ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)
της 13ης Δεκεμβρίου 2012
Υπόθεση T‑641/11 P
Harald Mische
κατά
Ευρωπαϊκής Επιτροπής
«Αίτηση αναιρέσεως – Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Διορισμός – Κατάταξη σε βαθμό και κλιμάκιο – Διαγωνισμός προκηρυχθείς πριν από την έναρξη της ισχύος του νέου Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων – Πρόσληψη από το Κοινοβούλιο και ταυτόχρονη μετάταξη στην Επιτροπή – Μερική κατάργηση της δίκης – Αίτηση αναιρέσεως εν μέρει προδήλως αβάσιμη»
Αντικείμενο: Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (δεύτερο τμήμα) της 29ης Σεπτεμβρίου 2011, F‑70/05, Mische κατά Επιτροπής.
Απόφαση: Καταργείται η δίκη επί της αιτήσεως αναιρέσεως στο μέτρο που αυτή βάλλει κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (δεύτερο τμήμα) της 29ης Σεπτεμβρίου 2011, F‑70/05, Mische κατά Επιτροπής, καθόσον με την απόφαση αυτή απορρίφθηκαν τα αιτήματα περί ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 11ης Νοεμβρίου 2004 με την οποία ο Harald Mische κατετάγη στον βαθμό A *6. Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται κατά τα λοιπά. Ο Harald Mische φέρει τα δικαστικά έξοδά του καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της παρούσας δίκης. Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά έξοδά του.
Περίληψη
1. Αναίρεση – Λόγοι – Λόγοι προδήλως απαράδεκτοι ή προδήλως αβάσιμοι – Απόρριψη σε οποιοδήποτε στάδιο της δίκης, με αιτιολογημένη διάταξη, χωρίς προφορική διαδικασία
(Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 145)
2. Αναίρεση – Έννομο συμφέρον – Αυτεπάγγελτη εξέταση από το Γενικό Δικαστήριο – Πραγματικό περιστατικό μεταγενέστερο της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης το οποίο απάλειψε τον βλαπτικό για τον αναιρεσείοντα χαρακτήρα της αποφάσεως – Αναίρεση μη δυνάμενη να προσπορίσει όφελος – Κατάργηση της δίκης
3. Αναίρεση – Λόγοι – Ανάγκη συγκεκριμένης επικρίσεως ενός σημείου της συλλογιστικής του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης
(Άρθρο 257 ΣΛΕΕ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, παράρτημα I, άρθρο 11· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 138 § 1, εδ. 1, στοιχείο γ΄)
4. Υπάλληλοι – Πρόσληψη – Διορισμός σε βαθμό – Καθιέρωση νέας δομής των σταδιοδρομιών με τον κανονισμό 723/2004 – Μεταβατικές διατάξεις περί κατατάξεως σε βαθμό – Πεδίο εφαρμογής του άρθρου 5, παράγραφος 4, του παραρτήματος ΧΙΙΙ του ΚΥΚ – Έκτακτοι υπάλληλοι επιτυχόντες σε γενικό διαγωνισμό – Δεν εμπίπτουν
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα XIII, άρθρο 5 § 4· κανονισμός 723/2004 του Συμβουλίου)
5. Υπάλληλοι – Ίση μεταχείριση – Μέτρα θεσπιζόμενα από θεσμικό όργανο υπέρ ορισμένης ομάδας ατόμων εν απουσία νομικής υποχρεώσεως – Μη δυνατότητα επικλήσεως της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως έναντι άλλου θεσμικού οργάνου
6. Αναίρεση – Λόγοι – Λόγος που βάλλει κατά σημείου του σκεπτικού το οποίο δεν είναι αναγκαίο για τη θεμελίωση του διατακτικού της αποφάσεως – Αλυσιτελής λόγος
7. Υπαλληλικές προσφυγές – Αγωγή αποζημιώσεως ασκηθείσα χωρίς να έχει προηγηθεί η κατά τον ΚΥΚ διοικητική διαδικασία – Απαράδεκτο
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)
8. Υπαλληλικές προσφυγές – Πλήρης δικαιοδοσία – Δυνατότητα αυτεπάγγελτης καταδίκης του καθού θεσμικού οργάνου στην καταβολή αποζημιώσεως – Προαιρετικός χαρακτήρας
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 91 § 1)
1. Βλ. το κείμενο της διατάξεως.
(βλ. σκέψη 25)
Παραπομπή:
ΓΔΕΕ: 10 Μαρτίου 2008, T‑233/07 P, Lebedef-Caponi κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2008, σ. I‑B‑1‑3 και II‑B‑1‑19, σκέψεις 21 και 22
2. Βλ. το κείμενο της διατάξεως.
(βλ. σκέψη 26)
Παραπομπή:
ΔΕΕ: 19 Οκτωβρίου 1995, C‑19/93 P, Rendo κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή 1995, σ. I‑3319, σκέψη 13· 27 Οκτωβρίου 2011, C‑605/10 P(R), Inuit Tapiriit Kanatami κ.λπ. κατά Κοινοβουλίου και Συμβουλίου, σκέψη 15
3. Βλ. το κείμενο της διατάξεως.
(βλ. σκέψη 40)
Παραπομπή:
ΔΕΕ: 19 Ιουλίου 2012, C‑264/11 P, Kaimer κ.λπ. κατά Επιτροπής, σκέψη 61 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία
4. Λόγω του χαρακτήρα του ως εξαιρέσεως από γενική αρχή, στον μεταβατικό κανόνα του άρθρου 5, παράγραφος 4, του παραρτήματος ΧΙΙΙ προσήκει συσταλτική ερμηνεία. Η συσταλτική γραμματική ερμηνεία του άρθρου 5, παράγραφος 4, του παραρτήματος ΧΙΙΙ του ΚΥΚ επιβάλλει ακριβώς να θεωρηθεί ότι, αφενός, η διάταξη αυτή δεν αφορά τους επιτυχόντες σε γενικό διαγωνισμό εκτάκτους υπαλλήλους, καθόσον ένας τέτοιος διαγωνισμός δεν μπορεί κανονικά να καταλήξει σε πρόσληψη με μετάβαση σε άλλη κατηγορία, και ότι, αφετέρου, η διατύπωση της διατάξεως αυτής δεν αφήνει κανένα περιθώριο εκτιμήσεως στη διοίκηση προκειμένου να την ερμηνεύσει και να την εφαρμόσει διαφορετικά. Είναι μεν αληθές ότι όλοι οι έκτακτοι υπάλληλοι, ανεξαρτήτως του τύπου του διαγωνισμού στον οποίο συμμετέχουν, διαθέτουν κάποια επαγγελματική εμπειρία στην υπηρεσία των θεσμικών οργάνων, πλην όμως ο νομοθέτης της Ένωσης απέκλεισε συνειδητά από το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 5, παράγραφος 4, του παραρτήματος ΧΙΙΙ του ΚΥΚ τους εκτάκτους υπαλλήλους που έχουν επιτύχει σε γενικό διαγωνισμό. Με την επιφύλαξη της ευεργετικής ρυθμίσεως αυτού του εξαιρετικού μεταβατικού κανόνα μόνον για τους εκτάκτους υπαλλήλους που έχουν επιτύχει σε διαγωνισμό για τη μετάβαση σε άλλη κατηγορία ή σε εσωτερικό διαγωνισμό επιδιώκεται η ενθάρρυνση των υπαλλήλων αυτών να συμμετέχουν σε τέτοιους διαγωνισμούς προκειμένου να επιτύχουν τη μονιμοποίησή τους σε συνδυασμό με τη μεταβάσή τους σε άλλη κατηγορία. Αντιθέτως, ο γενικός διαγωνισμός είναι ανοικτός στο σύνολο των ενδιαφερομένων, συμπεριλαμβανομένων των μη υπηρετούντων σε θεσμικό όργανο, και, συνεπώς, δεν προορίζεται για τον συνδυασμό προσλήψεως και μονιμοποιήσεως με τέτοια μετάβαση σε άλλη κατηγορία. Υπό τις συνθήκες αυτές, ουδείς λόγος υφίσταται να θεωρηθεί ότι ο νομοθέτης θέλησε να υπαγάγει στο ευνοϊκό καθεστώς του άρθρου 5, παράγραφος 4, του παραρτήματος ΧΙΙΙ του ΚΥΚ και τους επιτυχόντες σε γενικό διαγωνισμό εκτάκτους υπαλλήλους. Επομένως, ο επιτυχών σε γενικό διαγωνισμό δεν βρίσκεται σε νομική κατάσταση συγκρίσιμη με εκείνη των επιτυχόντων σε διαγωνισμό για τη μετάβαση σε άλλη κατηγορία ή σε εσωτερικό διαγωνισμό. Λαμβανομένων υπόψη της διακρίσεως μεταξύ των δύο αυτών τύπων διαγωνισμού και του σκοπού που επιδιώκει ο νομοθέτης της Ένωσης, ο επιτυχών αυτός δεν μπορεί να επικαλεστεί την επαγγελματική εμπειρία και την αρχαιότητα που απέκτησε ως έκτακτος υπάλληλος, προκειμένου να αποδείξει ότι βρίσκεται σε κατάσταση συγκρίσιμη με εκείνη των άλλων αυτών εκτάκτων υπαλλήλων, δεδομένου ότι ο νομοθέτης δεν αναγνώρισε τα στοιχεία αυτά ως κρίσιμα νομικώς κριτήρια συγκρίσεως ή διαφοροποιήσεως και δεν άφησε στη διοίκηση κανένα περιθώριο εκτιμήσεως ως προς το ζήτημα αυτό.
(βλ. σκέψεις 45 έως 47)
Παραπομπή:
ΔΕΕ: 5 Δεκεμβρίου 1974, 176/73, Van Belle κατά Συμβουλίου, Συλλογή τόμος 1974, σ. 557, σκέψη 8
ΓΔΕΕ: 8 Δεκεμβρίου 2005, T‑237/00, Reynolds κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2005, σ. I‑A-385 και IΙ‑1731, σκέψη 101
5. Βλ. το κείμενο της διατάξεως.
(βλ. σκέψη 49)
Παραπομπή:
ΓΔΕΕ: 16 Σεπτεμβρίου 2009, T‑271/08 P, Boudova κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2009, σ. I‑B‑1‑71 και II‑B‑1‑441, σκέψη 53 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία
6. Βλ. το κείμενο της διατάξεως.
(βλ. σκέψη 54)
Παραπομπή:
ΔΕΕ: 29 Απριλίου 2004, C‑496/99 P, Επιτροπή κατά CAS Succhi di Frutta, Συλλογή 2004, σ. I‑3801, σκέψη 68 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία
7. Βλ. το κείμενο της διατάξεως.
(βλ. σκέψεις 57 και 58)
Παραπομπή:
ΓΔΕΕ: 6 Νοεμβρίου 1997, T‑15/96, Liao κατά Συμβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 1997, σ. I‑A‑329 και II‑897, σκέψεις 57 και 58· 12 Δεκεμβρίου 2002, T‑378/00, Morello κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2002, σ. I‑A‑311 και II‑1479, σκέψη 102· 11 Μαΐου 2005, T‑25/03, de Stefano κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2005, σ. I‑A‑125 και II‑573, σκέψη 78
8. Βλ. το κείμενο της διατάξεως.
(βλ. σκέψη 60)
Παραπομπή:
ΔΕΕ: 5 Ιουνίου 1980, 24/79, Oberthür κατά Επιτροπής, Συλλογή τόμος 1980/ΙΙ, σ. 229, σκέψη 14
ΓΔΕΕ: 8 Ιουλίου 1998, T‑130/96, Aquilino κατά Συμβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 1998, σ. I‑A‑351 και II‑1017, σκέψη 39· 31 Μαρτίου 2004, T‑10/02, Girardot κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1998, σ. I‑A‑109 και II‑483, σκέψη 89· 15 Σεπτεμβρίου 2005, T‑132/03, Casini κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2005, σ. I‑A‑253 και II‑1169, σκέψη 101