Language of document :

Αναίρεση που άσκησε στις 2 Απριλίου 2021 η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο πενταμελές τμήμα) στις 27 Ιανουαρίου 2021 στην υπόθεση T-9/19, ClientEarth κατά ΕΤΕπ

(Υπόθεση C-212/21 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) (εκπρόσωποι: T. Gilliams, G. Faedo και K. Carr)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: ClientEarth, Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να κηρύξει την αίτηση αναιρέσεως παραδεκτή και βάσιμη ·

να αναιρέσει στο σύνολό της την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, ιδίως το διατακτικό της·

εφόσον το Δικαστήριο κρίνει ότι η υπόθεση είναι ώριμη προς εκδίκαση να απορρίψει την προσφυγή σε πρώτο βαθμό·

να καταδικάσει την ClientEarth στα δικαστικά της έξοδα καθώς και στα έξοδα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και της Επιτροπής, τόσο της πρωτοβάθμιας όσο και της αναιρετικής διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει τρεις λόγους αναιρέσεως.

Πρώτον, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση εσφαλμένα έκρινε ότι ο αμυντικός ισχυρισμός που προέβαλε η ΕΤΕπ σχετικά με την ανεξαρτησία της στον τομέα των χρηματοοικονομικών συναλλαγών της είναι απαράδεκτος. Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη τις διατάξεις του πρωτογενούς δικαίου της Ένωσης επί των οποίων στηρίζεται ο αμυντικός ισχυρισμός της ΕΤΕπ, εφάρμοσε εσφαλμένα την υποχρέωση αιτιολογίας και παραμόρφωσε την απάντηση της ΕΤΕπ στην αίτηση εσωτερικής επανεξέτασης που είχε υποβάλει η ClientEarth βάσει του άρθρου 10 του κανονισμού Aarhus1 . Κατά συνέπεια, το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένα την έννοια της “διοικητικής πράξεως” του άρθρου 2, παράγραφος 1, στοιχείο ζ΄, της Συμβάσεως του Aarhus.

Δεύτερον, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση εσφαλμένα έκρινε ότι η απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΤΕπ, της 12ης Απριλίου 2018, περί εγκρίσεως της προτάσεως χρημαοδοτήσεως ενός έργου που αφορούσε σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από βιομάζα στο Curtis (Ισπανία), συνιστά διοικητική πράξη «η οποία έχει νομικώς δεσμευτική και εξωτερική ισχύ» κατά την έννοια του άρθρου 2, παράγραφος 1, στοιχείο ζ΄, του κανονισμού Aarhus. Το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή της υπεροχής του πρωτογενούς δικαίου της Ένωσης έναντι του παραγώγου δικαίου της Ένωσης και των διεθνών συμφωνιών, δεν έλαβε υπόψη τα άρθρα 271, στοιχείο γ΄, και 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ και εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 263 ΣΛΕΕ.

Τρίτον, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση εσφαλμένα έκρινε ότι η απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΤΕπ, της 12ης Απριλίου 2018, συνιστούσε διοικητική πράξη εκδοθείσα «δυνάμει του δικαίου του περιβάλλοντος» κατά την έννοια του άρθρου 2, παράγραφος 1, στοιχείο ζ΄, του κανονισμού Aarhus. Το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένα την έννοια που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο στʹ, του κανονισμού Aarhus, δεν προσδιόρισε την ορθή νομική βάση της επίμαχης αποφάσεως και ερμήνευσε κατά τρόπο μη συνεκτικό τον κανονισμό Aarhus υπό το πρίσμα της Συμβάσεως του Aarhus.

____________

1 Κανονισμός (ΕΚ) 1367/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Σεπτεμβρίου 2006, για την εφαρμογή στα όργανα και τους οργανισμούς της Κοινότητας των διατάξεων της σύμβασης του Århus σχετικά με την πρόσβαση στις πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα (ΕΕ 2006, L 264, σ. 13).