Προσφυγή της 22ας Οκτωβρίου 2007 - Balieu-Steinmetz και Noworyta κατά Κοινοβουλίου
(Υπόθεση F-115/07)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Marie-Thérèse Balieu-Steinmetz (Sanem, Λουξεμβούργο) και Lidia Noworyta (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis και E. Marchal, δικηγόροι)
Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Αιτήματα των προσφευγουσών
Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:
να αναγνωρίσει ότι στερείται νομιμότητας, κατά το μέρος που θέτει την προϋπόθεση οι υπερωρίες να γίνονται σε τακτική βάση, το σχετικό με την κατά το άρθρο 3 του παραρτήματος VI του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως (στο εξής: ΚΥΚ) κατ' αποκοπήν αποζημίωση άρθρο 1 των εσωτερικών κανόνων που θεσπίστηκαν από την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή (στο εξής: ΑΔΑ) και τέθηκαν σε ισχύ την 1η Μαΐου 2004·
να ακυρώσει τη ρητή απόφαση της ΑΔΑ της 18ης Δεκεμβρίου 2006 με την οποία απορρίφθηκε η από 6 Ιουλίου 2006 αίτηση της L. Noworyta και τη σιωπηρή απόφαση της ΑΔΑ της 13ης Νοεμβρίου 2003 με την οποία απορρίφθηκε η από 13 Ιουλίου 2006 αίτηση της M.-T. Balieu-Steinmetz·
να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν κατ' αρχάς ότι δεν τηρήθηκαν τα θεμελιώδη δικαιώματα, οι γενικές αρχές και ο Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης, σύμφωνα με τους οποίους κάθε εργαζόμενος πρέπει να υπόκειται σε δίκαιους όρους εργασίας, μεταξύ δε άλλων όσον αφορά τον χρόνο εργασίας και το αντιστάθμισμα ή την αποζημίωση για τις υπερωρίες του ή λόγω των ιδιαιτεροτήτων της διαμορφώσεως του ωραρίου του.
Ειδικότερα, ισχυρίζονται ότι, αντιθέτως προς τα άρθρα 56α και 58β του ΚΥΚ, το άρθρο 3 του παραρτήματος VI του ΚΥΚ δεν εξαρτά τη δυνατότητα χορηγήσεως κατ' αποκοπήν αποζημιώσεως για υπερωρίες που πραγματοποιήθηκαν υπό ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας από την προϋπόθεση οι υπερωρίες αυτές να έγιναν σε τακτική βάση. Κατά τις προσφεύγουσες, η ΑΔΑ υπέπεσε σε νομική πλάνη όταν προσέθεσε την προϋπόθεση αυτή στους εσωτερικούς κανόνες περί αντισταθμίσεως των υπερωριών.
Επίσης, η ΑΔΑ υπέπεσε σε πρόδηλη νομική πλάνη όταν εξέθεσε ότι οι υπάλληλοι που προσλήφθηκαν μετά την 1η Μαΐου 2004 δεν μπορούν να λάβουν τέτοια αποζημίωση ενώ η δυνατότητα αυτή ρητώς προβλέπεται από το άρθρο 1 των εν λόγω εσωτερικών κανόνων.
Επιπλέον, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η απόφαση να μη τους χορηγηθεί αντιστάθμισμα ή αποζημίωση για τις ιδιαίτερες αυτές συνθήκες εργασίας αντίκειται στα άρθρα 56α και 56β του ΚΥΚ και στην αρχή της ίσης μεταχειρίσεως.
Τέλος, κατά τις προσφεύγουσες, το Κοινοβούλιο είναι εν προκειμένω ασυνεπές, καθόσον ο γενικός διευθυντής της Γενικής Διευθύνσεως της Προεδρίας ανέφερε ότι ένα πρόσωπο στο τηλεφωνικό κέντρο δεν πραγματοποιεί υπερωρίες σε τακτική βάση ενώ η ΑΔΑ εξέθεσε ότι διενεργείται μελέτη για να εξεταστούν οι δυνατότητες εναρμονίσεως των συνθηκών εργασίας στη σχετική υπηρεσία ακριβώς λόγω των μη τυποποιημένων ωραρίων, πέραν του γενικού/συνήθους ωραρίου.
____________