Προσφυγή της 19ης Σεπτεμβρίου 2008 - ΑΕΠΙ κατά Επιτροπής
(ΥπόθεσηT-392/08)
Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Ελληνική Εταιρεία προς Προστασία της Πνευματικής Ιδιοκτησίας ΑΕ (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωποι: Π. Ξανθόπουλος, Θ. Ασπρογέρακας-Γρίβας, δικηγόροι)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Να γίνει δεκτή καθ'ολοκληρίαν η παρούσα προσφυγή·
Να ακυρωθεί καθ'ολοκληρίαν η προσβαλλόμενη απόφαση της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 16ης Ιουλίου 2008 στην υπόθεση COMP/C2/38.698-CISAC με αριθμό Ε (3435) τελικό σχετικά με τη διαδικασία του άρθρου 81 ΕΚ και του άρθρου 53 ΕΟΧ, και
Να καταδικασθεί η Επιτροπή στο σύνολο της δικαστικής δαπάνης και της αμοιβής των πληρεξουσίων δικηγόρων της προσφεύγουσας.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Με την παρούσα προσφυγή η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής, της 16ης Ιουλίου 2008, στην υπόθεση COMP/C2/38.698-CISAC με αριθμό Ε (3435) τελικό, στο μέτρο κατά το οποίο η Επιτροπή αποφάσισε ότι η προσφεύγουσα παραβίασε το άρθρο 81 ΕΚ και 53 ΕΟΧ χρησιμοποιώντας στις συμφωνίες εκπροσώπησης με τις λοιπές εταιρίες τους περιορισμούς μέλους που περιέχονται στο άρθρο 11, παράγραφος 2, του υποδείγματος σύμβασης της Διεθνούς Συνομοσπονδίας των Εταιριών των Δημιουργών και Συνθετών ("υπόδειγμα σύμβασης CISAC") ή με την de facto εφαρμογή περιορισμών ως προς την αποδοχή μελών και συντονίζοντας τις εδαφικές οριοθετήσεις κατά τρόπο που να περιορίζεται μια άδεια στην εγχώρια επικράτεια κάθε εταιρίας συλλογικής διαχείρισης.
H προσφεύγουσα προβάλλει τους εξής λόγους ακύρωσης :
Πρώτον, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στηρίζεται σε εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και της εν γένει πραγματικότητας, του αποδεικτικού υλικού και των υποκειμενικών στοιχείων της παραβάσεως.
Δεύτερον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το δικαίωμα της προηγούμενης ακροάσεώς της παραβιάστηκε και, τρίτον, ότι το άρθρο 81 ΕΚ και το άρθρο 53 ΕΟΧ εφαρμόστηκαν εσφαλμένα λόγω του ότι η προσφεύγουσα καταδικάστηκε για μη υπάρχουσα παράβαση. Συγκεκριμένα, προβάλλει ότι με την υπογραφή ρητρών εδαφικότητας δεν υπήρξε παραβίαση ανταγωνισμού, αλλά ότι οι ρήτρες αυτές είναι επιβεβλημένες για την εξασφάλιση στους δικαιούχους καλής διαχείρισης των δικαιωμάτων τους στη χώρα στην οποία δραστηριοποιείται κάθε αντισυμβαλλομένη εταιρία. Επιπλέον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έχει δεχτεί ότι οι ρήτρες εδαφικής αποκλειστικότητας σε συμβάσεις αμοιβαίας εκπροσωπήσεως δεν παραβιάζουν τον ανταγωνισμό.
Τέταρτον, η προσφεύγουσα επικαλείται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν λαμβάνει υπόψη ότι στο κοινοτικό δίκαιο η πνευματική ιδιοκτησία και τα πνευματικά και καλλιτεχνικά έργα δεν ταυτίζονται προς τα λοιπά προϊόντα και υπηρεσίες και προβαίνει σε εσφαλμένη υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών στον αντίστοιχο νομικό κανόνα.
Πέμπτον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή παραβίασε το άρθρο 151 ΕΚ, το οποίο θεσπίζει την αρχή της πολιτιστικής εξαιρέσεως κατά την οποία η Επιτροπή οφείλει, όποτε προβαίνει σε οποιαδήποτε ρύθμιση, να λαμβάνει υπόψη τις πολιτιστικές πτυχές, αποβλέπουσα στο σεβασμό και την προώθηση της πολυμορφίας των πολιτισμών της.
Έκτον, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η μη εξέταση της υπάρξεως υπαιτιότητας στο πλαίσιο της εξέτασης της προβαλλόμενης παράβασης του άρθρου 81 ΕΚ αποτελεί εσφαλμένη εφαρμογή του νομικού κανόνα και σαφή έλλειψη αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης.
Έβδομον, η προσφεύγουσα θεωρεί ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, καθώς οι ευρωπαϊκές εταιρίες πνευματικής ιδιοκτησίας δεν είναι του ίδιου μεγέθους, καθώς και την αρχή της αμεροληψίας, διότι εκδόθηκε κατά κακή προδικασία. Περαιτέρω, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η ύπαρξη σοβαρών αντιφάσεων καθιστά την απόφαση ακατάληπτη και παράλογη. Ως επί το πλείστον, η προσβαλλόμενη απόφαση, υπό τον παραπλανητικό, κατά την προσφεύγουσα, μανδύα της διευκόλυνσης στη λήψη καλωδιακών, δορυφορικών και διαδικτυακών αδειών χρήσεως μουσικής, επιδιώκει στην πραγματικότητα να επιβάλει την αλληλοεξόντωση των εταιριών πνευματικής ιδιοκτησίας, νοθεύοντας τον υγιή ανταγωνισμό, θέτοντας άνισους όρους αγοράς και δημιουργώντας αναπόφευκτες συγκρούσεις μεταξύ των εν λόγω εταιριών. Τέλος, η προσβαλλόμενη απόφαση παρερμηνεύει κατά την προσφεύγουσα ευθέως την Οδηγία 93/83/ΕΟΚ και παραβιάζει τη Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, περί πνευματικής ιδιοκτησίας, στην οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει προσχωρήσει.
____________1 - Οδηγία 93/83/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 27ης Σεπτεμβρίου 1993, περί συντονισμού ορισμένων κανόνων όσον αφορά στο δικαίωμα του δημιουργού και τα συγγενικά δικαιώματα που εφαρμόζονται στις δορυφορικές ραδιοτηλεοπτικές μεταδόσεις και την καλωδιακή αναμετάδοση (ΕΕ L 248, σ. 15)