Προσφυγή της 5ης Δεκεμβρίου 2012 - AXA Versicherung κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-526/12)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: AXA Versicherung AG (Κολωνία, Γερμανία) (εκπρόσωποι: C. Bahr, S. Dethof και A. Malec, δικηγόροι)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει τις προσβαλλόμενες απορριπτικές αποφάσεις·
επικουρικώς, να απορρίψει μερικώς τις προσβαλλόμενες απορριπτικές αποφάσεις·
να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Η προσφεύγουσα βάλλει κατά των σιωπηρών αρνητικών αποφάσεων της Επιτροπής, οι οποίες αφορούν τις -για δεύτερη φορά υποβληθείσες- αιτήσεις της προσφεύγουσας για πρόσβαση στον φάκελο της Επιτροπής στην υπόθεση COMP/39125 - Υαλοπίνακες αυτοκινήτων.
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.
Πρώτος λόγος ακυρώσεως: Παράβαση της υποχρεώσεως για συγκεκριμένη και εξατομικευμένη εξέταση των αιτουμένων εγγράφων κατά τα άρθρα 2 και 4 του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001
Στο σημείο αυτό, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η Επιτροπή παρέβη την υποχρέωσή της να προβεί σε συγκεκριμένη και εξατομικευμένη εξέταση των αιτουμένων εγγράφων κατά τα άρθρα 2 και 4 του κανονισμού 1049/2001. Αντ' αυτού, αυτή κατέταξε τα οικεία έγγραφα σε κατηγορίες βάσει τυπικών κριτηρίων, κατά παράβαση του δικαίου.
Δεύτερος λόγος ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 2, πρώτη και τρίτη περίπτωση, καθώς και του άρθρου 4, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 1049/2001 λόγω της αρνήσεως προσβάσεως σε ειδικά έγγραφα του φακέλου
Στο πλαίσιο αυτού του λόγου ακυρώσεως, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η Επιτροπή ερμήνευσε, κατά παράβαση του δικαίου, υπερβολικά ευρέως το πεδίο εφαρμογής της εξαιρετικής ρυθμίσεως του άρθρου 4, παράγραφος 2, του κανονισμού 1049/2001. Κατά την άποψη της προσφεύγουσας, ούτε εμπορικά συμφέροντα θίγονται σύμφωνα με το άρθρο 4, παράγραφος 2, πρώτη περίπτωση, του κανονισμού 1049/2001, ούτε η Επιτροπή μπορεί να επικαλείται την προστασία του σκοπού δραστηριοτήτων ελέγχου κατά την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση, του κανονισμού 1049/2001.
Περαιτέρω, η διαδικασία λήψης αποφάσεων δεν θίγεται σοβαρά (άρθρο 4, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 1049/2001).
Επιπλέον, η Επιτροπή εσφαλμένως αρνήθηκε την ύπαρξη υπερισχύοντος δημοσίου συμφέροντος για γνωστοποίηση των αιτουμένων εγγράφων.
Τρίτος λόγος ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 6, του κανονισμού 1049/2001 λόγω της πλήρους αρνήσεως της προσβάσεως σε ειδικά έγγραφα
Στο σημείο αυτό, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή δεν επέτρεψε έστω μερική πρόσβαση στα οικεία έγγραφα και, επομένως, παρέβη το άρθρο 4, παράγραφος 6, του κανονισμού 1049/2001. Η προσφεύγουσα αναφέρει ότι η Επιτροπή, αντίθετα προς τις απαιτήσεις του κανονισμού 1049/2001, δεν εξέτασε την περίπτωση της μερικής διαθέσεως εγγράφων.
Τέταρτος λόγος ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 2, πρώτη και τρίτη περίπτωση, καθώς και του άρθρου 4, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, και του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 1049/2001 λόγω της αρνήσεως της προσβάσεως στο πλήρες κείμενο του πίνακα περιεχομένων του φακέλου της Επιτροπής
Στο πλαίσιο αυτού του λόγου ακυρώσεως, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η Επιτροπή ερμηνεύει υπερβολικά ευρέως τις εξαιρέσεις του άρθρου 4 του κανονισμού 1049/2001 επίσης ως προς το αίτημα της προσφεύγουσας για πρόσβαση στο μη καλυμμένο κείμενο των περιεχομένων. Κατά την προσφεύγουσα, ούτε εδώ μπορούν να θιγούν τα εμπορικά συμφέροντα κατά την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 2, πρώτη περίπτωση, του κανονισμού 1049/2001 και ο σκοπός των δραστηριοτήτων ελέγχου κατά την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 2, τρίτη περίπτωση, του κανονισμού 1049/2001.
Περαιτέρω, προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι δεν θίγεται ούτε η προστασία της ιδιωτικής ζωής κατά την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 1049/2001.
____________1 - Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2011, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ L 145, σ. 43).