Skarga wniesiona w dniu 26 lutego 2007 r. - E.ON Ruhrgas i E.ON Földgáz Trade przeciwko Komisji
(Sprawa T-57/07)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: E.ON Ruhrgas International AG (Essen, Niemcy) i E.ON Földgáz Trade Zrt. (Budapeszt, Węgry) (przedstawiciele: adwokaci G. Wiedemann i T. Lübbig)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
stwierdzenie nieważności ust. 4 na dole pierwszej strony decyzji Komisji Europejskiej z dnia 19 grudnia 2006 r. (dokument nr *30783) skierowanej do E.ON Ruhrgas International AG w sprawie M.3696 - E.ON/MOL i stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 16 stycznia 2007 r. (dokument nr *924) skierowanej również do E.ON Ruhrgas International AG w sprawie M.3696 - E.ON/MOL;
obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania poniesionymi przez skarżące.
Zarzuty i główne argumenty
W decyzji z dnia 21 grudnia 2005 r. Komisja stwierdziła, że nabycie dwóch węgierskich przedsiębiorstw gazowych przez skarżącą E.ON Ruhrgas International AG jest zgodne ze wspólnym rynkiem i funkcjonowaniem Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym z zastrzeżeniem, że skarżąca spełni określone warunki i obowiązki.
W ramach jednego z obowiązków skarżąca E.ON Ruhrgas International AG podjęła się opracować i wdrożyć program uwolnienia gazu na rynku węgierskim. Cena początkowa sprzedaży w drodze przetargu miała być określona jako 95% średniej ważonej kosztów gazu pod warunkiem, że łączne straty, które skarżące mogłyby ponieść wskutek ustalenia ceny końcowej sprzedaży w drodze przetargu poniżej średniej ważonej kosztów gazu, nie przekroczy 26 milionów EUR.
Komisja wskazała w zaskarżonych pismach, że straty poniesione przez skarżące w danym przetargu powinny zostać zrównoważone zyskami osiągniętymi przez skarżące w innych przetargach. Skarżące kwestionują tę ocenę i uważają, że straty wynikające z przetargów w ramach programu uwolnienia gazu nie muszą być zrównoważone ewentualnymi zyskami, które można uzyskać z przyszłych przetargów.
Skarżące podnoszą dwa zarzuty na poparcie swej skargi.
Po pierwsze, skarżące twierdzą, że Komisja nie dysponuje żadną podstawą prawną, by zwiększyć obciążenia finansowe, a tym samym zmienić obowiązki prawne wynikające z decyzji Komisji z dnia 21 grudnia 2005 r.
Po drugie, skarżące utrzymują, że naruszony został Regulamin Komisji
1, ponieważ nie wszyscy członkowie Komisji naradzali się nad treścią obu zaskarżonych pism, a przekazanie uprawnień Dyrekcji Generalnej Komisji na podstawie art. 14 wspomnianego regulaminu nie odbyło się we właściwy sposób.