Διάταξη του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 6ης Φεβρουαρίου 2014 –
Jagiello

(Υπόθεση C‑33/13)

«Προδικαστική παραπομπή – Άρθρο 99 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου – Φορολογία – ΦΠΑ – Έκτη οδηγία – Δικαίωμα εκπτώσεως – Άρνηση – Τιμολόγιο εκδοθέν από εταιρία που έθεσε την επωνυμία της στη διάθεση άλλου προσώπου»

Εναρμόνιση των φορολογικών νομοθεσιών – Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας – Έκπτωση του φόρου εισροών – Άρνηση με την αιτιολογία ότι δεν πραγματοποιήθηκε η παράδοση των αγαθών, λόγω απάτης ή παρατυπιών – Δεν επιτρέπεται – Όρια – Προϋποθέσεις – Αποδέκτης του τιμολογίου ο οποίος γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει την ύπαρξη αξιόποινης πράξεως – Η διακρίβωση απόκειται στο εθνικό δικαστήριο (Οδηγία 77/388 του Συμβουλίου, άρθρο17 § 2, στοιχείο α΄, και 22 § 3, στοιχείο β΄) (βλ. σκέψεις 27, 32, 33, 36-43 και διατακτ.)

Αντικείμενο

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως – Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Ερμηνεία του άρθρου 4, παράγραφοι 1 και 2, σε συνδυασμό με το άρθρο 5, παράγραφος 1, καθώς και του άρθρου 17, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών – Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (EE ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) – Δικαίωμα εκπτώσεως του ΦΠΑ επί των εισροών – Μη αναγνώριση δικαιώματος εκπτώσεως του ΦΠΑ για ένα λήπτη παραδόσεων στην περίπτωση που ο πωλητής χρησιμοποιεί την επωνυμία άλλου προσώπου – Απόκρυψη της οικονομικής δραστηριότητας του πωλητή – Τιμολόγιο που εκδόθηκε από πρόσωπο διαφορετικό από τον πωλητή – Παρέλκει να αποδειχθεί ότι ο αγοραστής γνώριζε ότι η οικεία πράξη είχε σχέση με αξιόποινη πράξη ή άλλες παραβάσεις που διέπραξε ο πωλητής ή η οντότητα που συμπράττει με αυτόν

Διατακτικό

Η έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών – Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, όπως έχει τροποποιηθεί από την οδηγία 2001/115/ΕΚ του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2001, έχει την έννοια ότι απαγορεύει να αποκλειστεί το δικαίωμα του υποκείμενου στον φόρο να εκπέσει τον οφειλόμενο ή καταβληθέντα φόρο προστιθέμενης αξίας για παραδοθέντα αγαθά για τον λόγο ότι, λαμβανομένων υπόψη της απάτης ή των παρατυπιών που διέπραξε ο εκδότης του τιμολογίου που αφορούσε την παράδοση, η εν λόγω παράδοση θεωρείται ως μη πραγματοποιηθείσα από τον εκδότη αυτόν, εκτός αν αποδειχθεί, βάσει αντικειμενικών στοιχείων και χωρίς να απαιτείται να προβεί ο υποκείμενος στον φόρο σε ελέγχους που δεν αποτελούν υποχρέωσή του, ότι ο υποκείμενος στον φόρο γνώριζε ή μπορούσε να προβλέψει ότι η παράδοση ενείχε απάτη περί τον φόρο προστιθέμενης αξίας, στοιχείο του οποίου η διακρίβωση εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο.