Skarga wniesiona w dniu 15 marca 2006 r. - Lebard przeciwko Komisji

(Sprawa T-89/06)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Daniel Lebard (Bruksela, Belgia) [Przedstawiciel(-e): M. de Guillenchmidt, adwokat]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

Stwierdzenie nieważności decyzji sformułowanej w piśmie z dnia 16 stycznia 2006 r. skierowanym do D. Lebarda w sprawie oddalenia w imieniu Komisji żądania odwołania decyzji IV/M.1517,

w konsekwencji stwierdzenie nieważności decyzji Komisji o zamknięciu sprawy dotyczącej koncentracji Rhodia i Albright & Wilson oraz Hoechst i Rhône-Poulenc, ponieważ te operacje nie są ze sobą związane,

w konsekwencji stwierdzenie i orzeczenie, że także decyzja IV/M.1378 z 2004 r. jest nieważna,

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W decyzji nrºIV/M.1517 z dnia 13 lipca 1999 r. Komisja zezwoliła na koncentrację, wskutek której Rhodia SA miała przejąć całkowitą kontrolę nad spółką Albright & Wilson, której prezesem był skarżący w okresie od dnia 28 lipca 1999 r. do dnia 14 października 1999 r. W decyzji nrºIV/M.1378 z dnia 9 sierpnia 1999 r. Komisja zezwoliła także na koncentrację przedsiębiorstw Hoechst i Rhône-Poulenc. To ostatnie przedsiębiorstwo kontrolowało spółkę Rhodia, posiadając w niej 67,35 % udziałów. Niektóre zobowiązania dotyczące Rhodia (sprzedaż udziałów Rhône-Poulenc w Rhodia, utrzymanie dyrekcji niezależnej od dwóch przedsiębiorstw) zostały podjęte przez spółkę Rhône-Poulenc i załączone do decyzji nr IV/M.1378 w celu zapewnienia, aby te operacje nie miały szkodliwych skutków dla konkurencji. Skarżący skierował do Komisji kilka pism, w których poinformował ją o rzekomym niedotrzymaniu zobowiązań podjętych w ramach sprawy IV/M.1378 i zażądał wycofania decyzji nr IV/M.1517. Pismem z dnia 7 października 2005 r. Komisja odpowiedziała mu, wskazując, że nie planuje przedsięwziąć jakichkolwiek działań w związku z faktami, które zostały podane do jej wiadomości przez skarżącego i że postanowiła zamknąć sprawę. W odpowiedzi na pismo skarżącego gabinet przewodniczącego Komisji skierował do niego pismo opatrzone datą 16 stycznia 2006 r., potwierdzające poprzednie stanowisko Komisji przedstawione w piśmie z dnia 7 października 2005 r., tj. oddalenie żądania wycofania decyzji Komisji dotyczącej sprawy IV/M.1517. Niniejsza skarga o stwierdzenie nieważności jest skierowana przeciwko rzekomej decyzji zawartej w piśmie Komisji z dnia 16 stycznia 2006 r.

Na poparcie swojej skargi skarżąca wysuwa następujące zarzuty.

W pierwszej kolejności, w ramach dopuszczalności swojej skargi, skarżący podnosi, że ma bezpośredni interes prawny jako adresat zaskarżonego pisma, które bezpośrednio i indywidualnie narusza jego interesy. Podnosi także, że pismo z dnia 16 stycznia 2006 r., które jest przedmiotem niniejszej skargi, nie może zostać uznane za akt, który jedynie potwierdza pismo z dnia 7 października 2005 r., ponieważ w międzyczasie pojawiła się nowa informacja, która w rozumieniu orzecznictwa wspólnotowego może zasadniczo zmienić okoliczności i warunki wydania wcześniejszego aktu. Skarżący czyni tym samym aluzję do pisma pani Kroes z dnia 12 stycznia 2006 r., skierowanego do posłów do Parlamentu Europejskiego, dotyczącego spornej koncentracji.

W drugiej kolejności skarżący na poparcie swoich żądań powołuje zarzuty dotyczące istoty sprawy. W pierwszym z nich, opartym na naruszeniu przepisów materialnoprawnych i proceduralnych z dziedziny konkurencji, skarżący zarzuca Komisji, że nie zbadała ona ponownie sprawy i że nie wykorzystała swoich uprawnień do odwołania swojej późniejszej decyzji. W drugim z nich skarżąca zarzuca nadużycie władzy, ponieważ Komisja nie utrzymała ścisłej kontroli nad koncentracjami, na które wcześniej zezwoliła, w trakcie ich realizacji.

Wreszcie skarżący wysuwa zarzut oparty na ochronie sądowej, która, jego zdaniem, przysługuje stronom koncentracji, a w szczególności kierownictwu przedsiębiorstwa uczestniczącego koncentracji.

____________