Προσφυγή της 20ής Αυγούστου 2009 - Electrabel κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-332/09)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Electrabel (εκπρόσωποι: M. Pittie και P. Honoré, δικηγόροι)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή και βάσιμη·
να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση στο σύνολό της·
επικουρικώς, να ακυρώσει τα άρθρα 2 και 3 της προσβαλλομένης αποφάσεως ή τουλάχιστον να μειώσει το ποσό του προστίμου που επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα δυνάμει του άρθρου 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως·
εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την Επιτροπή στην απόδοση του συνόλου των δικαστικών εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα σε σχέση με την παρούσα προσφυγή.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Με την παρούσα προσφυγή, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως C(2009) 4416 τελικό της Επιτροπής, της 10ης Ιουνίου 2009, με την οποία η Επιτροπή διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα είχε παραβεί το άρθρο 7, παράγραφος 1, του κανονισμού 4064/89 καθόσον προέβη σε πράξη συγκεντρώσεως κοινοτικών διαστάσεων χωρίς προηγουμένως να την έχει κοινοποιήσει και χωρίς αυτή να έχει κηρυχθεί συμβατή προς την κοινή αγορά. Η προσφεύγουσα ζητεί, επικουρικώς, την ακύρωση ή τουλάχιστον τη μείωση του ποσού του προστίμου που της επιβλήθηκε με το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως.
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως αντλούμενους από:
- εσφαλμένο χαρακτηρισμό της παραβάσεως λόγω, μεταξύ άλλων, συγχύσεως μεταξύ της παραβάσεως της υποχρεώσεως γνωστοποιήσεως και της παραβάσεως που συνίσταται στην πρόωρη πραγματοποίηση της συγκεντρώσεως και, επομένως, αντιφατική αιτιολογία ως προς τον χαρακτηρισμό της παραβάσεως και την εκτίμηση της διάρκειάς της επί της ουσίας·
- παράβαση των άρθρων 3, παράγραφος 3, και 14, παράγραφος 2, του κανονισμού 4064/89, καθώς και των κατευθυντήριων γραμμών του σχετικά με την έννοια της συγκεντρώσεως, καθόσον κρίθηκε ότι η Electrabel είχε αποκτήσει, στην πράξη, τον αποκλειστικό έλεγχο της Compagnie Nationale du Rhône από τις 23 Δεκεμβρίου 2003. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή i) δεν έλαβε υπόψη σημαντικές πτυχές της υποθέσεως, όπως τον δημόσιο χαρακτήρα της Compagnie Nationale du Rhône, ii) εφάρμοσε ελλιπώς και εσφαλμένως τον ορισμό του πραγματικού αποκλειστικού ελέγχου, ο οποίος περιεχόταν στις κατευθυντήριες γραμμές για την έννοια της συγκεντρώσεως και iii) υπέπεσε σε πολλές πρόδηλες πλάνες εκτιμήσεως σε σχέση, μεταξύ άλλων, με τα διευθυντικά όργανα της Compagnie Nationale du Rhône·
- παραγραφή του δικαιώματος της Επιτροπής να επιβάλει εν προκειμένω κύρωση και
- προσβολή των αρχών της αναλογικότητας, της χρηστής διοικήσεως και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης καθόσον επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα υψηλό πρόστιμο για παράβαση η οποία ουδόλως επηρέασε τον ανταγωνισμό.
____________1 - Κανονισμός (ΕΟΚ) 4064/89 του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1989, για τον έλεγχο των συγκεντρώσεων μεταξύ επιχειρήσεων (ΕΕ L 395, σ. 1, και διορθωτικό, ΕΕ 1990, L 257, σ. 13).