Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το High Court (Ιρλανδία) στις 25 Φεβρουαρίου 2022 – Hellfire Massy Residents Association κατά An Bord Pleanála, The Minister for Housing, Heritage and Local Government, Ιρλανδίας, The Attorney General
(Υπόθεση C-166/22)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Αιτούν δικαστήριο
High Court
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Προσφεύγουσα: Hellfire Massy Residents Association
Καθών: An Bord Pleanála, The Minister for Housing, Heritage and Local Government, Ιρλανδία, The Attorney General
Λοιποί διάδικοι: South Dublin County Council, An Taisce – The National Trust for Ireland, Save [Our] Bride Otters
Προδικαστικά ερωτήματα
Το πρώτο προδικαστικό ερώτημα είναι το ακόλουθο:
Έχουν οι γενικές αρχές του δικαίου της Ένωσης, οι οποίες απορρέουν από την υπεροχή της ενωσιακής έννομης τάξης, ως αποτέλεσμα ότι εθνικός δικονομικός κανόνας κατά τον οποίο ο προσφεύγων σε διαδικασία δικαστικού ελέγχου πρέπει να επικαλείται ρητώς τις σχετικές νομικές διατάξεις δεν μπορεί να εμποδίσει τον προσφεύγοντα ο οποίος αμφισβητεί τη συμβατότητα του εθνικού δικαίου προς συγκεκριμένους κανόνες του δικαίου της Ένωσης να προβάλει επίσης αιτίαση στηριζόμενη σε νομικές αρχές ή πράξεις οι οποίες πρέπει να θεωρηθούν ως εγγενώς κρίσιμες για την ερμηνεία των οικείων κανόνων του δικαίου της Ένωσης, όπως για παράδειγμα η αρχή ότι το δίκαιο της Ένωσης στον τομέα του περιβάλλοντος θα πρέπει να ερμηνεύεται σε συνδυασμό με τη Σύμβαση για την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη σε θέματα περιβάλλοντος, που υπογράφηκε στο Ώρχους της Δανίας στις 25 Ιουνίου 1998, ως αναπόσπαστο μέρος της έννομης τάξης της Ένωσης;
Το δεύτερο προδικαστικό ερώτημα είναι το ακόλουθο:
Έχουν τα άρθρα 12 ή/και 16 της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ 1 ή/και οι εν λόγω διατάξεις σε συνδυασμό με το άρθρο 9, παράγραφος 2, της Σύμβασης για την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη σε θέματα περιβάλλοντος, που υπογράφηκε στο Ώρχους της Δανίας στις 25 Ιουνίου 1998, ή/και σε συνδυασμό με την αρχή ότι τα κράτη μέλη οφείλουν να λαμβάνουν κάθε απαιτούμενο ειδικό μέτρο για την αποτελεσματική εφαρμογή της οδηγίας, ως αποτέλεσμα ότι δεν χωρεί επίκληση εθνικού δικονομικού κανόνα κατά τον οποίο ο προσφεύγων δεν πρέπει να θέτει «υποθετικό ερώτημα» και «πρέπει να θίγεται όντως και εκ των πραγμάτων» ώστε να νομιμοποιείται να προσφύγει σχετικά με τη συμβατότητα του εθνικού δικαίου προς ορισμένη διάταξη του δικαίου της Ένωσης, προς αντίκρουση προβαλλόμενης αιτιάσεως εκ μέρους προσφεύγοντος ο οποίος επικαλείται το δικαίωμα συμμετοχής του κοινού όσον αφορά ορισμένη απόφαση της διοίκησης και επιθυμεί, εν συνεχεία, να αμφισβητήσει δικαστικώς το κύρος εθνικής ρυθμίσεως βάσει κανόνα του δικαίου της Ένωσης, ενόψει μελλοντικής ζημίας στο περιβάλλον συνεπεία του προβαλλόμενου ελλείμματος που παρουσιάζει το εθνικό δίκαιο, όταν υπάρχει εύλογη πιθανότητα να επέλθει η εν λόγω μελλοντική ζημία, ιδίως διότι η χορηγηθείσα άδεια αφορά έργο το οποίο θα πραγματοποιηθεί σε περιοχή που αποτελεί οικότοπο για είδη υπό καθεστώς αυστηρής προστασίας ή/και διότι, βάσει της εφαρμογής της αρχής της προφύλαξης, ενδέχεται οι έρευνες μετά τη χορήγηση αδείας χωροθετήσεως να οδηγήσουν στην ανάγκη υποβολής αιτήσεως για παρέκκλιση δυνάμει του άρθρου 16 της ως άνω οδηγίας;
Το τρίτο προδικαστικό ερώτημα είναι το ακόλουθο:
Έχουν τα άρθρα 12 ή/και 16 της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ ή/και οι εν λόγω διατάξεις σε συνδυασμό με το άρθρο 6, παράγραφοι 1 έως 9, και το άρθρο 9, παράγραφος 2, της Σύμβασης για την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη σε θέματα περιβάλλοντος, που υπογράφηκε στο Ώρχους της Δανίας στις 25 Ιουνίου 1998, ή/και σε συνδυασμό με την αρχή ότι τα κράτη μέλη οφείλουν να λαμβάνουν κάθε απαιτούμενο ειδικό μέτρο για την αποτελεσματική εφαρμογή της οδηγίας, ως αποτέλεσμα ότι σύστημα χορηγήσεως αδειών κατά παρέκκλιση το οποίο προβλέπεται στο εθνικό δίκαιο ως μέσο εφαρμογής του άρθρου 16 της ως άνω οδηγίας δεν θα πρέπει να λειτουργεί παράλληλα με το σύστημα χορηγήσεως αδείας χωροθετήσεως του έργου και ανεξάρτητα από αυτό, αλλά θα πρέπει τουναντίον να αποτελεί μέρος συνεκτικής διαδικασίας εγκρίσεως η οποία να προϋποθέτει την έκδοση αποφάσεως από την αρμόδια αρχή (και όχι την ad hoc κρίση του ίδιου του κυρίου του έργου βάσει γενικής διατάξεως του ποινικού δικαίου) ως προς το αν θα πρέπει να ζητηθεί χορήγηση αδείας κατά παρέκκλιση λόγω ζητημάτων που διαπιστώθηκαν μετά τη χορήγηση της αδείας χωροθετήσεως του έργου ή/και να προϋποθέτει την έκδοση αποφάσεως από την αρμόδια αρχή ως προς τις έρευνες που θα πρέπει να πραγματοποιηθούν στο πλαίσιο της εξέτασης του κατά πόσον θα πρέπει να ζητηθεί η εν λόγω άδεια;
Το τέταρτο προδικαστικό ερώτημα είναι το ακόλουθο:
Συνεπάγονται τα άρθρα 12 ή/και 16 της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ ή/και οι εν λόγω διατάξεις σε συνδυασμό με το άρθρο 6, παράγραφοι 1 έως 9, και το άρθρο 9, παράγραφος 2, της Σύμβασης για την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη σε θέματα περιβάλλοντος, που υπογράφηκε στο Ώρχους της Δανίας στις 25 Ιουνίου 1998, ότι, στην περίπτωση έργου όπου η άδεια χωροθετήσεως του έργου χορηγήθηκε κατόπιν δέουσας εκτιμήσεως σύμφωνα με το άρθρο 6, παράγραφος 3, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, και εφόσον μπορεί να ζητηθεί η εφαρμογή παρέκκλισης μετά τη χορήγηση αδείας χωροθετήσεως σύμφωνα με το άρθρο 16 της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, απαιτείται πρόβλεψη διαδικασίας συμμετοχής του κοινού κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 6 της Συμβάσεως του Ώρχους;
____________
1 Οδηγία 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (ΕΕ 1992, L 206, σ. 7).