Sprawy połączone T‑392/03, T‑408/03, T‑414/03 i T‑435/03

Regione Siciliana

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Skarga o stwierdzenie nieważności – EFRR – Cofnięcie pomocy finansowej – Odzyskanie wypłaconych już kwot – Żądanie zapłaty odsetek za zwłokę – Potrącenie – Podmiot regionalny lub lokalny – Brak bezpośredniego oddziaływania – Niedopuszczalność

Streszczenie postanowienia

1.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Akty zaskarżalne – Pojęcie – Akty wywołujące wiążące skutki prawne

(art. 230 WE)

2.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie

(art. 230 akapit czwarty WE)

1.      Aktami lub decyzjami mogącymi być przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności na podstawie art. 230 WE są przepisy wywołujące wiążące skutki prawne, które mogą naruszać interesy skarżących poprzez istotną zmianę ich sytuacji prawnej.

Pisma Komisji dotyczące naliczenia odsetek za zwłokę w notach obciążeniowych obciążających państwo członkowskie i skierowanych do niego, które ani nie stanowią same w sobie wezwań do zapłaty odsetek za zwłokę, ani nie przedstawiają ich konkretnego wyliczenia, a tylko ograniczają się do wskazania obowiązujących reguł wspólnotowych dotyczących obliczania tych odsetek i wyjaśnienia, dlaczego Komisja nie dokonała z urzędu potrącenia wierzytelności wskazanych w stosownych notach obciążeniowych z płatnościami przeznaczonymi dla tego państwa członkowskiego, nie wywołują takich wiążących skutków prawnych naruszających interesy skarżących.

(por. pkt 36–39)

2.      Pismo, w którym Komisja zawiadamia, że dokona potrącenia niektórych wierzytelności, składających się z kwot podlegających zwrotowi oraz z odsetek za zwłokę, powstałych wskutek wycofania pomocy z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego dla niektórych projektów, których ostatecznym odbiorcą była jednostka administracji regionalnej, z długami Komisji w stosunku do danego państwa członkowskiego, chociaż formalnie skierowane przez Komisję do powyższej jednostki administracji regionalnej i przekazane do wiadomości ministerstwa gospodarki i finansów danego państwa członkowskiego, stanowi decyzję, której rzeczywistym adresatem jest to państwo członkowskie.

Po pierwsze bowiem, państwo członkowskie jest dłużnikiem i wierzycielem tych należności, a po drugie, dysponuje ono uprawnieniami dyskrecjonalnymi i może zrezygnować z dochodzenia od tejże jednostki administracji regionalnej zwrotu całości lub części kwot wskazanych w powyższym piśmie, zarówno w odniesieniu do należności głównych, jak i do odsetek za zwłokę.

W konsekwencji decyzji tej nie można uznać za dotyczącą bezpośrednio wyżej wymienionej jednostki administracji regionalnej i należy jej skargę odrzucić jako niedopuszczalną.

(por. pkt 43–47)