Προσφυγή της 4ης Μαρτίου 2009 - Ιταλία κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-99/09)
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωπος: P. Gentili, avvocato dello Stato)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να ακυρώσει το υπ' αριθ. 000841 έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - Γενική Διεύθυνση Περιφερειακής Πολιτικής, της 2ας Φεβρουαρίου 2009, (έγγραφο υπ' αριθ. 1), με αντικείμενο "Πληρωμές της Επιτροπής διαφορετικές από το αιτηθέν ποσό", το οποίο περιλαμβάνει την ακόλουθη απόφαση: "Ως εκ τούτου, η ημερομηνία από την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί ως απαράδεκτα τα έξοδα σχετικά με τον στόχο 1.7 του ΠΕΠ [Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα] 2000-2006 είναι η 29η Ιουνίου 2007 και όχι η 17η Μαΐου 2006, όπως ανακοινώθηκε με το προαναφερθέν σημείωμα της 22ας Δεκεμβρίου 2008"
να ακυρώσει το υπ' αριθ. 001059 έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - Γενική Διεύθυνση Περιφερειακής Πολιτικής, της 6ης Φεβρουαρίου 2009, (έγγραφο υπ' αριθ. 2), με αντικείμενο "Αναστολή της αιτήσεως πληρωμής και αιτηθείσες πληροφορίες σχετικά με τις δημοσιονομικές διορθώσεις δυνάμει του άρθρου 39 του κανονισμού (ΕΚ) 1260/1999 του ΠΕΠ Καμπανίας", το οποίο περιλαμβάνει την ακόλουθη απόφαση: "Ως εκ τούτου, η ημερομηνία από την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί ως απαράδεκτα τα έξοδα σχετικά με τον στόχο 1.7 του ΠΕΠ 2000-2006 είναι η 29η Ιουνίου 2007 και όχι η 17η Μαΐου 2006, όπως προαναφέρθηκε"
να ακυρώσει το υπ' αριθ. 012480 έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - Γενική Διεύθυνση Περιφερειακής Πολιτικής, της 22ας Δεκεμβρίου 2008, (έγγραφο υπ' αριθ. 3), με αντικείμενο το ΠΕΠ Καμπανίας 2000-2006 (αριθ. CCI 19899 IT 16 1 PO 007) - Συνέπειες εκ της διαδικασίας παραβάσεως 2007/2195 επί της διαχειρίσεως των αποβλήτων στην Καμπανία, με το οποίο έγγραφο "η Επιτροπή ζητεί την αφαίρεση, αρχής γενομένης από την επόμενη αίτηση πληρωμής, όλων των εξόδων που αφορούν τον στόχο 1.7 και κατεβλήθησαν μετά τις 29 Ιουνίου 2007".
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη των ισχυρισμών της, η προσφεύγουσα επικαλείται παράβαση των άρθρων 32, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, στοιχείο στ΄, και δεύτερο εδάφιο, και 39, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού 1260/1999
1. Η Ιταλική Δημοκρατία ισχυρίζεται ειδικότερα ότι:
α) Για να θεωρηθεί απαράδεκτη αίτηση πληρωμής χρηματικής εισφοράς ενός διαρθρωτικού ταμείου λόγω του ότι εκκρεμεί διαδικασία παραβάσεως πρέπει το συγκεκριμένο αντικείμενο της διαδικασίας παραβάσεως να ταυτίζεται ακριβώς με το αντικείμενο της αιτήσεως πληρωμής.
β) Στα πλαίσια της διαδικασίας παραβάσεως, η Επιτροπή βάλλει κατά της καταστάσεως της τελικής διαθέσεως των αποβλήτων επειδή δεν υφίστανται οι αναγκαίες δομές (εγκαταστάσεις θερμικής αποτεφρώσεως, χώροι ταφής) για τη διεξαγωγή της συγκεκριμένης φάσεως στην "αλυσίδα" των αποβλήτων κατά τρόπο συνάδοντα προς την οδηγία. Αντιθέτως, είναι άσχετες προς το συγκεκριμένο αντικείμενο της διαδικασίας παραβάσεως άλλες φάσεις της "αλυσίδας" και άλλοι τρόποι διαχειρίσεως των αποβλήτων, πέραν της τελικής διαθέσεως. Συγκεκριμένα, οι διάφοροι τρόποι ανακτήσεως των αποβλήτων εξαρτώνται από την αποκομιδή τους. Εκτός και αν ο στόχος 1.7 του ΠΕΠ Καμπανίας 2000 και οι πράξεις (προγράμματα) που αυτός περιλαμβάνει αναφέρονται επί τούτου στη φάση της ανακτήσεως των αποβλήτων και της χωριστής αποκομιδής από την οποία αυτή εξαρτάται.
γ) Με σημείωμα της 20ής Οκτωβρίου 2008 στο οποίο αναφέρονται τα βαλλόμενα σημειώματα, η Επιτροπή εξέφρασε ορισμένες επιφυλάξεις σε επίπεδο διαχειρίσεως των αποβλήτων της 28ης Δεκεμβρίου 2007. Εντούτοις, κανένα από τα ανωτέρω επιχειρήματα με τα οποία επικρίνεται η διαχείριση της 28ης Δεκεμβρίου 2007 δεν αποτέλεσε σε καμία περίπτωση αντικείμενο της διαδικασίας παραβάσεως 2007/2195, αν μη τι άλλο επειδή η διαδικασία αυτή στηρίχθηκε στην ισχύουσα κατά τη λήξη της προθεσμίας της αιτιολογημένης γνώμης κατάσταση, ήτοι την ισχύουσα την 1η Μαρτίου 2008 κατάσταση.
δ) Η απόφαση της Επιτροπής να θεωρήσει απαράδεκτες τις αιτήσεις πληρωμής του στόχου 1.7 για τον λόγο ότι "δεν παρέχονται επαρκείς εγγυήσεις όσον αφορά την ορθή υλοποίηση των πράξεων συγχρηματοδοτήσεως εκ μέρους του ΕΤΠΑ στο πλαίσιο του στόχου 1.7" ουδέποτε κατέστη εφικτό να εκδοθεί κατ' εφαρμογήν του άρθρου 32, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, στοιχείο στ΄, δεύτερη προϋπόθεση (ήτοι να εκκρεμεί διαδικασία παραβάσεως). Το πολύ, η απόφαση αυτή θα μπορούσε να είχε εκδοθεί κατ' εφαρμογήν της πρώτης προϋποθέσεως η οποία διατυπώνεται με την ανωτέρω διάταξη (αναστολή πληρωμών δυνάμει του άρθρου 39, παράγραφος 2, του κανονισμού 1260/1999). Πλην όμως τούτο θα συνεπαγόταν την κίνηση της κατ' αντιπαράθεση διαδικασίας την οποία η Επιτροπή επιδίωκε να αποφύγει.
Τέλος, η ενάγουσα επικαλείται την παράβαση ουσιώδους τύπου λόγω ελλείψεως αιτιολογήσεως.
____________1 - Κανονισμός (ΕΚ) 1260/1999 του Συμβουλίου, της 21ης Ιουνίου 1999, περί γενικών διατάξεων για τα διαρθρωτικά ταμεία (ΕΕ L 161, σ. 1).