Αίτηση αναιρέσεως που ασκήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2010 από την Paulette Füller-Tomlinson κατά της αποφάσεως που εξέδωσε την 1η Ιουλίου 2010 το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στην υπόθεση F-97/08, Füller-Tomlinson κατά Κοινοβουλίου
(Υπόθεση T-390/10 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Paulette Füller-Tomlinson (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: L. Levi, δικηγόρος)
Έτερος διάδικος στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Αιτήματα της αναιρεσείουσας
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να αναιρέσει την από 1ης Ιουλίου 2010 απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υπόθεση F-97/08,
συνεκδοχικώς, να δεχθεί τα αιτήματα που προέβαλε η αναιρεσείουσα πρωτοδίκως και, ως εκ τούτου,
- να ακυρώσει την από 9 Απριλίου 2008 απόφαση του προϊσταμένου του τμήματος Επιδόματα και Κοινωνική Ασφάλιση, με την οποία και συγκεκριμένα με το άρθρο της 3 καθορίζεται το αποδιδόμενο στην επαγγελματική αιτιολογία της ασθένειας ποσοστό της μερικής μόνιμης αναπηρίας στο 20 %,
- εφόσον παραστεί ανάγκη, να ακυρώσει την απόφαση περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως που εκδόθηκε στις 26 Αυγούστου 2008 και κοινοποιήθηκε στις 28 Αυγούστου 2008,
- επικουρικώς, να υποχρεώσει το καθού να καταβάλει ποσό 12.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη,
- να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.
να καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο σύνολο των δικαστικών εξόδων των δύο διαδικασιών.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Με την υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα ζητεί την αναίρεση της από 1ης Ιουλίου 2010 αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης επί της υποθέσεως F-97/08, Füller-Tomlinson κατά Κοινοβουλίου, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή περί ακυρώσεως, μεταξύ άλλων, της αποφάσεως του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που καθόρισε στο 20 % το ποσοστό μερικής μονίμου αναπηρίας επαγγελματικής αιτιολογίας, κατ' εφαρμογήν της ευρωπαϊκής κλίμακας αξιολογήσεως των προσβολών της σωματικής και ψυχικής ακεραιότητας.
Προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει σειρά λόγων αναιρέσεως αντλούμενων από:
πλημμέλεια ως προς την έκταση του εκ μέρους του δικαστή ελέγχου της νομιμότητας των όρων που προβλέπει η ρύθμιση περί της καλύψεως των κινδύνων η οποία θεσπίσθηκε βάσει του άρθρου 73 του Κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο μέτρο που το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης περιόρισε την εξέτασή του στην πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και στην εκ μέρους των οργάνων υπέρβαση των ορίων της διακριτικής ευχέρειάς τους, ενώ ο έλεγχος θα έπρεπε να είναι πλήρης και να άπτεται και της ουσιαστικής νομιμότητας της πράξεως,
πλημμέλεια ως προς τον έλεγχο της πρόδηλης πλάνης εκτιμήσεως, παραμόρφωση του περιεχομένου εγγράφων της δικογραφίας, παράβαση του καθήκοντος αιτιολογίας του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και παράβαση του άρθρου 73 του ΚΥΚ και της ρυθμίσεως περί της καλύψεως των κινδύνων, δεδομένου ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:
- δεν έλαβε υπόψη τους ισχυρισμούς που προβλήθηκαν κατά την επ' ακροατηρίου συζήτηση κατ' επέκταση των αιτιάσεων του εισαγωγικού της δίκης εγγράφου,
- έκρινε, μεταξύ άλλων, ότι η διακριτική ευχέρεια των ιατρών δεν αφορά τον καθορισμό του ποσοστού αναπηρίας, αλλά τη διάγνωση, επιβεβαιώνοντας τον δεσμευτικό χαρακτήρα της ευρωπαϊκής κλίμακας αξιολογήσεως των προσβολών της σωματικής και ψυχικής ακεραιότητας που περιόρισε εν προκειμένω το ποσοστό αναπηρίας της αναιρεσείουσας στο 20 %, ενώ η επιτροπή ιατρών είχε καταλήξει σε ποσοστό 100 %,
προσβολή της έννοιας της εύλογης προθεσμίας και της παραμορφώσεως του περιεχομένου εγγράφων της δικογραφίας, δεδομένου ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης επικαλέστηκε κατά την παράθεση των πραγματικών περιστατικών μια ιατρική εξέταση που ουδέποτε πραγματοποιήθηκε και διαπίστωσε ακολούθως ότι οι προθεσμίες εξετάσεως του φακέλου της αναιρεσείουσας δεν ήταν δυσανάλογες.
____________