Υπόθεση T-66/03
Koffiebranderij en Theehandel «Drie Mollen sinds 1818» BV
κατά
Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)
«Κοινοτικό σήμα – Διαδικασία ανακοπής – Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού κοινοτικού σήματος περιλαμβάνοντος το λεκτικό στοιχείο “Galáxia” – Προγενέστερα εθνικά και διεθνή λεκτικά σήματα GALA – Σχετικός λόγος απαραδέκτου – Απόρριψη της ανακοπής – Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού (ΕΚ) 40/94»
Περίληψη της αποφάσεως
1. Κοινοτικό σήμα – Ορισμός και κτήση του κοινοτικού σήματος – Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου – Ανακοπή από τον δικαιούχο προγενέστερου πανομοιότυπου ή παρόμοιου σήματος καταχωρισθέντος για πανομοιότυπες ή παρόμοιες υπηρεσίες ή προϊόντα – Κίνδυνος συγχύσεως με το προγενέστερο σήμα – Εικονιστικό σήμα περιλαμβάνον το λεκτικό στοιχείο «Galáxia» και λεκτικά σήματα «GALA»
[Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρο 8, § 1, στοιχ. β)]
2. Κοινοτικό σήμα – Διαδικαστικές διατάξεις – Αυτεπάγγελτη εξέταση των πραγματικών περιστατικών – Διαδικασία ανακοπής – Εξέταση περιοριζόμενη στους προβαλλόμενους λόγους – Υποχρέωση των διαδίκων να επικαλούνται τα πραγματικά περιστατικά και να προσκομίζουν σχετικές αποδείξεις
(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρο 74, § 1)
3. Κοινοτικό σήμα – Ορισμός και κτήση του κοινοτικού σήματος – Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου – Ανακοπή από τον δικαιούχο προγενέστερου πανομοιότυπου ή παρόμοιου σήματος καταχωρισθέντος για πανομοιότυπες ή παρόμοιες υπηρεσίες ή προϊόντα – Κίνδυνος συγχύσεως με το προγενέστερο σήμα – Κίνδυνος συσχετίσεως – Έννοια που χρησιμεύει μόνον για τη διευκρίνιση της εκτάσεως του κινδύνου συγχύσεως
[Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρο 8, § 1, στοιχ. β)]
1. Δεν υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως για τον μέσο καταναλωτή μεταξύ του εικονιστικού σημείου που περιλαμβάνει το λεκτικό στοιχείο «Galáxia», του οποίου η καταχώριση ως κοινοτικού σήματος ζητείται για το προϊόν «καφές» της κλάσεως 30 υπό την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας και των εθνικών ή διεθνών λεκτικών σημάτων GALA, που έχουν καταχωρηθεί ή ίσχυαν ήδη προηγουμένως στην Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Benelux, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Αυστρία και την Πορτογαλία για τα προϊόντα «καφές και τσάι» ή «τσάι» της ίδιας κλάσεως.
Πράγματι, ναι μεν δεν αμφισβητείται ότι το προϊόν το οποίο αφορά η αίτηση καταχωρίσεως σήματος και τα προϊόντα τα οποία προσδιορίζουν τα προγενέστερα σήματα είναι ίδια ή παρεμφερή, όμως τα συγκρουόμενα σήματα δεν είναι όμοια από οπτικής, ακουστικής και εννοιολογικής απόψεως, οπότε μπορεί να αποκλειστεί ο κίνδυνος υπάρξεως συγχύσεως περί του οποίου γίνεται λόγος στο άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94.
(βλ. σκέψεις 22, 28, 37)
2. Δυνάμει του άρθρου 74, παράγραφος 1, in fine, του κανονισμού 40/94, για το κοινοτικό σήμα, σε διαδικασία που αφορά τους σχετικούς λόγους απαραδέκτου της καταχωρίσεως η εξέταση στην οποία πρέπει να προβαίνει το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) περιορίζεται στα επιχειρήματα που προβάλλουν οι διάδικοι και στα αιτήματά τους. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι οι διάδικοι έχουν επίσης το βάρος της επικλήσεως των λυσιτελών προς στήριξη των αιτημάτων τους πραγματικών περιστατικών και αποδεικτικών στοιχείων. Όταν ο διάδικος που άσκησε ανακοπή επιθυμεί να επικαλεστεί το γεγονός ότι το σήμα του είναι ευρέως γνωστό, υποχρεούται να προσκομίσει πραγματικά στοιχεία και, εφόσον απαιτείται, αποδείξεις που να παρέχουν τη δυνατότητα στο Γραφείο να εξακριβώσει την ουσιαστική ακρίβεια ενός τέτοιου ισχυρισμού. Επομένως, σε δεδομένη περίπτωση, αν ο ανακόπτων επιθυμεί να ληφθεί υπόψη η ενδεχόμενη φήμη του προγενέστερου σηματός του, δεν μπορεί να περιοριστεί απλώς στην προβολή ισχυρισμού περί υπάρξεως τέτοιας φήμης.
(βλ. σκέψη 32)
3. Το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94, για το κοινοτικό σήμα, σχετικά με τον λόγο αρνήσεως καταχωρήσεως ο οποίος στηρίζεται σε κίνδυνο συγχύσεως μεταξύ δύο σημάτων, δεν εφαρμόζεται παρά μόνο σε περίπτωση στην οποία, λόγω της ταυτότητας ή της ομοιότητας των σημάτων και των προσδιοριζόμενων προϊόντων ή υπηρεσιών, «υπάρχει κίνδυνος σύγχυσης του κοινού της εδαφικής περιοχής στην οποία απολαύει προστασίας το προγενέστερο σήμα. Ο κίνδυνος σύγχυσης περιλαμβάνει και τον κίνδυνο συσχέτισης με το προγενέστερο σήμα». Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι η έννοια του κινδύνου συσχετίσεως δεν είναι εναλλακτική σε σχέση με την έννοια του κινδύνου συγχύσεως, αλλά χρησιμεύει για τον προσδιορισμό του περιεχομένου της. Επομένως, το ίδιο το γράμμα της διατάξεως αυτής αποκλείει το ενδεχόμενο να μπορεί αυτή να εφαρμόζεται στις περιπτώσεις στις οποίες δεν υπάρχει κίνδυνος συγχύσεως του κοινού. Πάντως, κίνδυνος συγχύσεως υπό την έννοια της διατάξεως αυτής υφίσταται μόνον αν αποδεικνύεται ότι ο καταναλωτής μπορεί να πιστέψει ότι τα προϊόντα που πωλούνται με τα συγκρουόμενα σήματα προέρχονται από την ίδια επιχείρηση ή από οικονομικώς συνδεόμενες μεταξύ τους επιχειρήσεις.
(βλ. σκέψη 36)