POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(druga izba)

z dnia 24 czerwca 2016 r.

Sprawa F‑142/11 RENV

Erik Simpson

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Służba publiczna – Przekazanie sprawy do Sądu po uchyleniu rozstrzygnięcia – Urzędnicy – Przeniesienie do innej grupy zaszeregowania – Decyzja o nieprzyznaniu skarżącemu grupy zaszeregowania AD 9 po pomyślnym przejściu konkursu otwartego AD 9 – Obowiązek uzasadnienia – Równość traktowania – Oczywisty błąd w ocenie – Artykuł 81 regulaminu postępowania – Skarga oczywiście bezzasadna

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której Erik Simpson żąda po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 9 grudnia 2010 r., na mocy której Rada Unii Europejskiej oddaliła jego wniosek o przeniesienie do grupy zaszeregowania AD 9 w następstwie pomyślnego przejścia konkursu otwartego EPSO/AD/113/07, zorganizowanego celem rekrutacji kierowników wydziału w grupie zaszeregowania AD 9 w obszarze tłumaczeń, w szczególności z językiem estońskim, oraz decyzji z dnia 7 października 2011 r. oddalającej jego zażalenie a po drugie, zasądzenia od Rady odszkodowania na jego rzecz oraz obciążenia jej kosztami.

Orzeczenie:      Skarga zostaje odrzucona. Erik Simpson pokrywa własne koszty postępowania poniesione odpowiednio w sprawach F‑142/11, T‑130/14 P i F‑142/11 RENV oraz zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Radę Unii Europejskiej w sprawie F‑142/11. Rada Unii Europejskiej pokrywa własne koszty postępowania poniesione w sprawach T‑130/14 P i F‑142/11 RENV.

Streszczenie

Urzędnicy – Równość traktowania – Pojęcie – Granice

Odmienne traktowanie, uzasadnione na podstawie obiektywnego i rozsądnego kryterium, proporcjonalne do celu realizowanego przez rozpatrywane rozróżnienie, nie stanowi naruszenia zasady równego traktowania. Wśród obiektywnych i rozsądnych kryteriów mogących uzasadniać odmienne traktowanie urzędników znajduje się interes służby. Aby zdecydować, jakie środki należy przedsięwziąć w interesie służby, administracji przysługuje szeroki zakres uznania, a tym samym sąd Unii w ramach kontroli przestrzegania zasady niedyskryminacji powinien ograniczyć się do sprawdzenia, czy dana instytucja nie dokonała rozróżnienia arbitralnego lub w sposób oczywisty sprzecznego z interesem służby.

(zob. pkt 46, 47)

Odesłanie

Sąd Pierwszej Instytucji, wyrok z dnia 16 marca 2004 r., Afari/EBC, T‑11/03, EU:T:2004:77, pkt 65

Sąd do spraw Służby Publicznej, wyroki: z dnia 19 października 2006 r., De Smedt/Komisja, F‑59/05, EU:F:2006:105, pkt 76; z dnia 23 stycznia 2007 r., Chassagne/Komisja, F‑43/05, EU:F:2007:14, pkt 91; z dnia 25 lutego 2010 r., Pleijte/Komisja, F‑91/08, EU:F:2010:13, pkt 58 i przytoczone tam orzecznictwo