dodatku zagranicznego. Tymczasem taka wykładnia byłaby niezgodna ze ścisłym charakterem warunków określonych w przywołanym przepisie.

(zob. pkt 15, 16)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑317/99 Lemaître przeciwko Komisji, 27 września 2000 r., pkt 48; sprawa T‑251/02 E przeciwko Komisji, 13 grudnia 2004 r., pkt 84; sprawa T‑283/03 Recalde Langarica przeciwko Komisji, 13 września 2005 r., pkt 142

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑7/06 B przeciwko Komisji, 11 lipca 2007 r., pkt 39; sprawa F‑108/05 Cavallaro przeciwko Komisji, 25 września 2007 r., pkt 78

2.      Fakt ustanowienia przez urzędnika objętego zakresem art. 4 ust. 1 lit. b) załącznika VII do regulaminu pracowniczego swojego zwykłego miejsca zamieszkania, który to termin należy rozumieć jako centrum jego interesów życiowych, w państwie zatrudnienia, choćby na bardzo krótki czas, w okresie referencyjnym automatycznie pozbawia go dodatku zagranicznego.

Przy ustalaniu zwykłego miejsca zamieszkania przeprowadzka do państwa członkowskiego zatrudnienia, aby dołączyć tam do swojego małżonka, posiadanie tam mieszkania, aby razem z nim w nim zamieszkiwać, oraz wykonywanie w tym kraju działalności zawodowej pozwalają domniemywać przeniesienie zwykłego centrum interesów życiowych do omawianego państwa. Ponadto fakt wystąpienia o obywatelstwo państwa członkowskiego zatrudnienia zaraz po zawarciu małżeństwa z obywatelem tego państwa tym bardziej pozwala domniemywać, że urzędnik ma zamiar przenieść centrum swoich interesów życiowych do tego państwa członkowskiego.

(zob. pkt 24–26)

Odesłanie:

Sąd do spraw Służby Publicznej: ww. sprawa B przeciwko Komisji, pkt 38, 39; sprawa F‑6/08 Blais przeciwko EBC, 4 grudnia 2008 r., pkt 91; sprawa F‑6/12 Bourtembourg przeciwko Komisji, 5 grudnia 2012 r., pkt 26, 28; sprawa F‑21/12 Achab przeciwko KESE, 26 czerwca 2013 r., pkt 34, odwołanie w toku przed Sądem Unii Europejskiej, sprawa T‑430/13 P