Language of document :

Αναίρεση που άσκησε την 1η Δεκεμβρίου 2021 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου (τρίτο πενταμελές τμήμα) που εκδόθηκε την 22α Σεπτεμβρίου 2021 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-639/14 RENV, Τ-352/15 και Τ-740/17, Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού ΑΕ (ΔΕΗ) κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής υποστηριζόμενη από τη Μυτιληναίος ΑΕ – Όμιλος Επιχειρήσεων

(Υπόθεση C-739/21 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Aντώνιος Μπουχάγιαρ και Paul-John Loewenthal, εκπρόσωποι)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση : Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού AE (ΔΕΗ) (προσφεύγουσα πρωτοδίκως),

Μυτιληναίος ΑΕ – Όμιλος Επιχειρήσεων (παρεμβαίνουσα πρωτοδίκως)

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα αιτείται από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (τρίτο πενταμελές τμήμα) της 22ας Σεπτεμβρίου 2021 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-639/14 RENV, T-352/15 και T-740/17, ΔΕΗ κατά Επιτροπής,

να αποφανθεί οριστικά επί της προσφυγής που ασκήθηκε πρωτοδίκως στην υπόθεση T-740/17 και να την απορρίψει (ειδάλλως να αποφανθεί οριστικά απορρίπτοντας τον τρίτο και τέταρτο λόγο ακύρωσης, καθώς και το πρώτο και δεύτερο σκέλος του πέμπτου λόγου ακύρωσης και να αναπέμψει την υπόθεση T-740/17 στο Γενικό Δικαστήριο όσον αφορά τους υπόλοιπους λόγους ακύρωσης), ενώ παράλληλα να διαπιστώσει ότι η προσφυγή στις υποθέσεις T-639/14 RENV και T-352/15 κατέστη άνευ αντικειμένου και ότι η δίκη πρέπει να καταργηθεί, και

να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη και προσφεύγουσα πρωτοδίκως στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει ένα μοναδικό λόγο αναίρεσης:

Σύμφωνα με την αναιρεσείουσα, το Γενικό Δικαστήριο προέβη σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 107(1) ΣΛΕΕ, επειδή θεώρησε ότι η Επιτροπή δεν μπορούσε να αποκλείσει την ύπαρξη πλεονεκτήματος βασιζόμενη στην εφαρμογή του κριτηρίου του φορέα της οικονομίας της αγοράς όσον αφορά την προσφυγή της ΔΕΗ στη διαιτησία με τη Μυτιληναίος, αλλά έπρεπε να είχε εξετάσει αν το τιμολόγιο που καθόρισε το διαιτητικό δικαστήριο ανταποκρινόταν όντως στην τιμή της αγοράς, επειδή δήθεν το διαιτητικό δικαστήριο έπρεπε να εξομοιωθεί με τακτικό κρατικό δικαστήριο.

Βάσει αυτού του νομικού σφάλματος, το Γενικό Δικαστήριο συμπέρανε εσφαλμένα ότι η Επιτροπή θα έπρεπε να έχει αμφιβολίες κατά την έννοια του άρθρου 4(4) του Κανονισμού 2015/15891 , βάσει των οποίων θα έπρεπε να είχε κινήσει την επίσημη διαδικασία έρευνας του άρθρου 108(2) ΣΛΕΕ σχετικά με το τιμολόγιο που καθόρισε το διαιτητικό δικαστήριο.

____________

1     Κανονισμός (ΕΕ) 2015/1589 του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2015, περί λεπτομερών κανόνων για την εφαρμογή του άρθρου 108 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (ΕΕ 2015, L 248, σ. 9).