WYROK SĄDU (dziewiąta izba)
z dnia 17 października 2019 r.(*)(i)(1)
Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską – Słowny znak towarowy AXICORP ALLIANCE – Wcześniejsze, słowny i graficzny, unijne znaki towarowe ALLIANCE – Względne podstawy odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Dowód rzeczywistego używania wcześniejszych znaków towarowych – Artykuł 47 ust. 2 rozporządzenia 2017/1001 – Interpretacja opisu towarów zawartych w wykazie alfabetycznym towarzyszącym klasyfikacji nicejskiej
W sprawie T‑279/18
Alliance Pharmaceuticals Ltd, z siedzibą w Chippenham (Zjednoczone Królestwo), reprezentowana przez M. Edenborough, QC,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), reprezentowanemu przez J. Crespa Carrilla oraz H. O’Neilla, działających w charakterze pełnomocników,
strona pozwana,
w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą EUIPO była
AxiCorp GmbH, z siedzibą we Friedrichsdorfie (Niemcy),
mającej za przedmiot skargę na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 7 lutego 2018 r. (sprawa R 1473/2017‑5), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Alliance Pharmaceuticals a AxiCorp,
SĄD (dziewiąta izba),
w składzie: S. Gervasoni, prezes, K. Kowalik-Bańczyk i C. Mac Eochaidh (sprawozdawca), sędziowie,
sekretarz: E. Hendrix, administrator,
po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 30 kwietnia 2018 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 26 lipca 2018 r.,
po przyjęciu środków organizacji postępowania w dniu 31 stycznia 2019 r.,
po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 28 marca 2019 r.,
wydaje następujący
Wyrok
Okoliczności powstania sporu
1 W dniu 17 stycznia 2011 r. w Biurze Międzynarodowym Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO) dokonano na rzecz AxiCorp GmbH rejestracji międzynarodowej wskazującej Unię Europejską nr 1072913 słownego znaku towarowego AXICORP ALLIANCE. W dniu 28 kwietnia 2011 r. ta rejestracja została zgłoszona w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2009, L 78, s. 1), ze zmianami [zastąpionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2017, L 154, s. 1)].
2 Towary i usługi, dla których wniesiono o rejestrację, należą do klas 3, 5, 10 i 35 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, i odpowiadają dla każdej z tych klas następującemu opisowi:
– klasa 3: „Środki wybielające i inne substancje stosowane w praniu; środki do czyszczenia, polerowania, szorowania i ścierania; mydła; środki perfumeryjne, olejki eteryczne, kosmetyki, płyny do pielęgnacji włosów; środki do czyszczenia zębów”;
– klasa 5: „Produkty farmaceutyczne i weterynaryjne, leki; produkty higieniczne do celów medycznych; dietetyczne substancje do celów medycznych, żywność dla niemowląt; plastry, środki opatrunkowe; preparaty do plombowania zębów i do odcisków dentystycznych; dezynfektanty; preparaty do niszczenia robactwa; fungicydy, herbicydy; leki”;
– klasa 10: „Urządzenia i instrumenty chirurgiczne, medyczne, dentystyczne i weterynaryjne, sztuczne kończyny, oczy i zęby; artykuły ortopedyczne; sprzęt do zszywania; aplikatory do preparatów farmaceutycznych; strzykawki do użytku medycznego; inhalatory”;
– klasa 35: „Reklama; zarządzanie sprawami handlowymi; administracja handlowa; prace biurowe; handel hurtowy i detaliczny produktami farmaceutycznymi, kosmetycznymi i medycznymi”.
3 Zgłoszenie znaku towarowego zostało opublikowane w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych 2011/082 z dnia 29 kwietnia 2011 r.
4 W dniu 30 stycznia 2012 r. skarżąca, Alliance Pharmaceuticals Ltd, wniosła, na podstawie art. 41 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 46 rozporządzenia 2017/1001), sprzeciw wobec rejestracji zgłoszonego znaku towarowego dla towarów i usług wskazanych w pkt 2 powyżej.
5 Sprzeciw został uzasadniony istnieniem następujących wcześniejszych praw:
– wcześniejszy słowny unijny znak towarowy ALLIANCE, zgłoszony w dniu 29 lipca 2002 r. i zarejestrowany w dniu 11 sierpnia 2006 r. pod numerem 2816098, oznaczający towary z klasy 5 i odpowiadający następującemu opisowi: „Preparaty farmaceutyczne, lecz z wyłączeniem żywności dla dzieci i żywności nieważnej oraz preparaty/preparatów chemiczne/chemicznych do użytku farmaceutycznego”;
– wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy, zgłoszony w dniu 29 lipca 2002 r. i zarejestrowany w dniu 17 grudnia 2003 r. pod numerem 2816064, oznaczający towary z klasy 5 i odpowiadający następującemu opisowi: „Preparaty farmaceutyczne, lecz z wyłączeniem żywności dla dzieci i żywności nieważnej oraz preparaty/preparatów chemiczne/chemicznych do użytku farmaceutycznego”, przedstawiony poniżej;
– wcześniejszy niezarejestrowany znak towarowy ALLIANCE, używany w obrocie handlowym dla „substancji i preparatów farmaceutycznych” w Zjednoczonym Królestwie.
6 W uzasadnieniu sprzeciwu podniesiono podstawy odmowy rejestracji określone w art. 8 ust. 1 lit. b) i w art. 8 ust. 4 i 5 rozporządzenia nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 4 i 5 rozporządzenia 2017/1001].
7 W uzasadnieniu podstaw sprzeciwu, o których mowa w art. 8 ust. 4 i 5 rozporządzenia nr 207/2009, skarżąca złożyła wyciąg ze sprawozdania rocznego swojej spółki dominującej Alliance Pharma plc za rok 2009.
8 Na wniosek AxiCorp EUIPO wezwał skarżącą do przedstawienia dowodu używania jej wcześniejszych znaków towarowych, zgodnie z art. 42 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 47 ust. 2 rozporządzenia 2017/1001), w odniesieniu do towarów, na których opierał się sprzeciw.
9 W dniu 22 lipca 2016 r. skarżąca przedstawiła dowody używania swych wcześniejszych znaków towarowych w terminie wyznaczonym przez EUIPO.
10 W dniu 11 maja 2017 r. Wydział Sprzeciwów oddalił sprzeciw w całości z powodu braku dowodów rzeczywistego używania wcześniejszych unijnych znaków towarowych oraz braku dowodów używania w obrocie handlowym wcześniejszego niezarejestrowanego znaku towarowego.
11 W dniu 7 lipca 2017 r. skarżąca wniosła do EUIPO, na podstawie art. 58–64 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 66–71 rozporządzenia 2017/1001), odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów.
12 Decyzją z dnia 7 lutego 2018 r. (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”) Piąta Izba Odwoławcza EUIPO stwierdziła w części nieważność decyzji Wydziału Sprzeciwów i przekazała sprawę Wydziałowi Sprzeciwów do ponownego rozpoznania.
13 W pierwszej kolejności, w odniesieniu do wcześniejszych znaków towarowych Unii Europejskiej Izba Odwoławcza uznała, że sprzeciw został słusznie oddalony w zakresie, w jakim opierał się na art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia 2017/1001. W tym względzie Izba Odwoławcza zauważyła, po pierwsze, że specyfikacja wspomnianych znaków towarowych, odnosząca się do „preparatów farmaceutycznych, lecz z wyłączeniem żywności dla dzieci i żywności nieważnej oraz preparaty[ów] chemiczne[ych] do użytku farmaceutycznego”, nie była jasna. Po drugie, Izba Odwoławcza uznała, że zinterpretowanie specyfikacji w ten sposób, że obejmuje ona produkty farmaceutyczne „z wyjątkiem produktów przeznaczonych do stosowania jako żywność dla dzieci i osób niepełnosprawnych oraz wykorzystujących chemiczne preparaty farmaceutyczne”, nie byłaby ani nieuzasadniona, ani sprzeczna z zasadami gramatyki. Po trzecie, Izba Odwoławcza uznała, że chociaż nie można wykluczyć innych interpretacji, towary i usługi powinny być opisane w rejestrze z wystarczającą jasnością i precyzją, aby umożliwić wyłącznie na tej podstawie określenie zakresu wnioskowanej ochrony. Ponadto, zdaniem Izby Odwoławczej niejednoznacznej specyfikacji nie można interpretować na korzyść właściciela praw. W konsekwencji uznała ona, że Wydział Sprzeciwów słusznie dokonał ścisłej interpretacji specyfikacji w ten sposób, że wyklucza ona preparaty chemiczne do użytku farmaceutycznego. Ponadto Izba Odwoławcza zauważyła, że nawet gdyby uznać, że specyfikacja zawierała niektóre produkty farmaceutyczne pochodzenia roślinnego, skarżąca nie wykazała, że znak towarowy ALLIANCE został użyty dla tych produktów farmaceutycznych, ponieważ przedstawione dowody użycia odnosiły się wyłącznie do składników syntetycznych.
14 W drugiej kolejności, w odniesieniu do wcześniejszego niezarejestrowanego znaku towarowego i podstawy sprzeciwu, o której mowa w art. 8 ust. 4 rozporządzenia 2017/1001, Izba Odwoławcza uznała, że wniosek , do którego doszedł Wydziału Sprzeciwów, jakoby skarżąca nie przedstawiła żadnych dowodów używania tego znaku towarowego w terminie wyznaczonym na poparcie sprzeciwu, był oczywiście błędny. Uznała ona, że sprawa powinna zostać przekazana Wydziałowi Sprzeciwów do ponownego rozpatrzenia w celu dokonania pełnego przeglądu wyżej wymienionej podstawy sprzeciwu, z uwzględnieniem wszystkich dowodów używania przedstawionych przez skarżącą w toku postępowania, w tym dowodów złożonych w dniu 22 lipca 2016 r.
Żądania stron
15 Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– tytułem żądania ewentualnego, zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przekazanie sprzeciwu Wydziałowi Sprzeciwów do ponownego rozpatrzenia na podstawie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia 2017/1001, w uzupełnieniu do art. 8 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia;
– obciążenie EUIPO kosztami niniejszego postępowania, jak również kosztami poniesionymi w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą, oraz, tytułem żądania ewentualnego, jeśli druga strona postępowania przed Izbą Odwoławczą przystąpi do sprawy w charakterze interwenienta, obciążenie EUIPO i interwenienta solidarnie kosztami postępowania.
16 EUIPO wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania.
Co do prawa
W przedmiocie zakresu żądania stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji
17 W odpowiedzi na pytania Sądu, przedstawione tytułem środków organizacji postępowania, strony potwierdziły na rozprawie, jak odnotowano w protokole rozprawy, że skargę skarżącej należy rozumieć jako żądanie stwierdzenia częściowej nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza oddaliła wniesioną do niej skargę w odniesieniu do podstaw sprzeciwu, o których mowa w art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia 2017/1001. Skarżąca nie wnosi natomiast do Sądu o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza przekazała sprawę Wydziałowi Sprzeciwów do ponownego rozpatrzenia w całości podstawy sprzeciwu, o której mowa w art. 8 ust. 4 tego rozporządzenia.
Istota sprawy
18 W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi jeden zarzut, w którym twierdzi, że Izba Odwoławcza błędnie zinterpretowała specyfikację wcześniejszych unijnych znaków towarowych w celu sformułowania wniosku, że przedstawione dowody używania nie wykazały rzeczywistego używania tych znaków towarowych w odniesieniu do towarów objętych wspomnianą specyfikacją, co stanowi naruszenie istotnych wymogów proceduralnych, rozporządzenia 2017/1001 lub przepisu prawa dotyczącego jego stosowania w rozumieniu art. 72 rozporządzenia 2017/1001.
19 W szczególności skarżąca kwestionuje ścisłą interpretację specyfikacji przyjętą przez Wydział Sprzeciwów i potwierdzoną przez Izbę Odwoławczą, zgodnie z którą „preparaty chemiczne do użytku farmaceutycznego” zostały wyłączone z zakresu pojęcia „preparaty farmaceutyczne”.
20 Po pierwsze, skarżąca podnosi, że ścisła interpretacja przyjętej specyfikacji jest błędna, ponieważ jest sprzeczna z wytycznymi dotyczącymi rozpatrywania spraw przez EUIPO, a w szczególności ze sposobem, w jaki należy formułować wyłączenia w specyfikacjach. Jeżeli celem jest wykluczenie określonych rodzajów towarów, należy zastosować spójnik rozłączny „lub”, a nie spójnik łączny „oraz”. Dlatego też w tym przypadku słowa „lecz z wyłączeniem żywności dla dzieci i żywności nieważnej oraz preparaty[ów] chemiczne[ych] do użytku farmaceutycznego” należy interpretować w ten sposób, że wykluczają one jedynie pierwszą kategorię towarów: żywność dla dzieci i żywność nieważną, a nie wyłączają drugiej kategorii towarów: preparatów chemicznych do użytku farmaceutycznego. Gdyby zastosowano tę interpretację, dowody przedstawione przez skarżącą w celu wykazania rzeczywistego używania wcześniejszych unijnych znaków towarowych w odniesieniu do „preparatów chemicznych do użytku farmaceutycznego” zostałyby przyjęte. W związku z tym sprawa powinna zostać odesłana do Wydziału Sprzeciwów, aby mógł on również rozpatrzyć sprzeciw z punktu widzenia podstaw sprzeciwu, o których mowa w art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia 2017/1001. Ponadto skarżąca zauważa, że AxiCorp nie przedstawił żadnego argumentu dotyczącego zakresu specyfikacji przed wydaniem decyzji przez Wydział Sprzeciwów.
21 Po drugie, skarżąca podnosi, że przyjęta ścisła interpretacja specyfikacji jest błędna, ponieważ prowadzi do tego, że specyfikacja jest pozbawiona znaczenia handlowego, co jest sprzeczne z normalnymi zasadami wykładni tekstów prawnych. Tytułem ewentualnym skarżąca twierdzi, że gdyby „preparaty chemiczne do użytku farmaceutycznego” zostały wykluczone, należałoby je interpretować ściśle, jako określające wyłącznie syntetyczne prekursory chemiczne w ich czystej postaci, które mogą być łączone do celów farmaceutycznych, czyli w celu utworzenia samych końcowych preparatów farmaceutycznych. Tym samym czyste składniki preparatu farmaceutycznego zostałyby wyłączone z zakresu rejestracji, podczas gdy otrzymana kombinacja, stanowiąca końcowy preparat farmaceutyczny jako taki, zostałaby włączona. W związku z tym przedstawione dowody używania byłyby wystarczające do udowodnienia rzeczywistego używania wcześniejszych unijnych znaków towarowych.
22 EUIPO nie zgadza się z argumentami skarżącej. Po pierwsze, według EUIPO, pochodzący z wytycznych dotyczących rozpatrywania spraw przez EUIPO przykład zredagowania wyłączenia nie może stanowić podstawy zasady określającej spójnik, jakiego należy użyć przy redagowaniu wyłączenia w specyfikacji. Na zgłaszającym unijny znak towarowy spoczywa obowiązek jasnego i precyzyjnego zredagowania specyfikacji towarów i usług, o których ochronę się zwraca. Po drugie, według EUIPO specyfikacja jest niejednoznaczna. Jednakże sposób, w jaki Wydział Sprzeciwów i Izba Odwoławcza interpretowały specyfikację, nie jest ani nieracjonalny, ani sprzeczny z zasadami gramatyki, nawet jeśli nie można wykluczyć innych interpretacji. Po trzecie, EUIPO przypomina, że zakres wnioskowanej ochrony musi dać się określić wyłącznie na podstawie rejestru. W przypadku gdy nazwa towarów lub usług nie jest wystarczająco jasna i precyzyjna, zakres stosowania znaku towarowego należy interpretować ściśle, ponieważ właściciel znaku towarowego nie powinien czerpać korzyści z naruszenia ciążącego na mim obowiązku sporządzenia jasnego i precyzyjnego wykazu towarów i usług.
Uwagi wstępne
23 Jak potwierdziła skarżąca na rozprawie, należy uznać, że w sposób dorozumiany zarzuca ona Izbie Odwoławczej naruszenie art. 47 ust. 2 rozporządzenia 2017/1001.
24 W tym względzie, po podniesieniu przez zgłaszającego znak towarowy kwestii rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego, kwestię tę należy rozstrzygnąć przed wydaniem decyzji w przedmiocie samego sprzeciwu [zob. wyrok z dnia 22 marca 2007 r., Saint-Gobain Pam przeciwko OHIM-Propamsa (PAM PLUVIAL), T‑364/05, EU:T:2007:96, pkt 37 i przytoczone tam orzecznictwo].
25 W związku z tym do skarżącej należało, przed zbadaniem przez EUIPO podstaw sprzeciwu, o których mowa w art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia 2017/1001, przedstawienie dowodu rzeczywistego używania wcześniejszych unijnych znaków towarowych, w związku z czym, jeżeli taki dowód nie został przedstawiony, sprzeciw należało oddalić zgodnie z art. 47 ust. 2 tego rozporządzenia. Ponadto używanie to miało dotyczyć towarów, dla których zarejestrowane zostały wcześniejsze unijne znaki towarowe i na których opierał się sprzeciw, a mianowicie towarów z klasy 5, o których mowa w pkt 5 powyżej. Zgodnie z art. 47 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia, gdyby wcześniejsze unijne znaki towarowe były używane tylko w odniesieniu do części towarów, dla których zostały zarejestrowane, zostałyby one uznane – na potrzeby rozpatrywania sprzeciwu – za zarejestrowane jedynie tylko dla tej części towarów.
26 Zgodnie z orzecznictwem wypracowanym w ramach wykładni pojęć składających się na tytuły klas towarów i usług, zakres zgłoszenia do rejestracji należy oceniać w dniu jego złożenia [zob. podobnie wyrok z dnia 7 grudnia 2018 r., Edison/EUIPO (EDISON), T‑471/17, niepublikowany, odwołanie w toku, EU:T:2018:887, pkt 34; zob. również podobnie i analogicznie wyrok z dnia 11 października 2017 r., EUIPO/Cactus, C‑501/15 P, EU:C:2017:750, pkt 44–49].
27 W niniejszej sprawie zgłoszenia do rejestracji wcześniejszych unijnych znaków towarowych zostały dokonane przez skarżącą i zarejestrowane w czasie, gdy nadal obowiązywało rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1) (zastąpione rozporządzeniem nr 207/2009, zastąpionym z kolei rozporządzeniem 2017/1001) (zob. pkt 5 powyżej). Rozporządzenie nr 40/94 nie zawierało przepisów tak szczegółowych jak te, które zawarte są w art. 33 ust. 2 i 5 rozporządzenia 2017/1001 obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej decyzji.
28 Jednakże art. 26 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94 w brzmieniu obowiązującym w dniu dokonania zgłoszeń znaków towarowych odnoszących się do wcześniejszych unijnych znaków towarowych i w dniu ich rejestracji stanowił, że zgłoszenie znaku towarowego powinno zawierać wykaz towarów lub usług, w odniesieniu do których złożono zgłoszenie do rejestracji. Ponadto mająca wówczas zastosowanie zasada 2 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonującego rozporządzenie nr 40/94 (Dz.U. 1995, L 303, s. 1) (powtórzona co do istoty w art. 33 ust. 2 rozporządzenia 2017/1001) stanowiła, że wykaz towarów i usług sporządza się w taki sposób, aby „jasno wskazać charakter towarów i usług”.
29 Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że do zgłaszającego do rejestracji oznaczenie jako wspólnotowy znak towarowy należy zawarcie w zgłoszeniu wykazu towarów lub usług, dla których wnosi się o rejestrację, oraz przedstawienie dla każdego z tych towarów lub dla każdej z tych usług opisu jasno wskazującego na ich charakter [wyrok z dnia 9 lipca 2008 r., Reber/OHIM – Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli (Mozart), T‑304/06, EU:T:2008:268, pkt 23].
30 Zgodnie z orzecznictwem, jeżeli przepisy te wymagają, aby towary, w odniesieniu do których wnosi się o ochronę, zostały wskazane przez zgłaszającego w sposób wystarczająco jasny i precyzyjny, to celem tego wymogu jest umożliwienie EUIPO i podmiotom gospodarczym, na tej jedynej podstawie, określenia zakresu wnioskowanej ochrony [wyrok z dnia 3 czerwca 2015 r., Lithomex/OHIM – Glaubrecht Stingel (LITHOFIX), T‑273/14, niepublikowany, EU:T:2015:352, pkt 27; zob. także analogicznie wyroki: z dnia 12 grudnia 2002 r., Sieckmann, C‑273/00, EU:C:2002:748, pkt 49–51; z dnia 19 czerwca 2012 r., Chartered Institute of Patent Attorneys, C‑307/10, EU:C:2012:361, pkt 49].
31 Ponadto należy zauważyć, że aby móc zbadać identyczność lub podobieństwo rozpatrywanych towarów i usług, organy EUIPO muszą zawsze określić towary i usługi, które są objęte kolidującymi ze sobą znakami towarowymi, i w tych ramach muszą dokonać w stosownym przypadku interpretacji wykazu towarów i usług, dla których znak towarowy jest zarejestrowany [zob. wyrok z dnia 6 kwietnia 2017 r., Nanu-Nana Joachim Hoepp/EUIPO – Fink (NANA FINK), T‑39/16, EU:T:2017:263, pkt 26 i przytoczone tam orzecznictwo].
32 W świetle powyższych rozważań należy zbadać, czy Izba Odwoławcza naruszyła art. 47 ust. 2 rozporządzenia 2017/1001, stwierdzając, że Wydział Sprzeciwów słuszne dokonał ścisłej interpretacji wykazu towarów objętych wcześniejszymi unijnymi znakami towarowymi w ten sposób, że wyklucza on preparaty chemiczne do użytku farmaceutycznego, a mianowicie produkty farmaceutyczne wykorzystujące chemiczne preparaty farmaceutyczne (pkt 19 i 22 zaskarżonej decyzji), oraz że sprzeciw został słusznie oddalony w zakresie, w jakim opierał się on na art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia 2017/1001, ze względu na brak dowodów rzeczywistego używania wspomnianych znaków towarowych (pkt 23 i 24 zaskarżonej decyzji).
W przedmiocie istotnego charakteru wytycznych dotyczących rozpatrywania spraw przez EUIPO
33 Na wstępie należy zauważyć, że argumentację skarżącej, w której – w celu wykazania ewentualnego naruszenia przepisów rozporządzenia 2017/1001 – twierdzi ona, że przyjęta przez Izbę Odwoławczą ścisła interpretacja specyfikacji jest błędna, ponieważ jest sprzeczna z wytycznymi dotyczącymi rozpatrywania spraw przez EUIPO, należy odrzucić jako nieskuteczną.
34 Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez EUIPO w kontekście wykładni przepisów prawa Unii nie stanowią bowiem wiążących aktów prawnych (wyrok z dnia 19 grudnia 2012 r., Leno Merken, C‑149/11, EU:C:2012:816, pkt 48). Przepisy wytycznych dotyczących rozpatrywania spraw przez EUIPO jako takie nie mogą mieć pierwszeństwa przed przepisami rozporządzenia 2017/1001 i rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/625 z dnia 5 marca 2018 r. uzupełniającego rozporządzenie 2017/1001 i uchylającego rozporządzenie delegowane (UE) 2017/1430 (Dz.U. 2018, L 104, s. 1) ani nawet nie mogą wpływać na ich wykładnię przez sąd Unii. Przeciwnie, należy je interpretować zgodnie z przepisami tych rozporządzeń [zob. podobnie wyrok z dnia 27 czerwca 2012 r., Interkobo/OHIM – XXXLutz Marken (my baby), T‑523/10, EU:T:2012:326, pkt 29].
35 W każdym razie wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez EUIPO, na które powołała się skarżąca, nie zalecały, w celu objęcia „preparatów chemicznych do użytku farmaceutycznego” zakresem ochrony, formuły specyfikacji użytej w niniejszej sprawie, polegającej na wymienieniu kategorii towarów, w odniesieniu do których wnioskuje się o ochronę, następnie na wskazaniu wykluczonej kategorii towarów poprzedzonej wyrażeniem „lecz z wyłączeniem”, w dalszej zaś kolejności – bez interpunkcji – na dodaniu za pomocą spójnika „oraz” jeszcze jednej kategorii towarów uznanych za objęte ochroną.
W przedmiocie specyfikacji wcześniejszych unijnych znaków towarowych
36 W niniejszej sprawie należy stwierdzić, że brzmienie specyfikacji w języku angielskim, w którym zostały złożone zgłoszenia do rejestracji wcześniejszych unijnych znaków towarowych, może prowadzić do dwóch możliwych interpretacji literalnych.
37 Tak więc, wobec braku interpunkcji, w szczególności średnika oddzielającego „żywność dla dzieci i żywność nieważną” od „preparatów chemicznych do użytku farmaceutycznego”, lub dodatkowych wyjaśnień, ewentualne dosłowne znaczenie specyfikacji sugeruje, że zarówno „żywność dla dzieci i żywność nieważna” oraz „preparaty chemiczne do użytku farmaceutycznego” są objęte ograniczeniem „lecz z wyłączeniem”. Interpretację tę przyjęły Wydział Sprzeciwów i Izba Odwoławcza.
38 Jednakże inna możliwa interpretacja literalna, sugerowana przez skarżącą, nie wyklucza ze specyfikacji „preparatów chemicznych do użytku farmaceutycznego”.
39 W tym względzie, po pierwsze, należy zauważyć, że możliwość tę dopuściło EUIPO podczas przesłuchania. Ponadto w pkt 19 i 20 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza uznała, że możliwe są inne niż przyjęte przez nią interpretacje.
40 Po drugie, Sąd zauważa, podobnie jak skarżąca, że z akt postępowania przed EUIPO, a w szczególności z uwag AxiCorp z dnia 16 marca i 20 października 2016 r. oraz z dnia 10 listopada 2017 r. wynika, że dopiero na etapie postępowania odwoławczego przed Izbą Odwoławczą AxiCorp podniósł, że specyfikacja nie obejmuje „preparatów chemicznych do użytku farmaceutycznego” i że skarżąca nie przedstawiła dowodu rzeczywistego używania swych znaków towarowych dla preparatów farmaceutycznych lub chemicznych jako takich.
41 Jednakże, jak przypomniano w pkt 30 powyżej, celem rejestru jest w szczególności informowanie podmiotów gospodarczych, w tym obecnych lub potencjalnych konkurentów właścicieli lub zgłaszających znaki towarowe, o prawach osób trzecich.
42 Istotne jest zatem, że AxiCorp nie zinterpretował specyfikacji w sposób ścisły przed Wydziałem Sprzeciwów. Ponieważ AxiCorp przed Wydziałem Sprzeciwów nie wyraził żadnych wątpliwości co do interpretacji specyfikacji, zakresu kategorii towarów objętych wcześniejszymi unijnymi znakami towarowymi ani zarzucanych braków dowodów używania w tym zakresie, dopuszczalne jest stwierdzenie, po pierwsze, że nie było żadnego dowodu na to, że specyfikacja została zinterpretowana w sposób ostatecznie przyjęty przez Wydział Sprzeciwów, a następnie potwierdzony przez Izbę Odwoławczą, po drugie zaś, że został spełniony przypomniany w pkt 30 powyżej wymóg jasności i precyzji.
43 Po trzecie, należy zauważyć, że o ile podana przez Izbę Odwoławczą interpretacja specyfikacji, zgodnie z którą „preparaty chemiczne do użytku farmaceutycznego” są wyłączone, jest możliwa w świetle jej brzmienia, o tyle interpretacja ta nie uwzględniła należycie innych istotnych elementów pozwalających na zrozumienie zakresu wspomnianej specyfikacji, a mianowicie rzeczywistego zamiaru właściciela danych znaków towarowych i dążenia do nadania temu sformułowaniu użytecznego zakresu, z wyłączeniem interpretacji prowadzącej do nonsensownego rezultatu dla właściciela.
44 W związku z tym Sąd zauważa przede wszystkim, że rzeczywisty zamiar zgłaszającego do rejestracji unijny znak towarowy nie jest, zgodnie z orzecznictwem, bez znaczenia. W istocie, i chociaż uwaga ta została poczyniona w kontekście analizy zakresu ochrony krajowego znaku towarowego wynikającej z zastosowania wszystkich ogólnych oznaczeń tytułu klasy, Trybunał zauważył, że sytuacja, w której zakres ochrony przyznanej przez znak towarowy zależałby od podejścia interpretacyjnego przyjętego przez właściwy organ, a nie od rzeczywistego zamiaru zgłaszającego, zagrażałaby podważeniem pewności prawa zarówno w odniesieniu do wspomnianego zgłaszającego, jak i do innych podmiotów gospodarczych (wyrok z dnia 19 czerwca 2012 r., Chartered Institute of Patent Attorneys, C‑307/10, EU:C:2012:361, pkt 60).
45 Gdyby jednak podejście przyjęte przez Izbę Odwoławczą było prawidłowe i gdyby rejestracje wcześniejszych unijnych znaków towarowych obejmowały produkty farmaceutyczne z wyjątkiem tych „wykorzystujących chemiczne preparaty farmaceutyczne”, tj. obejmowały jedynie preparaty „pochodzenia naturalnego” lub „pochodzenia roślinnego”, które nie zawierają substancji chemicznych ani składników syntetycznych, wspomniane rejestracje obejmowałyby jedynie produkty, których skarżąca nie zamierzała objąć rejestracją i które nie zostały wyraźnie wymienione w specyfikacji wspomnianych znaków towarowych. Jak wskazano w pkt 44 powyżej, takie założenie jest niezgodne z wymogami przewidywalności i pewności prawa.
46 Następnie, chociaż prawdą jest, że należy przyznać pierwszeństwo interpretacji literalnej specyfikacji znaku towarowego, to zasada ta jest mało użyteczna w przypadku, gdy dwie interpretacje literalne są jednakowo możliwe.
47 W takim przypadku wskazane jest przyznanie pierwszeństwa, spośród kilku możliwych wykładni prawa unijnego, tej, która nie prowadzi do nonsensownego wyniku. Wykładnia przepisów prawa unijnego w pierwszej kolejności i przede wszystkim opiera się na treści aktu prawnego, ponieważ podejście to odzwierciedla podstawowe zasady przewidywalności i pewności prawa. Jednakże, jeżeli tekst jest dwuznaczny lub wykładnia literalna prowadziłaby do nonsensownego wyniku, jego znaczenie można poddać ponownej ocenie po osadzeniu go w jego kontekście i interpretacji w świetle przepisów prawa Unii jako całości, przy uwzględnieniu jego celów oraz poziomu jego rozwoju w momencie, w którym dany przepis ma zostać zastosowany (opinia rzecznika generalnego Bobeka w sprawie European Federation for Cosmetic Ingredients, C‑592/14, EU:C:2016:179, pkt 36, 37; zob. także opinia rzecznika generalnego H. Mayrasa w sprawie Fellinger, 67/79, niepublikowana, EU:C:1980:23, s. 550).
48 W związku z tym Trybunał miał już okazję wykluczyć wykładnię przepisów prawa Unii, która prowadziłaby do nonsensownego wyniku (zob. podobnie w dziedzinie swobodnego przepływu pracowników wyrok z dnia 10 grudnia 2009 r., Peśla, C‑345/08, EU:C:2009:771, pkt 46, 48; w dziedzinie wzorów, wyrok z dnia 21 września 2017 r., Easy Sanitary Solutions i EUIPO/Group Nivelles, C‑361/15 P i C‑405/15 P, EU:C:2017:720, pkt 96).
49 Sąd uważa, że zawarte w pkt 46–48 powyżej rozważania należy przetransponować, przez analogię, do przypadku takiego jak w niniejszej sprawie, dotyczącego interpretacji specyfikacji wcześniejszego unijnego znaku towarowego.
50 Wydział Sprzeciwów i, w stosownym przypadku, Izba Odwoławcza powinny bowiem dokonać interpretacji wykazu towarów i usług, dla których zarejestrowany został wcześniejszy unijny znak towarowy i dla których zażądano dowodu rzeczywistego używania, w celu określenia zakresu ochrony wspomnianego znaku towarowego i rozstrzygnięcia kwestii jego rzeczywistego używania, przed wydaniem decyzji w przedmiocie samego sprzeciwu. Czyniąc to, organy te są jednak odpowiedzialne za jak najbardziej spójną interpretację brzmienia wykazu towarów i usług objętych tym znakiem towarowym, biorąc pod uwagę nie tylko jego znaczenie literalne i konstrukcję gramatyczną, ale również, w przypadku gdy istnieje ryzyko nonsensownego wyniku, jego kontekst i rzeczywisty zamiar właściciela tego znaku towarowego co do jego zakresu.
51 Sąd uważa zatem, że w kontekście art. 47 ust. 2 rozporządzenia 2017/1001 i określenia zakresu ochrony wcześniejszego unijnego znaku towarowego oraz oceny dowodów rzeczywistego używania wspomnianego znaku towarowego, jeżeli istnieją dwie możliwe interpretacje literalne specyfikacji tego znaku towarowego, ale jedna z nich prowadziłaby do nonsensownego wyniku w odniesieniu do zakresu ochrony znaku towarowego, Izba Odwoławcza musi rozwiązać problem, wybierając najbardziej wiarygodną i przewidywalną interpretację wspomnianej specyfikacji. Sąd stwierdza, że byłoby absurdem przyjęcie takiej interpretacji specyfikacji, która skutkowałaby wyłączeniem wszystkich towarów skarżącej i pozostawienie jej, jako towarów chronionych wcześniejszymi unijnymi znakami towarowymi, jedynie tych, w odniesieniu do których nie wniosła ona o ochronę swoich znaków towarowych.
52 Jednakże w niniejszej sprawie Izba Odwoławcza zasadniczo utożsamiła „preparaty chemiczne do użytku farmaceutycznego” z końcowymi chemicznymi lub syntetycznymi preparatami farmaceutycznymi. W konsekwencji wszystkie dowody używania wcześniejszych unijnych znaków towarowych zostały odrzucone, mimo że głównym przedmiotem działalności skarżącej było wprowadzanie do obrotu preparatów farmaceutycznych i że wspomniane znaki towarowe zostały jednak zarejestrowane dla „preparatów farmaceutycznych”. Jak twierdzi skarżąca, absurdem byłoby założenie, że zamierzała ona złożyć wniosek o rejestrację unijnego znaku towarowego dla kategorii towarów, którą następnie zawęziłaby o kategorię towarów zasadniczo równoważnych.
53 Wniosek ten nie jest w żaden sposób podważany przez orzecznictwo wskazane w pkt 21 zaskarżonej decyzji ani przez EUIPO w pkt 27 odpowiedzi na skargę oraz podczas rozprawy w celu uzasadnienia, po pierwsze, odrzucenia interpretacji specyfikacji korzystanej dla skarżącej, po drugie zaś, konieczności zastosowania ścisłej interpretacji wspomnianej specyfikacji, a mianowicie przez pkt 67 postanowienia z dnia 6 lutego 2014 r., El Corte Inglés/OHIM (C‑301/13 P, niepublikowanego, EU:C:2014:235), pkt 31 wyroku z dnia 11 listopada 2009 r., Frag Comercio Internacional/OHIM – Tinkerbell Modas (GREEN by missako) (T‑162/08, niepublikowanego, EU:T:2009:432), pkt 62 wyroku z dnia 6 kwietnia 2017 r., NANA FINK (T‑39/16, EU:T:2017:263), oraz pkt 62 wyroku z dnia 18 października 2018 r., Next design+produktion/EUIPO – Nanu-Nana Joachim Hoepp (nuuna) (T‑533/17, niepublikowanego, EU:T:2018:698).
54 W tym względzie prawdą jest, po pierwsze, w odniesieniu do orzecznictwa, o którym mowa w pkt 21 zaskarżonej decyzji, że sąd unijny przyznał w toku postępowania w sprawie sprzeciwu oraz przy porównywaniu towarów i usług, że opis towarów i usług objętych wcześniejszym znakiem towarowym nie pozwalał na porównanie ich z towarami i usługami objętymi zgłoszonym znakiem towarowym (zob. podobnie postanowienie z dnia 6 lutego 2014 r., El Corte Inglés/OHIM, C‑301/13 P, niepublikowane, EU:C:2014:235, pkt 67; wyrok z dnia 11 listopada 2009 r., GREEN by missako, T‑162/08, niepublikowany, EU:T:2009:432, pkt 31). Po drugie prawdą jest, że jeśli chodzi o orzecznictw przywołane przez EUIPO w pkt 27 odpowiedzi na skargę i w trakcie rozprawy Sąd zauważył, że właściciel unijnego znaku towarowego nie może korzystać z naruszenia ciążącego na nim obowiązku wskazania towarów lub usług w sposób jasny i precyzyjny (zob. podobnie wyroki: z dnia 6 kwietnia 2017 r., NANA FINK, T‑39/16, EU:T:2017:263, pkt 48; z dnia 18 października 2018 r., nuuna, T‑533/17, niepublikowany, EU:T:2018:698, pkt 62).
55 Jednakże ramy faktyczne i etap postępowania w wyżej wymienionych sprawach różnią się od ram i etapu postępowania w niniejszej sprawie.
56 W pierwszej kolejności, w sprawie, w której wydano postanowienie z dnia 6 lutego 2014 r., El Corte Inglés/OHIM (C‑301/13 P, niepublikowane, EU:C:2014:235), po pierwsze, ani treść opisu usług oznaczonych rozpatrywanym w tej sprawie wcześniejszym znakiem towarowym, ani elementy, które skarżąca podniosła w toku postępowania przed EUIPO, nie wykazały, że ochrona wspomnianego znaku towarowego została rozszerzona na towary lub usługi inne niż towary lub usługi należące do klasy 35 w rozumieniu porozumienia nicejskiego. Po drugie, argumenty i dowody dotyczące szczególnych cech prawa krajowego, które jakoby umożliwiły wyjaśnienie znaczenia opisu usług oznaczonych przez rozpatrywany w tej sprawie wcześniejszy znak towarowy, nie mogły zostać uwzględnione, ponieważ zostały one przedstawione po raz pierwszy przed Sądem. W tych szczególnych okolicznościach Trybunał orzekł zatem, że Sąd słusznie uznał, iż opis usług oznaczonych rozpatrywanym w tej sprawie spornym wcześniejszym znakiem towarowym nie pozwala na porównanie ich z towarami oznaczonymi przez znak towarowy, o którego rejestrację wnioskowano.
57 W drugiej kolejności, w sprawie, w której wydano wyrok z dnia 11 listopada 2009 r., GREEN by missako (T‑162/08, niepublikowany, EU:T:2009:432), o ile usługi objęte rozpatrywanym we wspomnianej sprawie wcześniejszym znakiem towarowym były zbyt niejednoznaczne, aby umożliwić rzeczywiste porównanie z usługami objętymi zgłoszonym w tej sprawie znakiem towarowym, o tyle różnice między rozpatrywanymi oznaczeniami stanowiły wystarczające podstawy do uniknięcia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd pomimo identyczności i podobieństwa niektórych towarów objętych rozpatrywanymi znakami towarowymi.
58 W trzeciej kolejności, w sprawie, w której wydano wyrok z dnia 6 kwietnia 2017 r., NANA FINK (T‑39/16, EU:T:2017:263), o ile opis niektórych towarów objętych rozpatrywanym we wspomnianej sprawie wcześniejszym znakiem towarowym można było rozumieć na dwa różne sposoby (albo jako obejmujący wyłącznie wyroby ze skóry i imitacji skóry jako produkty końcowe, albo jako obejmujący również „imitacje skóry”), o tyle obie interpretacje były równie wiarygodne i nie prowadziły do nonsensownego wyniku.
59 W czwartej kolejności, w sprawie, w której wydano wyrok z dnia 18 października 2018 r., nuuna (T‑533/17, niepublikowany, EU:T:2018:698), Sąd stwierdził, że rozpatrywane towary objęte wcześniejszymi znakami towarowymi były w pewien sposób sprecyzowane, co pominęła Izba Odwoławcza, a Sąd był w stanie porównać je z towarami objętymi zgłoszonym w tej sprawie znakiem towarowym. Wspomniana sprawa nie dotyczyła zatem ani uchybienia obowiązkowi jasności i precyzji, ani ewentualnego nonsensownego charakteru specyfikacji rozpatrywanych towarów.
60 W tych okolicznościach Sąd uważa, że tylko wtedy, gdy dwie możliwe interpretacje literalne wykazu towarów i usług oznaczonych wcześniejszym unijnym znakiem towarowym są równie wiarygodne i przewidywalne, można – przy ustalaniu zakresu ochrony wspomnianego znaku towarowego i przy ocenie zgłoszonych dowodów rzeczywistego używania – zastosować zasadę określoną w pkt 48 wyroku z dnia 6 kwietnia 2017 r., NANA FINK (T‑39/16, EU:T:2017:263), zgodnie z którą właściciel unijnego znaku towarowego nie może odnosić korzyści z naruszenia ciążącego na nim obowiązku wskazania towarów w sposób jasny i precyzyjny.
61 Wniosku tego nie podważa także argument EUIPO, że po wyłączeniu syntetycznych produktów chemicznych, takich jak środki ziołowe, w specyfikacji pozostawałby nadal szereg towarów. Takie podejście stwarza bowiem takie same trudności jak te, o których mowa w pkt 45 powyżej, a mianowicie, że rejestracja wcześniejszych unijnych znaków towarowych obejmowałaby jedynie towary, których skarżąca nie miała zamiaru objąć rejestracją i które nie zostały wyraźnie wymienione w specyfikacji, co byłoby niezgodne z wymogami przewidywalności i pewności prawa.
62 W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że Izba Odwoławcza, uznając, iż specyfikację należy interpretować w ten sposób, że wyklucza ona „preparaty chemiczne do użytku farmaceutycznego” oraz że wcześniejsze unijne znaki towarowe obejmowały w związku z tym produkty farmaceutyczne, z wyjątkiem tych „wykorzystujących chemiczne preparaty farmaceutyczne”, dokonała błędnej interpretacji wspomnianej specyfikacji. Specyfikację tę można było bowiem interpretować w ten sposób, że obejmuje ona, po pierwsze, „preparaty farmaceutyczne”, a po drugie, „preparaty chemiczne do użytku farmaceutycznego”, tj. syntetyczne prekursory chemiczne w stanie czystym, które mogą być łączone do celów farmaceutycznych, tj. w celu wytworzenia samych końcowych preparatów farmaceutycznych.
63 Wynika z tego, że należy uwzględnić jedyny zarzut dotyczący naruszenia art. 47 ust. 2 rozporządzenia 2017/1001 i stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza oddaliła wniesione do niej odwołanie w odniesieniu do podstaw sprzeciwu, o których mowa w art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia 2017/1001.
64 W odniesieniu do drugiej części żądań skarżącej, sformułowanej tytułem żądania ewentualnego, w której skarżąca wnosi zasadniczo do Sądu o wykonanie kompetencji o charakterze reformatoryjnym przyznanych mu na podstawie art. 72 ust. 3 rozporządzenia 2017/1001, należy przypomnieć, że wspomniane kompetencje nie przyznają Sądowi uprawnień do dokonania oceny, co do której Izba Odwoławcza nie zajęła jeszcze stanowiska. Wykonywanie kompetencji o charakterze reformatoryjnym powinno w konsekwencji ograniczyć się zasadniczo do sytuacji, w których Sąd, po przeprowadzeniu kontroli oceny dokonanej przez Izbę Odwoławczą, na podstawie ustalonych elementów stanu faktycznego i prawnego jest w stanie określić, jaką decyzję powinna wydać Izba Odwoławcza (wyrok z dnia 5 lipca 2011 r., Edwin/OHIM, C‑263/09 P, EU:C:2011:452, pkt 72).
65 Należy jednak zauważyć, że Izba Odwoławcza, niesłusznie, nie zbadała wszystkich dowodów przedstawionych w celu ustalenia rzeczywistego używania wcześniejszych znaków towarowych.
66 Nie jest zadaniem Sądu zbadanie wyżej wspomnianych dowodów po raz pierwszy w ramach rozpatrywania żądania zmiany zaskarżonej decyzji, przedstawionego zasadniczo przez skarżącą w drugiej części żądań.
67 Do Izby Odwoławczej będzie zatem należało rozstrzygnięcie w tym zakresie do celów decyzji, którą Izba Odwoławcza jest zobowiązana wydać w sprawie wniesionego do niej odwołania [zob. podobnie wyrok z dnia 11 grudnia 2014 r., CEDC International/OHIM – Underberg (Kształt źdźbła trawy w butelce), T‑235/12, EU:T:2014:1058, pkt 101, 102 i przytoczone tam orzecznictwo].
68 Ponieważ Sąd nie może skorzystać z przysługujących mu kompetencji o charakterze reformatoryjnym w celu zmiany zaskarżonej decyzji, tę drugą część żądań należy oddalić.
W przedmiocie kosztów
69 Zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ żądania EUIPO nie zostały w zasadniczej części uwzględnione, należy – zgodnie z żądaniem skarżącej – obciążyć je kosztami postępowania.
70 Skarżąca wniosła ponadto o obciążenie EUIPO kosztami poniesionymi przez nią w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą EUIPO. W tym względzie należy przypomnieć, że zgodnie z art. 190 § 2 regulaminu postępowania niezbędne koszty poniesione przez strony w związku z postępowaniem przed izbą odwoławczą uznaje się za koszty podlegające zwrotowi. W konsekwencji należy także obciążyć EUIPO niezbędnymi kosztami poniesionymi przez skarżącą w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą.
Z powyższych względów
SĄD (dziewiąta izba)
orzeka, co następuje:
1) Stwierdza się nieważność decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 7 lutego 2018 r. (sprawa R 1473/2017‑5), dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Alliance Pharmaceuticals Ltd a AxiCorp GmbH w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza oddaliła wniesione do niej odwołanie w odniesieniu do podstaw sprzeciwu, o których mowa w art. 8 ust. 1 lit. b) oraz art. 8 ust. 5 rozporządzenia 2017/1001.
2) W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.
3) EUIPO zostaje obciążone kosztami postępowania, w tym niezbędnymi kosztami poniesionymi przez Alliance Pharmaceuticals do celów postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO.
Gervasoni | Kowalik-Bańczyk | Mac Eochaidh |
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 17 października 2019 r.
Podpisy
i Punkty 5, 10, 18, 20–22, 25, 27, 28, 32, 36, 42, 44, 45, 49–52 i 60–62 w niniejszym tekście były przedmiotem zmian o charakterze językowym, po pierwotnym umieszczeniu na stronie internetowej.