POSTANOWIENIE SĄDU (izba ds. odwołań)

z dnia 4 grudnia 2012 r.

Sprawa T‑78/11 P

Erika Lenz

przeciwko

Komisji Europejskiej

Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Zabezpieczenie społeczne – Pokrycie kosztów związanych z leczeniem przez „Heilpraktikera” – Obowiązek uzasadnienia – Przeinaczenie okoliczności faktycznych

Przedmiot:      Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 14 grudnia 2010 w sprawie F‑80/09 Lenz przeciwko Komisji.

Orzeczenie:      Odwołanie zostaje oddalone. Erika Lenz pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską w niniejszej instancji.

Streszczenie

1.      Odwołanie – Zarzuty – Zarzut podniesiony po raz pierwszy w odwołaniu – Niedopuszczalność

(regulamin postępowania przed Sądem, art. 48 § 2, art. 139 § 2, 144)

2.      Odwołanie – Zarzuty – Błąd w ustaleniach faktycznych – Niedopuszczalność – Dokonywana przez Sąd kontrola oceny okoliczności faktycznych i dowodów – Wykluczenie, z wyjątkiem przypadku ich przeinaczenia

(art. 257 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11 ust. 1)

3.      Postępowanie sądowe – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne – Określenie przedmiotu sporu – Zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów

[Statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 21 akapit pierwszy, art. 53 akapit pierwszy; regulamin postępowania przed Sądem, art. 138 § 1 lit. c)]

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 30)

Odesłanie:

Sąd: sprawa T‑364/09 P Lebedef przeciwko Komisji, 16 grudnia 2010 r., pkt 56 i przytoczone tam orzecznictwo

2.      Na podstawie art. 257 TFUE i art. 11 ust. 1 załącznika I do statutu Trybunału Sprawiedliwości odwołanie przed Sądem jest ograniczone do kwestii prawnych. Sąd orzekający w pierwszej instancji jest wyłącznie właściwy, po pierwsze, do dokonania ustaleń faktycznych, chyba że nieprawidłowość tych ustaleń wynika z przedłożonych mu akt sprawy, a po drugie, do dokonania oceny stanu faktycznego. Ocena stanu faktycznego przez sąd orzekający w pierwszej instancji nie stanowi więc, z wyjątkiem przypadków przeinaczenia przedstawionych przed tym sądem dowodów, kwestii prawnej, która jako taka podlega kontroli Sądu. Tego rodzaju przeinaczenie musi w oczywisty sposób wynikać z akt sprawy, bez konieczności dokonywania nowej oceny faktów i dowodów.

Ponadto wyłącznie do Sądu do spraw Służby Publicznej należy ocena ewentualnej konieczności uzupełnienia posiadanych informacji w rozpatrywanych przez niego sprawach. Walor dowodowy dokumentów procesowych podlega jego niezawisłej ocenie, która nie podlega kontroli Sądu w ramach odwołania, z wyjątkiem przypadków przeinaczenia przedstawionych Sądowi do spraw Służby Publicznej dowodów lub wówczas, gdy nieprawidłowość ustaleń faktycznych wynika z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy.

(zob. pkt 35, 39)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑315/99 P Ismeri Europa przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 10 lipca 2001 r., Rec. s. I‑5281, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo

Sąd: sprawa T‑452/09 P Rosenbaum przeciwko Komisji i Radzie, 21 czerwca 2011 r., pkt 41; sprawa T‑184/11 P Nijs przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 15 maja 2012 r., pkt 29 i przytoczone tam orzecznictwo

3.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 48)

Odesłanie:

Sąd: sprawa T‑157/09 P Marcuccio przeciwko Komisji, 15 września 2010 r., pkt 27