POSTANOWIENIE SĄDU (izba ds. odwołań)
z dnia 16 grudnia 2010 r.
Sprawa T‑48/10 P
Herbert Meister
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego
(znaki towarowe i wzory) (OHIM)
Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Awans – Postępowanie w sprawie awansu za 2008 r. – Decyzja o przyznaniu punktów w ramach postępowania w sprawie awansu – Wzmianka dotycząca punktów zgromadzonych w poprzednim postępowaniu w sprawie awansu – Przeinaczenie faktów – Obciążenie kosztami postępowania – Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne
Przedmiot: Odwołanie mające na celu uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie F-17/09 Meister przeciwko OHIM, Zb.Orz.Sp s. I‑A‑1‑501, II‑A‑1‑2721.
Orzeczenie: Odwołanie zostaje częściowo oddalone, a częściowo odrzucone. Herbert Meister pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) w ramach niniejszego postępowania.
Streszczenie
1. Postępowanie – Orzeczenie w drodze postanowienia z uzasadnieniem – Zakwestionowanie – Przesłanki
(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 76)
2. Postępowanie – Orzeczenie w drodze postanowienia z uzasadnieniem – Postanowienie zakończone wydaniem postanowienia, powiązane z innymi skargami, które zostały uznane za dopuszczalne
(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 76)
3. Odwołanie – Zarzuty – Brak określenia podnoszonego naruszenia prawa – Niedopuszczalność
(art. 257 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11 ust. 1; regulamin Sądu, art. 138 § 1 akapit pierwszy lit. c))
4. Odwołanie – Zarzuty – Zarzut dotyczący rozstrzygnięcia Sądu do spraw Służby Publicznej w przedmiocie kosztów – Niedopuszczalność w sytuacji oddalenia wszystkich pozostałych zarzutów
(statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11 ust. 2)
1. Samo w sobie zastosowanie trybu postępowania pozwalającego na wydanie rozstrzygnięcia w drodze postanowienia bez przeprowadzania rozprawy nie stanowi naruszenia prawa do zgodnego z prawem i skutecznego postępowania sądowego, ponieważ sąd Unii może skorzystać z tej możliwości jedynie w sytuacji, gdy jest oczywiście niewłaściwy do rozpoznania skargi lub gdy ta skarga jest oczywiście niedopuszczalna lub oczywiście pozbawiona podstaw prawnych. Gdyby Sąd Unii niesłusznie uznał, że przesłanki zastosowania tego trybu postępowania zostały spełnione, ocenę tę powinna zakwestionować strona, której to dotyczy.
(zob. pkt 29)
Odesłanie: Trybunał, sprawa C‑396/03 P Killinger przeciwko Niemcom i in., 3 czerwca 2005 r., Zb.Orz. s. I‑4967, pkt 9
2. Skarżący nie może skutecznie powoływać się na naruszenie przez Sąd do spraw Służby Publicznej zakazu wydawania rozstrzygnięcia bez przeprowadzania rozprawy, z tego tylko powodu, że sporne postępowanie, zakończone wydaniem postanowienia o niedopuszczalności skargi, było w pewnym stopniu powiązane pod względem faktycznym i prawnym z poprzednimi skargami, które zostały uznane za dopuszczalne przez tę sama izbę i tego samego sędziego sprawozdawcę. Takie powiązanie nie może bowiem samo w sobie uniemożliwić sądowi rozpoznającemu sprawę w pierwszej instancji uwzględnienia szczególnych okoliczności sprawy celem stwierdzenia oczywistej niedopuszczalności rozpatrywanej skargi.
(zob. pkt 31)
3. Z art. 257 TFUE, art. 11 ust. 1 załącznika I do statutu Trybunału Sprawiedliwości i z art. 138 § 1 akapit pierwszy lit. c) regulaminu postępowania przed Sądem wynika, że odwołanie musi dokładnie wskazywać zakwestionowane części wyroku, o których uchylenie się wnosi, jak również szczegółowe argumenty prawne na poparcie tego żądania. Wymogu tego nie spełnia odwołanie, które nie zawiera argumentacji mającej na celu określenie naruszenia prawa, którym miałyby być obarczone rozpatrywany wyrok lub postanowienie.
Ponadto twierdzenia zbyt ogólne i nieścisłe, by móc stanowić przedmiot oceny prawnej, należy uznać za oczywiście niedopuszczalne.
(zob. pkt 42, 43)
Odesłanie: Trybunał, sprawa C‑19/95 P San Marco przeciwko Komisji, 17 września 1996 r., Rec. s. I‑4435, pkt 37; Trybunał, sprawa C‑51/92 P Hercules Chemicals przeciwko Komisji, 8 lipca 1999 r., Rec. s. I‑4235, pkt 113; Trybunał, sprawa C‑129/06 P Autosalone Iskra przeciwko Komisji, 12 grudnia 2006 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 31, 32; Trybunał, sprawy połączone C‑300/99 P i C‑388/99 P Area Cova i in. przeciwko Radzie, 1 lutego 2001 r., Rec. s. I‑983, pkt 37; Trybunał, sprawa C‑107/07 P Weber przeciwko Komisji, 29 listopada 2007 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 24; Sąd, sprawa T‑107/07 P Rossi Ferreras przeciwko Komisji, 12 marca 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑B‑1‑5, II‑B‑1‑31, pkt 27
4. Zgodnie z art. 11 ust. 2 załącznika I do statutu Trybunału Sprawiedliwości odwołanie nie może dotyczyć wyłącznie ustalenia wysokości kosztów postępowania lub wskazania strony je ponoszącej. Ponadto w wypadku oddalenia wszystkich zarzutów odwołania, żądanie stwierdzenia ewentualnej niezgodności z prawem rozstrzygnięcia Sądu do spraw Służby Publicznej w przedmiocie kosztów należy odrzucić jako niedopuszczalne na podstawie tego przepisu.
(zob. pkt 53)
Odesłanie: Trybunał, sprawy połączone C‑302/99 P i C‑308/99 P Komisja i Francja przeciwko TF1, 12 lipca 2001 r., Rec. I‑5603, pkt 31; Trybunał, sprawa C‑301/02 P Tralli przeciwko EBC, 26 maja 2005 r., Zb.Orz. s. I‑4071, pkt 88