Προσφυγή της 17ης Αυγούστου 2006 - Imperial Chemical Industries κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-214/06)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Imperial Chemical Industries (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: D. Anderson, QC, H. Rosenblatt, B. Lebrun, lawyers, W. Turner και S. Bernwick, Solicitors)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να ακυρώσει το άρθρο 2, γ΄, της προσβαλλομένης αποφάσεως ή, επικουρικώς,
να τροποποιήσει το άρθρο 2, γ΄, της προσβαλλομένης αποφάσεως, μειώνοντας το επιβληθέν στην ICI πρόστιμο, και
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η προσφεύγουσα ζητεί τη μερική ακύρωση της αποφάσεως C(2006)2098 τελικό της Επιτροπής, της 31ης Μαΐου 2006 στην υπόθεση COMP/F/38.645 - Μεθακρυλικά, με την οποία η Επιτροπή διαπίστωσε ότι οι προσφεύγουσες παρέβησαν τα άρθρα 81 ΕΚ και 53 της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, διότι μετέσχον σε σύμπραξη στον τομέα των μεθακρυλικών, η οποία συνίστατο σε διαβουλεύσεις για τις τιμές, σε σύναψη, εφαρμογή και παρακολούθηση της εφαρμογής συμφωνιών για τις τιμές υπό τη μορφή αυξήσεων των τιμών ή, τουλάχιστον, σταθεροποιήσεως των υφισταμένων τιμών, σε διαβουλεύσεις σχετικά με τη μετακύλιση επιπλέον κόστους υπηρεσιών στους καταναλωτές, σε ανταλλαγή εμπορικά σημαντικών και εμπιστευτικών συναφών στοιχείων σχετικών με εταιρίες ή/και με την αγορά και σε συμμετοχή σε τακτικές συναντήσεις και άλλες επαφές προς διευκόλυνση της παράνομης συμπεριφοράς.
Η προσφεύγουσα προβάλλει, πρώτον, ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε, όπως υποχρεούται σύμφωνα με τους κανόνες περί του βάρους αποδείξεως του άρθρου 2 του κανονισμού 1/2003
1, την παράβαση σχετικά με τα μείγματα χυτεύσεως από μεθακρυλικό μεθυλένιο, διότι στήριξε τις διαπιστώσεις της σχετικά με τη δραστηριότητα των προσφευγουσών στο πλαίσιο της συμπράξεως σε ορισμένα τμήματα των αιτήσεων για απαλλαγή από πρόστιμα και συνεργασία, τα οποία, κατά το μέτρο που αφορούν μείγματα χυτεύσεως από μεθακρυλικό μεθυλένιο και το χρονικό διάστημα κατά το οποίο η προσφεύγουσα είχε κλάδο παραγωγής ακρυλικών, δεν στηρίζονται σε συναφή αποδεικτικά στοιχεία και αντιφάσκουν μεταξύ τους σε σημαντικό βαθμό. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι τα εν λόγω στοιχεία δεν αρκούν ώστε η Επιτροπή να διαπιστώσει την παράβαση βάσει ουσιωδών και αξιόπιστων αποδεικτικών στοιχείων, όπως υποχρεούται.
Δεύτερον, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή, κατά παράβαση του άρθρου 253 ΕΚ, δεν αιτιολόγησε το ύψος του προστίμου που επέβαλε, κατά τη συνεκτίμηση της σοβαρότητας της παραβάσεως.
Τρίτον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε νομική πλάνη, διότι θεώρησε εσφαλμένως την προσφεύγουσα και την εταιρία Lucite ανταγωνίστριες και όχι ως διαδοχικά μετέχουσες στην προσαπτόμενη σύμπραξη επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί διπλή η επίπτωση στον ανταγωνισμό. Επιβλήθηκε, ως εκ τούτου, μεγαλύτερο συνολικό πρόβλημα στην προσφεύγουσα και στην Lucite, λόγω της μεταβιβάσεως της επιχειρήσεως και μόνον.
Τέταρτον, η προσφεύγουσα θεωρεί ότι η Επιτροπή προσαύξησε το πρόστιμο για αποτρεπτικούς λόγους εφαρμόζοντας εσφαλμένο κριτήριο, διότι στηρίχθηκε αποκλειστικά στο κύκλο εργασιών της προσφεύγουσας, χωρίς να λάβει υπόψη της τα σχετικά με την οικονομική δυνατότητά της στοιχεία. Επιπλέον, η προσαύξηση του προστίμου για αποτρεπτικούς λόγους είναι, κατά την προσφεύγουσα, δυσανάλογη σε σχέση με την προσαύξηση που επιβλήθηκε σε άλλον μετέχοντα στη σύμπραξη.
Πέμπτον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή εσφαλμένως αρνήθηκε να της αναγνωρίσει το ευεργέτημα της μη επιβολής προστίμου λόγω συνεργασίας εκτός του πλαισίου της ανακοινώσεως περί συνεργασίας
2. Κατά την προσφεύγουσα, το αποδεικτικό υλικό που οικειοθελώς έθεσε στη διάθεση της Επιτροπής έχουν σημαντική προστιθέμενη αξία, κατά την έννοια της ανακοινώσεως περί συνεργασίας.