Προσφυγή της 7ης Αυγούστου 2013 – Jinan Meide Casting κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-424/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Jinan Meide Casting Co. Ltd (Jinan, Κίνα) (εκπρόσωποι: R. Antonini και E. Monard, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 430/2013 του Συμβουλίου, της 13ης Μαΐου 2013, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές κοχλιωτών χυτών εξαρτημάτων σωληνώσεων, από ελατό χυτοσίδηρο, καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και Ταϊλάνδης και για την περάτωση της διαδικασίας όσον αφορά την Ινδονησία (ΕΕ L 129, σ. 1), καθόσον αφορά την προσφεύγουσα, και

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους ακυρώσεως.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από το ότι η προσφεύγουσα δεν απέκτησε πρόσβαση σε στοιχεία σχετικά με τον καθορισμό της κανονικής αξίας και δεν της γνωστοποιήθηκαν τα στοιχεία αυτά, γεγονός που συνιστά προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας της προσφεύγουσας και παράβαση των άρθρων 6, παράγραφος 7, και 20, παράγραφοι 2 και 4, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2009, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕΕ 2009 L 343, σ. 51).

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από την αιτίαση περί του ότι η απόρριψη ορισμένων προσαρμογών που ζήτησε η προσφεύγουσα αντιβαίνει στο άρθρο 2, παράγραφος 10, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 του Συμβουλίου και στο άρθρο 2.4 της Συμφωνίας του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου περί εφαρμογής του άρθρου VI της Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου του 1994. Επικουρικώς, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι το Συμβούλιο παρέβη το άρθρο 296 της Συνθήκης ΛΕΕ.Ο τρίτος λόγος αντλείται από το ότι ο καθορισμός της κανονικής αξίας όσον αφορά τα μη αντίστοιχα είδη προϊόντων συνιστά παράβαση του άρθρου 2, παράγραφοι 7, στοιχείο α΄, 10, στοιχείο α΄, και 11, σε συνδυασμό με τα άρθρα 2, παράγραφοι 8, και 9, και 9, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 του Συμβουλίου, καθώς και παραβίαση της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων.Ο τέταρτος λόγος αντλείται από την παράλειψη να προσδιορισθεί, εντός τριμήνου από την έναρξη της διαδικασίας, αν στην περίπτωση της προσφεύγουσας υφίστανται συνθήκες οικονομίας της αγοράς, παράλειψη που συνιστά παράβαση του άρθρου 2, παράγραφος 7, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 του Συμβουλίου.Ο πέμπτος λόγος αντλείται από το ότι το Συμβούλιο στηρίχθηκε σε ανακριβή στοιχεία περί εισαγωγών κατά τον

υπολογισμό της ζημίας, κατά παράβαση του άρθρου 3, παράγραφοι 1, 2 και 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 του Συμβουλίου.