Υπόθεση T-466/14

Βασίλειο της Ισπανίας

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Τελωνειακή ένωση – Εισαγωγή προϊόντων τόνου προελεύσεως Ελ Σαλβαντόρ – Εκ των υστέρων είσπραξη εισαγωγικών δασμών – Αίτηση περί μη εισπράξεως εισαγωγικών δασμών – Άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, και άρθρο 236 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 – Δικαίωμα χρηστής διοικήσεως στο πλαίσιο του άρθρο 872α του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/93 – Σφάλμα των αρμόδιων αρχών το οποίο δεν είναι ευλόγως δυνατόν να διαγνωσθεί»

Περίληψη – Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα)
της 15ης Δεκεμβρίου 2016

1.      Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Αρχές – Δικαιώματα άμυνας – Δικαίωμα ακροάσεως – Υποχρέωση σεβασμού των εν λόγω αρχών από τις εθνικές διοικητικές αρχές στο πλαίσιο διαδικασίας εισπράξεως τελωνειακών δασμών – Περιεχόμενο

(Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρθρα 41 § 2, 47 και 48· κανονισμός 2454/93 της Επιτροπής, άρθρα 872, 872α και 873)

2.      Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Εκ των υστέρων είσπραξη εισαγωγικών ή εξαγωγικών δασμών – Προϋποθέσεις μη βεβαιώσεως των εισαγωγικών δασμών οι οποίες προβλέπονται στο άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2913/92 – Σωρευτικός χαρακτήρας

(Κανονισμός 2913/92 του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, άρθρο 220 § 2, στοιχείο βʹ)

3.      Ένδικη διαδικασία – Προβολή νέων ισχυρισμών κατά τη διάρκεια της διαδικασίας – Ισχυρισμός προβαλλόμενος για πρώτη φορά κατά το στάδιο της απαντήσεως – Απαράδεκτο

(Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρα 76, στοιχείο δʹ, και 84 § 1)

4.      Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Εκ των υστέρων είσπραξη εισαγωγικών ή εξαγωγικών δασμών – Προϋποθέσεις μη βεβαιώσεως των εισαγωγικών δασμών οι οποίες προβλέπονται στο άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2913/92 – Σφάλμα της διοικήσεως το οποίο «δεν είναι ευλόγως δυνατόν να διαγνωσθεί από τον υπόχρεο» – Σφάλματα τα οποία περιέχονται σε πιστοποιητικό καταγωγής «τύπου A» – Κριτήρια εκτιμήσεως

(Κανονισμός 2913/92 του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, άρθρο 220 § 2, στοιχείο βʹ)

5.      Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Εκ των υστέρων είσπραξη εισαγωγικών ή εξαγωγικών δασμών – Προϋποθέσεις μη βεβαιώσεως των εισαγωγικών δασμών οι οποίες προβλέπονται στο άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2913/92 – Κριτήρια εκτιμήσεως

(Κανονισμός 2913/92 του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, άρθρο 220 § 2, στοιχείο βʹ)

6.      Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Εκ των υστέρων είσπραξη εισαγωγικών ή εξαγωγικών δασμών – Προϋποθέσεις μη βεβαιώσεως των εισαγωγικών δασμών οι οποίες προβλέπονται στο άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2913/92 – Καλή πίστη του υπόχρεου – Έννοια – Σύνδεση με την προϋπόθεση περί μη γνώσεως του σφάλματος των τελωνειακών αρχών

(Κανονισμός 2913/92 του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, άρθρο 220 § 2, στοιχείο βʹ)

7.      Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Εκ των υστέρων είσπραξη εισαγωγικών ή εξαγωγικών δασμών – Προϋποθέσεις μη βεβαιώσεως των εισαγωγικών δασμών οι οποίες προβλέπονται στο άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2913/92 – Τήρηση της ισχύουσας ρυθμίσεως περί τελωνειακής διασαφήσεως – Περιεχόμενο

(Κανονισμός 2913/92 του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, άρθρο 220 § 2, στοιχείο βʹ)

8.      Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Εκ των υστέρων είσπραξη εισαγωγικών ή εξαγωγικών δασμών – Προϋποθέσεις μη βεβαιώσεως των εισαγωγικών δασμών οι οποίες προβλέπονται στο άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2913/92 – Σφάλμα της διοικήσεως το οποίο «δεν είναι ευλόγως δυνατόν να διαγνωσθεί από τον υπόχρεο» – Κριτήρια εκτιμήσεως

(Κανονισμός 2913/92 του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, άρθρο 220 § 2, στοιχείο βʹ)

9.      Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Εκ των υστέρων είσπραξη εισαγωγικών ή εξαγωγικών δασμών – Προϋποθέσεις μη βεβαιώσεως των εισαγωγικών δασμών οι οποίες προβλέπονται στο άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2913/92 – Υποχρέωση προσκομίσεως ενώπιον των τελωνειακών αρχών όλων των πληροφοριακών στοιχείων που απαιτούνται τόσο κατά το δίκαιο της Ένωσης όσο και κατά το εθνικό δίκαιο

(Κανονισμός 2913/92 του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, άρθρο 84)

1.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 39-42)

2.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 47-50, 124)

3.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 71-73)

4.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 79-81, 86)

5.      Το άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, δεύτερο έως πέμπτο εδάφιο, του κανονισμού 2913/92, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, καθιερώνει ειδικούς κανόνες βάσει των οποίων δεν πραγματοποιείται εκ των υστέρων βεβαίωση των οφειλόμενων εισαγωγικών δασμών όταν το προτιμησιακό καθεστώς εμπορεύματος αναγνωρίζεται βάσει συστήματος διοικητικής συνεργασίας με τη συμμετοχή των αρχών τρίτης χώρας.

Συναφώς, η εξέταση της αιτήσεως περί μη εισπράξεως εισαγωγικών δασμών εκ των υστέρων πρέπει να γίνεται με γνώμονα το άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, δεύτερο έως πέμπτο εδάφιο, του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα.

Παρά ταύτα, η εν λόγω εξέταση πρέπει να διενεργείται λαμβανομένων υπόψη και των διατάξεων του άρθρου 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, πρώτο εδάφιο, του εν λόγω κώδικα και, ως εκ τούτου, των σωρευτικών του προϋποθέσεων τις οποίες προβλέπει και οι οποίες πρέπει να συντρέχουν, επιπροσθέτως προς την προϋπόθεση της εύλογης δυνατότητας διαγνώσεως του σφάλματος στο οποίο υπέπεσαν οι αρμόδιες αρχές, ήτοι ότι ο υπόχρεος είναι καλόπιστος και ότι τήρησε όλες τις διατάξεις της ισχύουσας ρυθμίσεως.

(βλ. σκέψεις 106, 107)

6.      Όσον αφορά την προϋπόθεση της καλής πίστεως του υπόχρεου την οποία προβλέπει το άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 2913/92, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, από το τέταρτο εδάφιο της διατάξεως αυτής προκύπτει ότι ο υπόχρεος μπορεί να επικαλεστεί την καλή του πίστη όταν μπορεί να αποδείξει ότι, κατά το χρονικό διάστημα των οικείων εμπορικών πράξεων, επέδειξε επιμέλεια προκειμένου να διασφαλίσει ότι τηρήθηκαν όλες οι προϋποθέσεις για την προτιμησιακή μεταχείριση.

Ωστόσο, η προϋπόθεση της καλής πίστεως του επιχειρηματία και εκείνης της μη γνώσεως του σφάλματος των τελωνειακών αρχών συνδέονται κατά κάποιον τρόπο μεταξύ τους. Το αν ο επιχειρηματίας ενήργησε καλόπιστα προϋποθέτει μεταξύ άλλων εξέταση του αν δεν μπορούσε ευλόγως να διαγνώσει το σφάλμα στο οποίο υπέπεσαν οι αρμόδιες αρχές.

Συναφώς, η ενδέκατη αιτιολογική σκέψη του κανονισμού 2700/2000, για τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2913/92, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι συνηγορεί υπέρ της εξετάσεως της καλής πίστεως του υπόχρεου όταν το σφάλμα στο οποίο υπέπεσαν οι αρχές της τρίτης χώρας κατέληξε στην έκδοση ανακριβούς πιστοποιητικού, ανεξαρτήτως της γενεσιουργού αιτίας του σφάλματος αυτού, του αν οφείλεται στις αρχές αυτές ή του αν προκλήθηκε από ανακριβή έκθεση των πραγματικών περιστατικών από τον εξαγωγέα.

(βλ. σκέψεις 108, 110, 112, 118, 122)

7.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 125)

8.      Το σφάλμα στο οποίο υπέπεσαν οι αρμόδιες αρχές πρέπει να είναι τέτοιας φύσεως ώστε να μην ήταν ευλόγως δυνατόν να διαγνωσθεί από τον καλόπιστο υπόχρεο, παρά την επαγγελματική του πείρα και την επιμέλεια την οποία όφειλε να επιδείξει. Είναι βεβαίως αληθές ότι η επαγγελματική πείρα δεν αποκλείει, αυτή καθεαυτήν, την καλή πίστη του επιχειρηματία ή την αδυναμία διαγνώσεως του σφάλματος. Παρά ταύτα, είναι δυνατό να αναμένεται από τον έμπειρο επιχειρηματία να επιδεικνύει μεγαλύτερη προσοχή στα διοικητικά και πραγματικά στοιχεία η εκτίμηση των οποίων εμπίπτει στο σύνηθες πλαίσιο των δραστηριοτήτων του, ιδίως κατά τρόπο ώστε να μπορεί να εντοπίζει με μεγαλύτερη ευκολία κάθε απόκλιση από τη συνήθη ορθή πρακτική. Όσον αφορά την επιμέλεια, εναπόκειται στον επιχειρηματία, αν έχει αμφιβολίες, να ενημερωθεί και να αναζητήσει κάθε δυνατή διευκρίνιση ώστε να μην παραβεί τις οικείες διατάξεις.

Ως προς το σημείο αυτό, δεν αμφισβητείται ότι η προϋπόθεση της αδυναμίας διαγνώσεως του σφάλματος στο οποίο υπέπεσαν οι αρμόδιες αρχές συνδέεται, σε ορισμένο βαθμό, με το ζήτημα της καλής πίστεως του υπόχρεου. Ωστόσο, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι το γεγονός ότι τεκμαίρεται ότι το σφάλμα δεν ήταν ευλόγως δυνατόν να διαγνωσθεί, διαπίστωση η οποία απορρέει από την εφαρμογή του κανόνα του άρθρου 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 2913/92, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, τον οποίο εισήγαγε ο κανονισμός 2700/2000, συνεπάγεται αυτομάτως και αναγκαίως ότι διαπιστώνεται η καλή πίστη του υπόχρεου.

(βλ. σκέψεις 131, 133, 134, 143)

9.      Ο προβαίνων στη διασάφηση έχει την υποχρέωση να παράσχει στις αρμόδιες τελωνειακές αρχές όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που προβλέπουν οι κανόνες της Ένωσης και οι εθνικοί κανόνες οι οποίοι ενδεχομένως τους συμπληρώνουν ή τους μεταφέρουν στην εσωτερική έννομη τάξη, όσον αφορά την τελωνειακή μεταχείριση που ζητείται για το συγκεκριμένο εμπόρευμα.

Ωστόσο, η υποχρέωση αυτή δεν μπορεί να βαίνει πέραν της προσκομίσεως των στοιχείων τα οποία ο προβαίνων στη διασάφηση μπορεί ευλόγως να γνωρίζει και να συγκεντρώσει και, επομένως, αρκεί να έχει παράσχει αυτά τα έστω και ανακριβή στοιχεία καλοπίστως.

(βλ. σκέψεις 176, 177)