ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 21ης Ιανουαρίου 2014

Υπόθεση F‑114/12

Ewelina Jelenkowska-Luca

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Αποδοχές – Αποζημίωση αποδημίας – Προϋποθέσεις του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ – Ιθαγένεια του κράτους στο έδαφος του οποίου βρίσκεται ο τόπος υπηρεσίας – Συνήθης διαμονή»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία η Ε. Jelenkowska-Luca ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της 11ης Ιουλίου 2012 με την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέρριψε την από 25 Μαρτίου 2012 διοικητική ένστασή της κατά της αποφάσεως να μην της χορηγηθεί η αποζημίωση αποδημίας από 1ης Μαρτίου 2012.

Απόφαση:      Η προσφυγή απορρίπτεται. Η Ε. Jelenkowska-Luca φέρει τα δικαστικά έξοδά της και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Αποδοχές – Αποζημίωση αποδημίας – Προϋποθέσεις χορηγήσεως – Ο υπάλληλος φέρει το βάρος αποδείξεως

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα VII, άρθρο 4 § 1, στοιχείο β΄)

2.      Υπάλληλοι – Αποδοχές – Αποζημίωση αποδημίας – Προϋποθέσεις χορηγήσεως – Συνήθης διαμονή εκτός του κράτους μέλους υπηρεσίας κατά την περίοδο αναφοράς – Έννοια της συνήθους διαμονής – Περιστάσεις από τις οποίες τεκμαίρεται η συνήθης διαμονή στον τόπο υπηρεσίας

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα VII, άρθρο 4 § 1, στοιχείο β΄)

1.      Όσον αφορά την αποζημίωση αποδημίας, στον ενδιαφερόμενο υπάλληλο απόκειται να αποδείξει ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις που τάσσει το άρθρο 4, παράγραφος 1, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ.

Κατά συνέπεια, δεν είναι δυνατόν να ευδοκιμήσει το επιχείρημα υπαλλήλου που έχει την ιθαγένεια του κράτους μέλους υπηρεσίας ότι, εφόσον κατά την περίοδο αναφοράς δεν είχε αυτή την ιθαγένεια, στο θεσμικό όργανο απόκειτο να αποδείξει ότι είχε δημιουργήσει κατά την εν λόγω περίοδο πολλαπλούς και στενούς δεσμούς με το εν λόγω κράτος μέλος. Πράγματι, μια τέτοια ερμηνεία του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ, θα συνεπαγόταν ότι υπάλληλος που κατοικεί ή κατοικούσε στο κράτος μόνιμης υπηρεσίας χωρίς να έχει την ιθαγένεια του εν λόγω κράτους θεωρείται ότι πληροί τις προϋποθέσεις χορηγήσεως της αποζημιώσεως αποδημίας. Μια τέτοια ερμηνεία όμως θα ήταν αντίθετη προς τον αυστηρό χαρακτήρα των προϋποθέσεων τις οποίες προβλέπει η εν λόγω διάταξη.

(βλ. σκέψεις 15 και 16)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 27 Σεπτεμβρίου 2000, T‑317/99, Lemaître κατά Επιτροπής, σκέψη 48· 13 Δεκεμβρίου 2004, T‑251/02, E κατά Επιτροπής, σκέψη 84· 13 Σεπτεμβρίου 2005, T‑283/03, Recalde Langarica κατά Επιτροπής, σκέψη 142

ΔΔΔΕΕ: 11 Ιουλίου 2007, F‑7/06, B κατά Επιτροπής, σκέψη 39· 25 Σεπτεμβρίου 2007, F‑108/05, Cavallaro κατά Επιτροπής, σκέψη 78

2.      Το γεγονός ότι υπάλληλος ο οποίος εμπίπτει στο άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο β’, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ απέκτησε συνήθη διαμονή, όρος με τον οποίο νοείται το κέντρο των συμφερόντων του, στη χώρα όπου υπηρετεί, έστω και για εξαιρετικά σύντομη διάρκεια κατά την περίοδο αναφοράς, του αποστερεί αυτομάτως την αποζημίωση αποδημίας.

Όσον αφορά τον προσδιορισμό του τόπου συνήθους διαμονής, από το γεγονός ότι ένα άτομο μετακόμισε στο κράτος μέλος υπηρεσίας προκειμένου να βρίσκεται πλησίον του/της συντρόφου του, ότι διαθέτει στο κράτος αυτό κατοικία για να συμβιώσει με τον/τη σύντροφό του και ότι ασκεί στη χώρα αυτή επαγγελματική δραστηριότητα τεκμαίρεται ότι υφίσταται μετατόπιση του συνήθους κέντρου των συμφερόντων του στο οικείο κράτος μέλος. Εξάλλου, από το γεγονός ότι ο υπάλληλος υπέβαλε αίτηση να του χορηγηθεί η ιθαγένεια του κράτους μέλους υπηρεσίας αμέσως μετά τον γάμο του με υπήκοο του εν λόγω κράτους μέλους τεκμαίρεται κατά μείζονα λόγο η πρόθεση υπαλλήλου να μεταφέρει το κέντρο των συμφερόντων του προς στο εν λόγω κράτος μέλος.

(βλ. σκέψεις 24 έως 26)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: B κατά Επιτροπής, προπαρατεθείσα, σκέψεις 38 και 39· 4 Δεκεμβρίου 2008, F‑6/08, Blais κατά ΕΚΤ, σκέψη 91· 5 Δεκεμβρίου 2012, F‑6/12, Bourtembourg κατά Επιτροπής, σκέψεις 26 και 28· 26 Ιουνίου 2013, F‑21/12, Achab κατά ΕΟΚΕ, σκέψη 34, που αποτελεί το αντικείμενο αιτήσεως αναιρέσεως ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπόθεση T‑430/13 P