Αναίρεση που άσκησε την 1η Μαρτίου 2024 η EnergieVerbund Dresden GmbH κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο πενταμελές τμήμα) στις 20 Δεκεμβρίου 2023 στην υπόθεση T-61/21, EnergieVerbund Dresden GmbH κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(Υπόθεση C-176/24 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: EnergieVerbund Dresden GmbH (εκπρόσωποι: I. Zenke, Rechtsanwältin και T. Heymann, Rechtsanwalt)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, E.ON SE, RWE AG
Αιτήματα
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
να ακυρώσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Δεκεμβρίου 2023, EnergieVerbund Dresden GmbH κατά Επιτροπής (T-61/21), και να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 17ης Σεπτεμβρίου 2019 για την πράξη συγκέντρωσης «E.ON/innogy» (υπόθεση M.8870, ΕΕ 2020, C 379, σ. 16)·
επικουρικώς και εν πάση περιπτώσει, να αναπέμψει την υπόθεση T-61/21 ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου για οποιοδήποτε ζήτημα είναι απαραίτητο να κριθεί·
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των δικηγορικών εξόδων και των εξόδων μετακίνησης στα οποία είχε υποβληθεί η αναιρεσείουσα στο πλαίσιο της διαδικασίας T-61/21.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, προβάλλονται πέντε λόγοι.
Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως υποστηρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένως το δίκαιο της Ένωσης, και πιο συγκεκριμένα το άρθρο 101 ΣΛΕΕ και το άρθρο 21, παράγραφος 1, του κοινοτικού κανονισμού συγκεντρώσεων 1 . Ειδικότερα, κακώς το Γενικό Δικαστήριο άφησε ανεφάρμοστο το άρθρο 101 ΣΛΕΕ κρίνοντας ότι η εφαρμογή του κωλύεται ως εκ του αποτελέσματος του άρθρου 21 του ΚΚΣ, αγνόησε τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκόμισε η αναιρεσείουσα προς τεκμηρίωση της ύπαρξης συμφωνίας σύμπραξης μεταξύ E.ON και RWE και προσέβαλε τα δικονομικά δικαιώματα της αναιρεσείουσας παραλείποντας να λάβει υπόψη πραγματικά περιστατικά τα οποία αυτή επικαλέστηκε.
Δεύτερον, κακώς το Γενικό Δικαστήριο δεν έκρινε –παραβαίνοντας έτσι το άρθρο 3 του ΚΚΣ– ότι οι διοικητικές διαδικασίες M.8870, M.8871 και B8-28/19, οι οποίες έπρεπε κατ’ ανάγκην να εξεταστούν στο πλαίσιο διαδικασίας ελέγχου των συγκεντρώσεων, αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος μίας ενιαίας συγκέντρωσης. Αφενός, δεν ελήφθη υπόψη το μερίδιο συμμετοχής, ύψους 16,67 %, της RWE στην E.ON. Αφετέρου, παρερμηνεύθηκε η έννοια της συγκέντρωσης όπως ορίζεται στο άρθρο 3 του ΚΚΣ, σε συνδυασμό με την αιτιολογική σκέψη 20 του ίδιου κανονισμού.
Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη επίσης το άρθρο 2 του ΚΚΣ λόγω εσφαλμένου ορισμού της αγοράς, εσφαλμένης εκτιμήσεως των συνεπειών της συγκέντρωσης, εσφαλμένου χρονικού ορίζοντα για τις προβλέψεις και εσφαλμένου χαρακτηρισμού των δεσμεύσεων.
Τέταρτον η αναιρεσιβαλλόμενη περιέχει πρόδηλες ανακρίβειες και παραμορφώσεις των πραγματικών περιστατικών, σε σχέση με τις οποίες έχει υποβληθεί και αίτηση διόρθωσης αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως.
Τέλος, πέμπτον, το Γενικό Δικαστήριο επέβαλε υπέρμετρες απαιτήσεις ως προς το βάρος αποδείξεως, απαιτώντας επανειλημμένως από την αναιρεσείουσα, όσον αφορά την απόδειξη της ύπαρξης προδήλων σφαλμάτων εκτιμήσεως, να εκθέσει το αποτέλεσμα ερευνών τις οποίες η Επιτροπή δεν πραγματοποίησε, και να παράσχει αριθμητικά στοιχεία προς τεκμηρίωση των συγκεκριμένων συμπερασμάτων στα οποία θα είχε καταλήξει η Επιτροπή αν είχε προβεί σε ορθή εξέταση. Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε τις αρχές της κατανομής του βάρος αποδείξεως απορρίπτοντας το αίτημα της αναιρεσείουσας για προσκόμιση διαδικαστικών εγγράφων.
____________
1 Κανονισμός (ΕΚ) 139/2004 του Συμβουλίου, της 20ής Ιανουαρίου 2004, για τον έλεγχο των συγκεντρώσεων μεταξύ επιχειρήσεων (κοινοτικός κανονισμός συγκεντρώσεων, στο εξής: ΚΚΣ) (ΕΕ 2004, L 24, σ. 1).