Αναίρεση που άσκησε στις 14 Απριλίου 2013 ο Luigi Marcuccio κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 6 Φεβρουαρίου 2013, στην υπόθεση F-67/12, Marcuccio κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-226/13 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: Luigi Marcuccio (εκπρόσωπος: G. Cipressa, δικηγόρος)
Αντίδικος κατ' αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα του αναιρεσείοντος
Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να δεχθεί όλα τα αιτήματα που είχε υποβάλει ο αναιρεσείων πρωτοδίκως.
να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στα δικαστικά έξοδα όσον αφορά τον πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Στην υπό κρίση υπόθεση, ο αναιρεσείων ασκεί αναίρεση κατά της διατάξεως της 6ης Φεβρουαρίου 2013, με την οποία το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης έκρινε προδήλως αβάσιμη προσφυγή-αγωγή με αντικείμενο, αφενός, αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περί απορρίψεως αιτήματος αποκαταστάσεως της ζημίας που ισχυρίζεται ότι υπέστη ο αναιρεσείων εξαιτίας επιστολής, σχετικής με τη διαδικασία εκτελέσεως της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, της 4ης Νοεμβρίου 2008, F-41/06, Marcuccio κατά Επιτροπής, η οποία απεστάλη στον δικηγόρο που τον εκπροσώπησε στο πλαίσιο της αναιρέσεως κατά της αποφάσεως αυτής, και, αφετέρου, αίτημα να υποχρεωθεί η Επιτροπή να αποκαταστήσει τη ζημία που διατείνεται ότι υπέστη ο αναιρεσείων εξαιτίας του γεγονότος αυτού.
Προς στήριξη της αναιρέσεώς του, ο αναιρεσείων προβάλλει παντελή έλλειψη αιτιολογήσεως της απορρίψεως του αιτήματός του για αποζημίωση, πλημμελή διεξαγωγή αποδείξεων, παραμόρφωση και αλλοίωση πραγματικών περιστατικών, αυθαίρετη, καθώς και πεπλανημένη και μη εύλογη ερμηνεία και εφαρμογή:
- των κανόνων δικαίου περί αδικοπρακτικής ευθύνης των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης·
- της έννοιας της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως που υπέχουν τα θεσμικά και τα δικαιοδοτικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης·
- της έννοιας της παράνομης συμπεριφοράς θεσμικού οργάνου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο αναιρεσείων προβάλλει επίσης τον παράνομο χαρακτήρα του διατακτικού της πρωτόδικης αποφάσεως όσον αφορά τα δικαστικά έξοδα.
____________