Sprawa T-57/03
Société provençale d’achat et de gestion (SPAG) SAS
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)
Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie wspólnotowego słownego znaku towarowego HOOLIGAN – Wcześniejsze słowne znaki towarowe OLLY GAN – Okoliczności faktyczne i prawne nieprzedstawione w postępowaniu przed OHIM – Dopuszczalność – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd
Streszczenie wyroku
1. Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu wspólnotowego – Zgodność z prawem decyzji izby odwoławczej orzekającej w postępowaniu w sprawie sprzeciwu – Podważenie przez wskazanie nowych okoliczności prawnych – Przesłanki dopuszczalności
(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 74 ust. 1)
2. Wspólnotowy znak towarowy – Procedura – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Ograniczenie badania do stanu faktycznego, dowodów i argumentów przedstawionych przez strony – Renoma wcześniejszego znaku towarowego – Obowiązek stron w zakresie przedstawienia stanu faktycznego i dowodów – Samoistny charakter odróżniający wcześniejszego znaku towarowego – Badanie z urzędu
(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 74)
3. Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela identycznego lub podobnego wcześniejszego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do wcześniejszego znaku towarowego – Słowne znaki towarowe „HOOLIGAN” i „OLLY GAN”
(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 1 lit. b))
1. Z art. 74 ust. 1 in fine rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego wynika, że izba odwoławcza Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) może – orzekając w przedmiocie odwołania od decyzji kończącej postępowanie w sprawie sprzeciwu – oprzeć swoją decyzję jedynie na względnych podstawach odmowy rejestracji podniesionych przez zainteresowaną stronę oraz na faktach i dowodach z nimi związanych, przedstawionych przez strony.
Kryteria zastosowania względnej podstawy odmowy rejestracji lub jakiegokolwiek innego przepisu przywołanego na poparcie żądań wniesionych przez strony stanowią w sposób oczywisty część elementów prawnych poddanych badaniu Urzędu, przy czym odnosi się to również do kwestii prawnej, która musi zostać koniecznie zbadana dla oceny zarzutów podniesionych przez strony i dla uznania lub odrzucenia ich żądań, nawet jeśli strony nie przedstawiły swojego stanowiska w tym zakresie i nawet jeżeli Urząd nie wypowiedział się w jej przedmiocie. Podobnie w przypadku twierdzenia, że w trakcie rozpatrywania żądań stron Urząd dopuścił się uchybienia w zakresie sposobu traktowania żądań stron, takiego jak na przykład naruszenie zasady kontradyktoryjności, to podnoszone uchybienie stanowi również część ram prawnych sprawy.
Wynika z tego, że podniesione przed Sądem okoliczności prawne, które nie były wcześniej rozpatrywane przed instancjami Urzędu, nie mają wpływu na zgodność z prawem decyzji izby odwoławczej dotyczącej zastosowania względnej podstawy odmowy rejestracji, o ile nie odnoszą się do kwestii prawa, która jest niezbędna w celu zapewnienia właściwego zastosowania rozporządzenia nr 40/94 w świetle zarzutów i żądań przedstawionych przez strony, ponieważ okoliczności te nie należą do ram prawnych sporu w takiej postaci, w jakiej został wniesiony do izby odwoławczej. W konsekwencji są one niedopuszczalne.
Natomiast kiedy zasada prawna powinna znajdować zastosowanie lub kiedy kwestia prawna powinna być rozstrzygnięta dla zapewnienia właściwego zastosowania rozporządzenia nr 40/94 w świetle zarzutów i żądań przedstawionych przez strony, element prawny związany z tą kwestią może zostać przywołany po raz pierwszy przed Sądem.
Zgodnie z zasadą „równości broni” interwenienci występujący przed Sądem są poddani tym samym zasadom dopuszczalności co strony skarżące.
(por. pkt 21–23)
2. Nawet jeśli w myśl art. 74 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego do Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) należy zbadanie każdego zarzutu dotyczącego odróżniającego charakteru znaku towarowego z powodu jego renomy, to nie ma to zastosowania w przypadku braku jakiegokolwiek przywołania przez stronę renomy wcześniejszych znaków towarowych czy przedstawienia dowodów na poparcie tej renomy. Po pierwsze bowiem, jako że renoma znaku towarowego jest a priori oparta całkowicie na przypuszczeniach, strony są zobowiązane do wystarczającego sprecyzowania swoich żądań, aby umożliwić Urzędowi stanowienie w pełnym zakresie w stosunku do ich roszczeń. Po drugie ocena renomy opiera się w zasadzie na okolicznościach faktycznych, których przedstawienie jest obowiązkiem stron. W przypadku gdy strona, która wniosła sprzeciw, ma zamiar powołać się na fakt, że jej znak towarowy jest szeroko znany, jest ona zobowiązana do przedstawienia okoliczności faktycznych i, względnie, dowodów, które pozwolą Urzędowi na ocenę, czy to twierdzenie jest uzasadnione.
Natomiast jeżeli chodzi o samoistny charakter odróżniający wcześniejszego znaku towarowego, Urząd jest zobowiązany do zbadania, w razie potrzeby również z urzędu, tej okoliczności na skutek wniesienia sprzeciwu. Odmiennie bowiem od renomy ocena samoistnego charakteru odróżniającego nie jest zależna od jakiejkolwiek okoliczności faktycznej, którą strony powinny przytoczyć. Ponadto ocena ta nie zależy od przedstawienia przez strony dowodów lub argumentów mających na celu ustalenie samoistnego charakteru odróżniającego, ponieważ Urząd jest zobowiązany sam wykryć i ocenić jego istnienie w świetle wcześniejszego znaku towarowego, na którym opiera się sprzeciw.
(por. pkt 30, 32)
3. W odczuciu przeciętnych francuskich i portugalskich konsumentów nie istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do oznaczenia słownego HOOLIGAN, o którego rejestrację w charakterze wspólnotowego znaku towarowego wniesiono dla „odzieży i nakryć głowy”, należących do klasy 25 w rozumieniu porozumienia nicejskiego, oraz słownych znaków towarowych OLLY GAN zarejestrowanych wcześniej jako międzynarodowy znak towarowy wywierający skutki między innymi w Portugalii, jak również jako krajowy znak towarowy we Francji i odnoszących się między innymi do odzieży, należącej do tej samej klasy wspomnianego porozumienia, ponieważ sporne oznaczenia, mimo że są do siebie podobne pod względem fonetycznym, różnią się wizualnie i koncepcyjnie i nie można potwierdzić, że wcześniejsze znaki towarowe mają silny samoistny charakter odróżniający, a co za tym idzie, że właściwy krąg odbiorców nie będzie mylił zgłoszonego znaku towarowego z wcześniejszymi znakami towarowymi, w szczególności w dziedzinie odzieży.
(por. pkt 56, 62, 65, 67, 69)