Προσφυγή της 11ης Φεβρουαρίου 2009 - Γερμανία κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-59/09)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (εκπρόσωποι: M. Lumma και B. Klein)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής, της 5ης Δεκεμβρίου 2008 (SG.E.3/RG/mbp D(2008) 10067), να επιτρέψει την πρόσβαση ιδιωτών που υπέβαλαν σχετικό αίτημα, παρά την εναντίωση της Ομοσπονδιακής Κυβερνήσεως σύμφωνα με το άρθρο 2, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001, σε έγγραφα των γερμανικών αρχών στο πλαίσιο της υπ' αριθ. 2005/4569 διαδικασίας λόγω παραβάσεως της Συνθήκης·
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η προσφεύγουσα βάλλει κατά της αποφάσεως της Επιτροπής, της 5ης Δεκεμβρίου 2008, παρά την εναντίωση της Ομοσπονδιακής Κυβερνήσεως, να επιτρέψει σε τρίτους ιδιώτες την πρόσβαση σε έγγραφα των γερμανικών αρχών στο πλαίσιο διαδικασίας λόγω παραβάσεως της Συνθήκης.
Προς θεμελίωση της προσφυγής της, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση συνιστά παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 5, του κανονισμού 1049/2001
1, σε συνδυασμό με την αρχή της αγαστής συνεργασίας μεταξύ της Κοινότητας και των κρατών μελών σύμφωνα με το άρθρο 10 ΕΚ.
Το άρθρο 4, παράγραφος 5, του κανονισμού 1049/2001 παρέχει στα κράτη μέλη τη δυνατότητα να εξαρτούν τη δημοσίευση εγγράφων προερχομένων από τις αρχές τους, τα οποία βρίσκονται στην κατοχή κοινοτικών οργάνων, από τη συναίνεσή τους. Η Επιτροπή δεν έχει δικαίωμα να εξετάσει η ίδια διεξοδικώς τους λόγους αρνήσεως της προσβάσεως στα έγγραφα σύμφωνα με το άρθρο 4, παράγραφος 1 έως 3, του κανονισμού 1049/2001. Η νομολογία στην υπόθεση C-64/05 P
2, Σουηδία κατά Επιτροπής κ.λπ., καθόρισε οριστικά κριτήρια, σύμφωνα με τα οποία το ενδιαφερόμενο κοινοτικό όργανο μπορεί να αντιπαρέρχεται αυτή την εναντίωση και να προβαίνει σε δική του εκτίμηση ως προς την ύπαρξη λόγων αρνήσεως σύμφωνα με το άρθρο 4, παράγραφοι 1 έως 3, του κανονισμού 1049/2001: η εναντίωση θα πρέπει είτε να είναι "εντελώς αβάσιμη" είτε να μην εμφανίζει "καμία σχέση" με τους λόγους αρνήσεως.
Από αυτό προκύπτει, σε συνδυασμό με την αρχή της αγαστής συνεργασίας μεταξύ της Κοινότητας και των κρατών μελών σύμφωνα με το άρθρο 10 ΕΚ, ότι η εκτίμηση περί της υπάρξεως των λόγων αρνήσεως σύμφωνα με το άρθρο 4, παράγραφοι 1 έως 3, του κανονισμού 1049/2001 κατά κανόνα ανήκει στο κράτος μέλος. Η Επιτροπή μπορεί μόνον κατά εξαίρεση να αντιπαρέλθει την άρνηση της συγκαταθέσεως, αν η αιτιολόγηση κράτους μέλους δεν πληροί επαρκώς τα εν λόγω κριτήρια. Αυτό επιβάλλει επίσης η σύγκριση με το άρθρο 4, παράγραφος 4, του κανονισμού 1049/2001. Αμφότερα τα κριτήρια της νομολογίας αποτελούν προϋποθέσεις ουσιώδους τύπου, οι οποίες πρέπει από απόψεως περιεχομένου να προσανατολίζονται προς την υποχρέωση αιτιολογήσεως σύμφωνα με το άρθρο 253 ΕΚ. Για τον έλεγχο της νομιμότητας του κατά πόσον ανταποκρίνεται η άρνηση της προσβάσεως στα έγγραφα στο άρθρο 4, παράγραφοι 1 έως 3, του κανονισμού 1049/2001, ο κοινοτικός δικαστής είναι αρμόδιος, όμως η Επιτροπή δεν είναι.
Επικουρικώς, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι, ακόμη και αν το Πρωτοδικείο ερμηνεύσει τη νομολογία στην υπόθεση C-64/05 P υπό την έννοια ότι εναντίωση κράτους μέλους σύμφωνα με το άρθρο 4, παράγραφος 5, του κανονισμού 1049/2001 είναι δεσμευτική για το κοινοτικό όργανο μόνον αν αυτή είναι σύμφωνη με το άρθρο 4, παράγραφοι 1 έως 3, του εν λόγω κανονισμού, η Επιτροπή, το πολύ πολύ, θα έχει το δικαίωμα να ελέγξει το προφανές της προβαλλομένης αιτιολογίας του κράτους μέλους. Η αιτιολογία της εναντιώσεως της Γερμανίας δεν μπορεί όμως σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί προδήλως εσφαλμένη.
____________1 - Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ L 145, σ. 43).2 - Απόφαση του Δικαστηρίου της 18ης Δεκεμβρίου 2007, C-64/05 P, Σουηδία κατά Επιτροπής κ.λπ. (Συλλογή 2007, σ. I-11389).