Αναίρεση που άσκησε στις 9 Δεκεμβρίου 2009 ο Petrus Kerstens κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 29 Σεπτεμβρίου 2009 στην υπόθεση F-102/07, Kerstens κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση T-498/09 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Petrus Kerstens (Overijse, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: C. Mourato, avocat)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

να αναπέμψει την υπόθεση στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την παρούσα αίτηση αναιρέσεως, ο προσφεύγων ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (ΔΔΔ) της 29ης Σεπτεμβρίου 2009, στην υπόθεση Kerstens κατά Επιτροπής, F-102/07, με την οποία το ΔΔΔ απέρριψε ως αβάσιμη προσφυγή με αντικείμενο την ακύρωση πλειόνων αποφάσεων της Επιτροπής σχετικά με την απονομή στον αναιρεσείοντα μορίων προτεραιότητας της γενικής διευθύνσεως (ΜΠΓΔ) και μορίων προτεραιότητας ως αναγνώριση της ασκήσεως πρόσθετων καθηκόντων προς το συμφέρον του οργάνου (ΜΠΠΚ) για τις περιόδους προαγωγών 2004, 2005 και 2006.

Προς στήριξη της αναιρέσεώς του, ο αναιρεσείων προβάλλει δύο λόγους αναιρέσεως, οι οποίοι αντλούνται από:

πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε το ΔΔΔ κατά την εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως, του άρθρου 5 των γενικών εκτελεστικών διατάξεων του άρθρου 45 του ΚΥΚ και των κριτηρίων που έθεσε ο διευθυντής του Γραφείου Διαχειρίσεως και Εκκαθαρίσεως των Ατομικών Δικαιωμάτων για την απονομή μορίων προτεραιότητας για την περίοδο προαγωγών 2005, κατ' εφαρμογή της προαναφερθείσας διατάξεως, όπως επίσης και παραμόρφωση του περιεχομένου των αποδεικτικών στοιχείων·

μη σεβασμό των δικαιωμάτων άμυνας κατά το μέτρο που το ΔΔΔ στηρίχθηκε σε φερόμενο απόσπασμα εκθέσεως αξιολογήσεως της σταδιοδρομίας του 2004, η οποία δεν είχε συνταχθεί ούτε θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο κατ' αντιπαράθεση συζητήσεως από τους διαδίκους.

____________