Language of document : ECLI:EU:T:2022:558

WYROK SĄDU (ósma izba w składzie powiększonym)

z dnia 14 września 2022 r.(*)

Dumping – Przywóz mieszanin mocznika i azotanu amonu pochodzących z Rosji, Trynidadu i Tobago oraz Stanów Zjednoczonych – Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2019/1688 – Artykuł 3 ust. 1–3 i 5–8 rozporządzenia (UE) 2016/1036 – Sprzedaż za pośrednictwem przedsiębiorstw powiązanych – Konstruowanie ceny eksportowej – Szkoda poniesiona przez przemysł Unii – Obliczenie podcięcia cenowego – Związek przyczynowy – Artykuł 9 ust. 4 rozporządzenia 2016/1036 – Obliczanie marginesu szkody – Usunięcie szkody

W sprawie T‑744/19

Methanol Holdings (Trinidad) Ltd, z siedzibą w Couva (Trynidad i Tobago), który reprezentowali adwokaci B. Servais oraz V. Crochet,

strona skarżąca,

przeciwko

Komisji Europejskiej, którą reprezentowali G. Luengo i P. Němečková, w charakterze pełnomocników,

strona pozwana,

popieranej przez

Achema AB, z siedzibą w Janowie (Litwa), którą reprezentowali adwokaci B. O’Connor i M. Hommé,

oraz przez

Grupę Azoty S.A., z siedzibą w Tarnowie (Polska),

Grupę Azoty Zakłady Azotowe Puławy S.A., z siedzibą w Puławach (Polska),

które reprezentowali adwokaci B. O’Connor i M. Hommé,

interwenienci,

SĄD (ósma izba w składzie powiększonym),

w składzie: M. van der Woude, prezes, J. Svenningsen, R. Barents (sprawozdawca), T. Pynnä i J. Laitenberger, sędziowie,

sekretarz: I. Kurme, administratorka,

uwzględniając pisemny etap postępowania,

po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 18 stycznia 2022 r.,

wydaje następujący

Wyrok

1        W skardze opartej na art. 263 TFUE skarżąca, Methanol Holdings (Trinidad) Ltd, żąda stwierdzenia nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/1688 z dnia 8 października 2019 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu tymczasowego cła nałożonego na przywóz mieszanin mocznika i azotanu amonu pochodzących z Rosji, Trynidadu i Tobago oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki (Dz.U. 2019, L 258, s. 21, zwanego dalej „zaskarżonym rozporządzeniem wykonawczym”).

 Okoliczności powstania sporu

 Postępowanie administracyjne

2        W dniu 13 sierpnia 2018 r. w następstwie skargi Komisja Europejska opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu mieszanin mocznika i azotanu amonu (zwanych dalej „UAN”) pochodzących z Rosji, Trynidadu i Tobago i Stanów Zjednoczonych Ameryki (Dz.U. 2018, C 284, s. 9).

3        Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 lipca 2017 r. do dnia 30 czerwca 2018 r. (zwany dalej „okresem objętym dochodzeniem”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 30 czerwca 2018 r. (zwany dalej „badanym okresem”).

4        Produkt objęty dochodzeniem stanowiły mieszaniny UAN w roztworze wodnym lub amoniakalnym, mogące zawierać dodatki, objęte obecnie kodem CN 3102 80 00 (zwany dalej „produktem objętym postępowaniem”).

5        Skarżąca, spółka podlegająca prawu Trynidadu i Tobago, prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży mieszanin UAN. W okresie objętym dochodzeniem skarżąca sprzedawała UAN powiązanemu nabywcy w Unii Europejskiej, a mianowicie Helm AG (zwanemu dalej „HAG”). Ten ostatni odsprzedał następnie UAN niezależnym nabywcom w Unii i dwóm powiązanym nabywcom mającym siedzibę w Unii, a mianowicie Helm Engrais France (zwanemu dalej „HEF”) i Helm Iberica (zwanemu dalej „HIB”). Skarżąca jest jedynym współpracującym producentem eksportującym z Trynidadu i Tobago, a jej wywóz stanowił 100% wywozu z tego kraju w okresie objętym dochodzeniem.

6        W dniu 10 kwietnia 2019 r. Komisja przyjęła rozporządzenie wykonawcze (UE) 2019/576 nakładające tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz mieszanin UAN pochodzących z Rosji, Trynidadu i Tobago oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki (Dz.U. 2019, L 100, s. 7, zwane dalej „tymczasowym rozporządzeniem wykonawczym”).

7        W dniu 11 kwietnia 2019 r. skarżącej przekazano dokument informacyjny przedstawiający tymczasowe ustalenia Komisji, a skarżąca przedstawiła swoje uwagi w odpowiedzi z dnia 26 kwietnia 2019 r.

8        Pismem z dnia 12 lipca 2019 r. Komisja poinformowała skarżącą o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz produktu objętego postępowaniem, pochodzącego w szczególności z Trynidadu i Tobago. W motywie 88 dokumentu załączonego do wspomnianego pisma Komisja wyjaśniła w szczególności, że postanowiła uzupełnić obliczenia dotyczące podcięcia cenowego dokonane na etapie tymczasowym w świetle wyroku z dnia 10 kwietnia 2019 r., Jindal Saw i Jindal Saw Italia/Komisja (T‑301/16, EU:T:2019:234). Skarżąca odpowiedziała na to pismo w dniu 22 lipca 2019 r.

9        W dniu 8 października 2019 r. Komisja przyjęła zaskarżone rozporządzenie wykonawcze.

10      Artykuł 1 ust. 2 zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego przewiduje nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego w formie stałej kwoty 22,24 EUR za tonę na przywóz produktu objętego postępowaniem do Unii wytwarzanego przez skarżącą.

11      Skarżąca przedstawiła uwagi na piśmie w toku postępowania administracyjnego.

 Streszczenie uzasadnienia zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego

 Kontrola wyrywkowa

12      W odniesieniu do kontroli wyrywkowej producentów unijnych Komisja uwzględniła w próbie trzech producentów unijnych, reprezentujących łącznie ponad 50% wielkości całkowitej produkcji unijnej i jej sprzedaży.

13      W odniesieniu do kontroli wyrywkowej niezależnych importerów Komisja uznała, że przeprowadzenie takiej kontroli wyrywkowej nie było właściwe, i przekazała kwestionariusze trzem importerom, którzy zgodzili się na współpracę.

14      Co się tyczy kontroli wyrywkowej producentów eksportujących w Rosji, Trynidadzie i Tobago oraz Stanach Zjednoczonych (zwanych dalej „państwami, których dotyczy postępowanie”), tylko dwaj producenci eksportujący w Rosji (czyli Acron Group i Eurochem Group), jeden w Trynidadzie i Tobago (czyli skarżąca) i jeden w Stanach Zjednoczonych (czyli CF Industries Holdings, Inc.) zgodzili się na współpracę i włączenie do próby. Ze względu na niewielką liczbę odpowiedzi ze strony producentów eksportujących Komisja postanowiła, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna.

 Produkt objęty postępowaniem i produkt podobny

15      Produkt objęty postępowaniem stanowiły mieszaniny UAN w roztworze wodnym lub amoniakalnym, które mogły zawierać dodatki, objęte kodem CN 3102 80 00, pochodzące z Rosji, Trynidadu i Tobago oraz Stanów Zjednoczonych.

16      Komisja uznała, że produkt objęty postępowaniem, produkt produkowany i sprzedawany na rynku krajowym państw, których dotyczy postępowanie, oraz produkt wytwarzany i sprzedawany w Unii przez przemysł Unii stanowiły produkty podobne.

 Dumping

17      Jeśli chodzi o wartość normalną produktów objętych postępowaniem producentów eksportujących z Trynidadu i Tobago, Komisja stwierdziła, że skarżąca była najwyraźniej jedynym producentem produktu objętego postępowaniem w tym państwie w okresie objętym dochodzeniem.

18      W przypadku skarżącej, biorąc pod uwagę brak sprzedaży podobnego produktu na rynku krajowym, wartość normalna została skonstruowana przez Komisję zgodnie z art. 2 ust. 3 i art. 2 ust. 6 lit. b) rozporządzenia (UE) 2016/1036 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (Dz.U. 2016, L 176, s. 21, zwanego dalej „rozporządzeniem podstawowym”). Wartość normalna została skonstruowana poprzez dodanie do średniego kosztu produkcji produktu podobnego producenta eksportującego, który współpracował w okresie objętym dochodzeniem, po pierwsze, rzeczywistej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych (zwanych dalej „kosztami SG&A”) mających zastosowanie do produkcji i sprzedaży w zwykłym obrocie handlowym tej samej ogólnej kategorii produktów poniesionych przez skarżącą na rynku krajowym w Trynidadzie i Tobago, a po drugie, rzeczywistej wysokości zysków mającej zastosowanie do produkcji i sprzedaży w zwykłym obrocie handlowym tej samej ogólnej kategorii produktów, osiągniętej przez skarżącą na tymże rynku krajowym.

19      W celu ustalenia ceny eksportowej Komisja stwierdziła, że w okresie objętym dochodzeniem skarżąca dokonywała wywozu do Unii wyłącznie za pośrednictwem przedsiębiorstw powiązanych działających w charakterze importerów. Cała sprzedaż do Unii była prowadzona za pośrednictwem powiązanego importera w Niemczech. Ten powiązany importer sprzedawał produkt objęty postępowaniem niezależnym nabywcom w Niemczech lub przedsiębiorstwom powiązanym we Francji i Hiszpanii, które z kolei sprzedawały go niezależnym nabywcom na swoich rynkach krajowych. Cena eksportowa została zatem ustalona na podstawie ceny, po której produkt przywożony został po raz pierwszy odsprzedany niezależnym nabywcom w Unii, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. W takim przypadku dokonano dostosowań ceny w odniesieniu do wszystkich kosztów poniesionych między przywozem a odsprzedażą, w tym kosztów SG&A, w odniesieniu do kosztów rozcieńczania i mieszania oraz w odniesieniu do rozsądnego zysku.

20      Następnie Komisja porównywała wartość normalną i cenę eksportową skarżącej na podstawie ceny ex-works. W celu zapewnienia obiektywnego porównania między wartością normalną a ceną eksportową Komisja dokonała dostosowań na podstawie art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do bonifikat, rabatów oraz różnic w ilościach, kosztów transportu, ubezpieczenia, przeładunku i kosztów dodatkowych oraz kosztów kredytu.

21      W wyniku tego porównania Komisja obliczyła margines dumpingu dla skarżącej i innych potencjalnych producentów eksportujących. Margines dumpingu został ustalony dla skarżącej na 55,8% w zaskarżonym rozporządzeniu wykonawczym.

 Definicja przemysłu Unii

22      Komisja stwierdziła, że produkt podobny był wytwarzany przez 20 znanych producentów w Unii w okresie objętym dochodzeniem. Podmioty te, rozpatrywane łącznie, stanowiły „przemysł Unii” w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

23      Komisja przypomniała również, że trzech z tych producentów, reprezentujących ponad 50% łącznej produkcji produktu podobnego w Unii, zostało wybranych do celów kontroli wyrywkowej producentów unijnych.

 Szkoda

24      Komisja uznała, że możliwa była łączna ocena skutków przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, ponieważ przesłanki takiej oceny przewidziane w art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego były spełnione.

25      W ramach analizy wielkości przywozu Komisja stwierdziła w badanym okresie wzrost o 64% wielkości przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, a także wzrost o 72% udziału w rynku tego przywozu, który w okresie objętym dochodzeniem wzrósł z 21,9% do 37,7%. Dokładniej rzecz ujmując, w omawianym okresie wielkość przywozu z Trynidadu i Tobago zmniejszyła się, a jego udział w rynku zmniejszył się z 10,2% do 8,1%.

26      W ramach analizy wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na ceny Komisja porównała w tymczasowym rozporządzeniu wykonawczym ceny objętych próbą producentów unijnych z cenami współpracujących producentów eksportujących w państwach, których dotyczy postępowanie. Dokładniej rzecz ujmując, w celu ustalenia podcięcia cenowego w okresie objętym dochodzeniem dokonano porównania średnich ważonych cen przywozu poszczególnych rodzajów produktu od współpracujących producentów eksportujących w państwach, których dotyczy postępowanie, na rzecz pierwszego niezależnego klienta na rynku Unii, ustalonych na podstawie CIF (koszt, ubezpieczenie i fracht) z odpowiednimi dostosowaniami uwzględniającymi cło i koszty ponoszone po przywozie oraz odpowiadających im średnich ważonych cen sprzedaży poszczególnych rodzajów produktu stosowanych przez objętych próbą producentów unijnych wobec niezależnych klientów na rynku unijnym.

27      Komisja porównała zatem cenę CIF na granicy Unii producentów eksportujących z ceną ex-works producentów unijnych, stanowiącej 60% sprzedaży tych ostatnich producentów. Jednakże w odniesieniu do sprzedaży przemysłu Unii, w ramach której ponosi się fracht morski za dostawę do portów takich jak Rouen (Francja) i Gandawa (Belgia), stanowiącej 40% sprzedaży producentów unijnych, za stosowne uznano stosowanie cen za dostawę do tych portów zamiast obliczania cen ex-works tej sprzedaży.

28      Komisja stwierdziła zatem, że przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, podcinał ceny przemysłu Unii średnio o 6,8%. W szczególności uznała ona, że średni ważony margines podcięcia cenowego wynosił 6,2% dla przywozu z Trynidadu i Tobago.

29      Komisja dokonała następnie oceny wpływu przywozu na przemysł Unii w świetle różnych wskaźników makroekonomicznych i mikroekonomicznych.

30      Po przeprowadzeniu analizy wskaźników szkody Komisja stwierdziła, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

31      W ramach zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego Komisja postanowiła uzupełnić swoje obliczenia podcięcia cenowego w świetle wyroku z dnia 10 kwietnia 2019 r., Jindal Saw i Jindal Saw Italia/Komisja (T‑301/16, EU:T:2019:234), dwoma dodatkowymi obliczeniami podcięcia cenowego, które jej zdaniem pozwalały wykazać wyraźniej, że przywóz po cenach dumpingowych był dokonywany po cenach niższych niż ceny przemysłu Unii, niezależnie od zastosowanej metody.

32      Komisja stwierdziła również w zaskarżonym rozporządzeniu wykonawczym, że oprócz ustalonego podcięcia cenowego w toku dochodzenia wykazano, że w każdym razie wpływ przywozu towarów po cenach dumpingowych miał spowodować znaczne tłumienie cen na rynku Unii w okresie objętym dochodzeniem w rozumieniu art. 3 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Stwierdziła ona, że podcięcie cenowe było zatem tylko jednym z czynników w znacznie szerszej analizie skutków cen, w której zaniżenie i tłumienie cen stanowiły zasadniczy argument świadczący o związku przyczynowym.

33      Komisja podtrzymała zatem swój wniosek, zgodnie z którym przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

 Związek przyczynowy

34      W badanym okresie i w kontekście spadającej konsumpcji w Unii Komisja stwierdziła w tymczasowym rozporządzeniu wykonawczym, że wielkość przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, oraz ich udział w rynku znacząco wzrosły, podczas gdy ceny z państw, których dotyczy postępowanie, spadły średnio o 33%. Komisja zauważyła, że wzrost udziału przywozu w rynku zbiegł się w czasie z podobnym spadkiem udziału w rynku przemysłu Unii. Mając na uwadze, że mieszaniny UAN są towarem wrażliwym na ceny, że udział w rynku przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, wynosił 37,7% w okresie objętym dochodzeniem oraz że przywóz ten był dokonywany po cenach podcinających ceny przemysłu Unii, Komisja stwierdziła, że przywóz ten wywołał znaczące szkodliwe skutki.

35      W zaskarżonym rozporządzeniu wykonawczym Komisja potwierdziła, że przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, podcinał ceny sprzedaży producentów unijnych. Wskazała ona, że w każdym razie w analizie związku przyczynowego uwzględniono wiele innych czynników poza ustaleniem dotyczącym podcięcia cenowego w ramach skutków przywozu po cenach dumpingowych. W związku z tym zaniżenie i tłumienie cen w okresie objętym dochodzeniem, spowodowane przez omawiany przywóz, były kluczowymi argumentami świadczącym o związku przyczynowym.

36      Po zbadaniu innych czynników, a mianowicie w szczególności ceny światowej i wzrostu kosztów producentów unijnych, Komisja stwierdziła, że żaden z tych czynników nie osłabił związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

 Poziom środków i interes Unii

37      W celu określenia poziomu środków Komisja zbadała, czy cło niższe od marginesu dumpingu będzie wystarczające do usunięcia szkody dla przemysłu Unii spowodowanej przez przywóz po cenach dumpingowych.

38      W przypadku Trynidadu i Tobago Komisja stwierdziła, że należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe zgodnie z zasadą niższego cła ustanowioną w art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Porównała ona marginesy szkody z marginesami dumpingu, a kwota cła została ustalona na poziomie marginesu dumpingu albo marginesu szkody, zależnie od tego, który z nich jest niższy. Po wprowadzeniu środków tymczasowych Komisja zmieniła nieznacznie obliczenia przyszłych kosztów przestrzegania przepisów na podstawie art. 9 ust. 4 akapit drugi w związku z art. 7 ust. 2d tego rozporządzenia. Zaktualizowała ona oczekiwane koszty unijnych uprawnień do emisji i postanowiła, że średnia cena uprawnień do emisji dwutlenku węgla (CO2) Unii została ostatecznie ustalona na 25,81 EUR za tonę emisji CO2 w porównaniu z 24,14 EUR za tonę CO2 na etapie tymczasowym. Inne elementy obliczenia również zostały nieznacznie zmienione. Na tej podstawie ustalono dodatkowy koszt w wysokości 3,8% (zamiast 3,7% na etapie tymczasowym), a koszt ten dodano do niewyrządzającej szkody ceny.

 Środki antydumpingowe

39      Co się tyczy formy środków antydumpingowych, Komisja postanowiła ustanowić szczególne stałe cło.

40      Ostateczne cło antydumpingowe zostało zatem ostatecznie ustalone w kwocie wahającej się, w zależności od zainteresowanych przedsiębiorstw, od 22,24 EUR do 42,47 EUR za tonę produktu objętego postępowaniem. W przypadku skarżącej stawka ta wyniosła 22,24 EUR za tonę produktu objętego postępowaniem.

 Żądania stron

41      Skarżąca wnosi do Sądu o:

–        stwierdzenie nieważności zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego w zakresie, w jakim dotyczy ono skarżącej;

–        obciążenie Komisji kosztami postępowania.

42      Komisja, popierana przez interwenientów, Achema AB, Grupę Azoty S.A. i Grupę Azoty Zakłady Azotowe Puławy S.A., wnosi do Sądu o:

–        oddalenie skargi;

–        obciążenie skarżącej kosztami postępowania.

 Co do prawa

43      Na poparcie skargi skarżąca podnosi formalnie jeden zarzut, zgodnie z którym zastosowana przez Komisję metoda ustalania marginesów podcięcia cenowego i zaniżania cen narusza art. 1 ust. 1 i art. 3 ust. 1–3 i 5–8 rozporządzenia podstawowego, orzecznictwo Sądu i Światowej Organizacji Handlu (WTO) oraz zasadę obiektywnego porównania.

44      Zdaniem skarżącej Komisja oparła się na cenie UAN sprzedawanych odpowiednio przez HAG, HEF i HIB niezależnym nabywcom w Unii, następnie odliczyła koszty SG&A poniesione przez HAG, HEF i HIB, a także marżę zysku w wysokości 4% otrzymaną od współpracujących niezależnych importerów. Twierdzi ona, że Komisja dodała następnie 1 EUR za tonę w celu pokrycia kosztów powstałych po przywozie. Co do zasady, jak wskazano w motywie 128 zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego, w celu obliczenia marginesów podcięcia cenowego i zaniżania cen Komisja zastosowała w drodze analogii art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, który dotyczy konstruowania ceny eksportowej w celu obliczenia marginesu dumpingu.

45      Na wstępie należy stwierdzić, po pierwsze, że jedyny zarzut formalnie podniesiony przez skarżącą składa się zasadniczo z trzech części. Część pierwsza dotyczy tego, że metoda zastosowana przez Komisję w celu obliczenia marginesów podcięcia cenowego i zaniżania cen narusza art. 3 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, część druga jest oparta na tym, że ta sama metoda narusza art. 3 ust. 2, 3 i 5–8 tego rozporządzenia, ponieważ Komisja nie uwzględniła cen wynegocjowanych z niezależnymi nabywcami i nie porównała cen na tym samym poziomie handlu, a część trzecia dotyczy tego, że ostateczne cło antydumpingowe przekracza poziom odpowiedni do wyeliminowania szkody poniesionej przez przemysł Unii z naruszeniem art. 9 ust. 4 tego rozporządzenia.

46      Po drugie, należy przypomnieć, że wpływ przywozu po cenach dumpingowych na ceny w Unii może być oceniany pod różnymi względami. Artykuł 3 ust. 3 rozporządzenia podstawowego przewiduje bowiem badanie przez Komisję trzech aspektów, a mianowicie podcięcia cenowego, zaniżania cen i ich tłumienia.

47      W niniejszej sprawie Komisja oparła się na tej samej cenie eksportowej skonstruowanej w celu obliczenia podcięcia cenowego (w porównaniu z ceną sprzedaży producentów unijnych) i zaniżania cen (w porównaniu z ceną docelową).

48      Co się tyczy w istocie podcięcia cenowego, Komisja przeprowadziła kontrolę wyrywkową przemysłu Unii, obejmując nią producentów reprezentujących 50% wielkości całkowitej produkcji unijnej i jej sprzedaży. Skonstruowała ona również ceny eksportowe skarżącej na podstawie cen naliczanych przez powiązanych z nią importerów niezależnym nabywcom, odliczając koszty SG&A oraz marżę zysku w wysokości 4% (i dodając 1 EUR za tonę w celu pokrycia kosztów powstałych po przywozie). Następnie porównała ona te skonstruowane ceny eksportowe z cenami przemysłu Unii ex-works (w odniesieniu do 60% sprzedaży) i CIF w portach w Rouen i Gandawie (w odniesieniu do 40% sprzedaży). Wynik tego porównania ujawnił podcięcie cenowe. Wreszcie, w zaskarżonym rozporządzeniu wykonawczym i w świetle wyroku z dnia 10 kwietnia 2019 r., Jindal Saw i Jindal Saw Italia/Komisja (T‑301/16, EU:T:2019:234), Komisja uzupełniła te obliczenia, dokonane na etapie tymczasowego rozporządzenia wykonawczego, pierwszym dodatkowym obliczeniem, przedstawionym w motywie 114 tego rozporządzenia wykonawczego, i drugim uzupełniającym obliczeniem, przedstawionym w motywie 115 tego rozporządzenia wykonawczego, a obydwa z nich potwierdziły istnienie podcięcia cenowego.

 W przedmiocie części pierwszej, opartej na tym, że metoda zastosowana przez Komisję w celu obliczenia marginesów podcięcia cenowego i zaniżania cen narusza art. 3 ust. 1 rozporządzenia podstawowego

49      Po pierwsze, skarżąca utrzymuje, że zastosowanie przez analogię art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, do którego Komisja odwołuje się w motywie 128 zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego, narusza art. 3 ust. 1 tego rozporządzenia.

50      W pierwszej kolejności skarżąca powołuje się na brzmienie art. 3 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, z którego wynika, że „termin »szkoda« […] jest interpretowany zgodnie z przepisami niniejszego artykułu”. W związku z tym wspomniany przepis nie zawiera żadnego odniesienia do art. 2 ust. 9 wspomnianego rozporządzenia. W drugiej kolejności ten ostatni przepis dotyczy konstruowania ceny eksportowej w celu obliczenia marginesu dumpingu, a nie marginesów podcięcia cenowego i zaniżania cen. W trzeciej kolejności żaden przepis tego rozporządzenia nie przewiduje, że art. 2 ust. 9 tego rozporządzenia może być stosowany w drodze „analogii” przy obliczaniu marginesu szkody.

51      Po drugie, skarżąca utrzymuje, że logika stojąca za konstrukcją ceny eksportowej na podstawie art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do sprzedaży dokonanej w Unii za pośrednictwem przedsiębiorstw powiązanych opiera się na fakcie, że cena ta nie jest wiarygodna ze względu na stosunki między stronami. Jej zdaniem logika ta nie ma zastosowania do ustalania jej ceny stosowanej przy obliczaniu marginesów podcięcia cenowego i zaniżania cen, ponieważ rzeczywista cena naliczana przez HAG, HEF i HIB ich niezależnym nabywcom w Unii jest z definicji wiarygodna, gdyż naliczana jest między stronami, które nie są w żaden sposób ze sobą powiązane. Skarżąca wyjaśnia, że błędy wskazane w metodzie zastosowanej przez Komisję mają również wpływ na prawidłowość obliczenia marginesu podcięcia cenowego rosyjskich producentów eksportujących, ponieważ sprzedają oni również swoje produkty za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych.

52      Komisja, popierana przez interwenientów, kwestionuje argumentację skarżącej.

53      Na wstępie należy przypomnieć, że motyw 128 zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego stanowi:

„[W] odniesieniu do elementów uwzględnionych przy obliczaniu podcięcia cenowego (w szczególności ceny eksportowej) Komisja musi wskazać pierwszy punkt, w którym ma (lub może mieć) miejsce konkurencja z producentami unijnymi na rynku Unii. Punktem tym jest mianowicie cena zakupu dla pierwszego importera niepowiązanego, ponieważ – co do zasady – przedsiębiorstwo to ma wybór, czy źródłem jego zakupu będzie przemysł Unii, czy dostawcy zagraniczni. Ocena ta powinna opierać się na poziomie ceny eksportowej na granicy Unii, który uznaje się za poziom porównywalny z ceną ex-works przemysłu Unii. W przypadku sprzedaży eksportowej za pośrednictwem powiązanych importerów punktem porównania powinien być moment następujący zaraz po przekroczeniu przez towar granicy Unii, a nie późniejszy etap w sieci dystrybucji, np. moment sprzedaży towaru użytkownikowi ostatecznemu. Tym samym, analogicznie do podejścia przyjętego przy obliczaniu marginesu dumpingu, cenę eksportową konstruuje się na podstawie ceny odsprzedaży pierwszemu niezależnemu klientowi, należycie dostosowanej zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. Ponieważ wspomniany artykuł jest jedynym przepisem rozporządzenia podstawowego, który zawiera wskazówki dotyczące konstruowania ceny eksportowej, stosowanie tego artykułu w drodze analogii jest uzasadnione. W odniesieniu do obliczeń zaniżania cen Komisja zauważyła, że zastosowanie art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego nie doprowadziło do asymetrycznego porównania (w przeciwieństwie do sprawy Jindal Saw), ponieważ na potrzeby porównania zaniżania cen cena docelowa przemysłu Unii została skonstruowana z uwzględnieniem kosztów produkcji, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku docelowego wyłącznie podmiotu produkującego i w związku z tym jest porównywalna ze skonstruowaną ceną eksportową. Innymi słowy koszty podmiotów handlowych powiązanych z producentami unijnymi nie zostały uwzględnione podczas porównywania ceny docelowej przemysłu Unii ze skonstruowaną ceną eksportową”.

54      Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia podstawowego termin „szkoda” oznacza, „o ile nie określono inaczej, istotną szkodę dla przemysłu Unii, zagrożenie istotną szkodą dla przemysłu Unii lub istotne opóźnienie powstawania takiego przemysłu”.

55      Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego ustalenie szkody odbywa się na podstawie zebranych dowodów, po dokonaniu obiektywnej oceny wielkości przywozu towarów po cenach dumpingowych i jego wpływu na ceny produktów podobnych na rynku Unii oraz wpływu tego przywozu na przemysł Unii.

56      Co się tyczy w szczególności wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na ceny, art. 3 ust. 3 rozporządzenia podstawowego przewiduje w szczególności obowiązek zbadania, czy nastąpiło znaczne podcięcie cenowe przywozu towarów po cenach dumpingowych w stosunku do cen unijnych produktów podobnych lub czy przywóz ten w inny sposób spowoduje znaczny spadek tych cen bądź zahamuje ich znaczny wzrost, który nastąpiłby w innych warunkach.

57      Z przepisów rozporządzenia podstawowego przypomnianych w pkt 54–56 powyżej wynika zatem, że nie przewidują one żadnej szczególnej metody ustalania wpływu przywozu po cenach dumpingowych na ceny podobnych produktów przemysłu Unii (zob. podobnie wyrok z dnia 10 kwietnia 2019 r., Jindal Saw i Jindal Saw Italia/Komisja, T‑301/16, EU:T:2019:234, pkt 175).

58      Należy zatem oddalić argumentację skarżącej, zgodnie z którą dla celów ustalenia wystąpienia szkody dla przemysłu Unii art. 3 ust. 1 rozporządzenia podstawowego wyklucza stosowanie skonstruowanej ceny eksportowej zgodnie z art. 2 ust. 9 tego rozporządzenia.

59      Jednakże, jak przypomniano w pkt 55 powyżej, ustalenie wystąpienia takiej szkody wymaga w każdym razie obiektywnej i właściwej oceny wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na ceny (zob. wyrok z dnia 10 kwietnia 2019 r., Jindal Saw i Jindal Saw Italia/Komisja, T‑301/16, EU:T:2019:234, pkt 176 i przytoczone tam orzecznictwo), co należy zbadać w ramach części drugiej jedynego zarzutu, łącznie z twierdzeniem skarżącej dotyczącym naruszenia zasady równego traktowania.

60      Ponadto w zakresie, w jakim skarżąca twierdzi w istocie, że cena naliczana przez jej importerów powiązanych z ich niezależnymi nabywcami w Unii jest wiarygodna i że skonstruowanie ceny eksportowej nie jest konieczne, należy zauważyć, że art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego stanowi, iż co do zasady „[z]a cenę eksportową uważa się cenę faktycznie zapłaconą lub należną za produkt sprzedany na wywóz z kraju wywozu do Unii”. Artykuł 2 ust. 9 akapit pierwszy tego rozporządzenia umożliwia skonstruowanie ceny eksportowej na podstawie ceny, po której produkty przywożone po raz pierwszy odsprzedaje się niezależnemu nabywcy, wyłącznie „[w] przypadkach braku ceny eksportowej lub gdy okaże się, że jest ona niewiarygodna z powodu istnienia powiązania lub istnienia porozumienia kompensacyjnego pomiędzy eksporterem i importerem lub stroną trzecią”.

61      Z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego wynika zatem, że instytucje mogą uznać, iż cena eksportowa jest niewiarygodna, w dwóch przypadkach, a mianowicie albo gdy istnieje powiązanie pomiędzy eksporterem i importerem lub stroną trzecią, albo ze względu na istnienie porozumienia kompensacyjnego pomiędzy eksporterem i importerem lub stroną trzecią. W innych przypadkach, jeżeli istnieje cena eksportowa, instytucje zobowiązane są oprzeć się na tej cenie w celu stwierdzenia dumpingu (wyroki: z dnia 21 listopada 2002 r., Kundan i Tata/Rada, T‑88/98, EU:T:2002:280, pkt 49; z dnia 25 października 2011 r., CHEMK i KF/Rada, T‑190/08, EU:T:2011:618, pkt 26).

62      Bezsporne jest, że w okresie objętym dochodzeniem skarżąca dokonywała wywozu do Unii wyłącznie za pośrednictwem swojego importera powiązanego, czyli HAG, który jest również właścicielem skarżącej.

63      Skarżąca nie może zatem zarzucać Komisji, że uwzględniła tą relację w celu skonstruowania ceny eksportowej. Jak słusznie wskazała Komisja, a skarżąca temu nie zaprzeczyła, cena eksportowa zgłoszona przez nią organom celnym nie jest wiarygodna właśnie ze względu na istnienie stosunku wewnątrz grupy.

64      Wynika z tego, że niniejszą część zarzutu należy oddalić.

 W przedmiocie części drugiej, opartej na tym, że metoda zastosowana przez Komisję w celu obliczenia marginesów podcięcia cenowego i zaniżania cen narusza art. 3 ust. 2, 358 rozporządzenia podstawowego, ponieważ Komisja nie uwzględniła cen negocjowanych z niezależnymi nabywcami i nie porównała cen na tym samym poziomie handlu

65      W pierwszej kolejności skarżąca zarzuca Komisji, że nie uwzględniła orzecznictwa Sądu, zgodnie z którym cenę producentów eksportujących stosowaną w celu obliczenia marginesu podcięcia cenowego, która jest również stosowana w celu obliczenia marginesu zaniżania cen i w konsekwencji w celu określenia marginesu szkody, należy ustalić na podstawie cen rzeczywiście naliczanych przez producenta eksportującego na rynku Unii konkurujących z cenami producentów unijnych. W tym względzie skarżąca powołuje się na wyroki: z dnia 30 listopada 2011 r., Transnational Company „Kazchrome” i ENRC Marketing/Rada i Komisja (T‑107/08, EU:T:2011:704, pkt 62, 63), i z dnia 10 kwietnia 2019 r., Jindal Saw i Jindal Saw Italia/Komisja (T‑301/16, EU:T:2019:234, pkt 187). Cena eksportowa skonstruowana w niniejszej sprawie stanowi jedynie część ceny rzeczywiście naliczanej przez HAG, HEF i HIB ich niezależnym nabywcom.

66      Zdaniem skarżącej, aby zastosować się do orzecznictwa Sądu, Komisja powinna była porównać rzeczywiste ceny UAN sprzedawanych przez HAG, HEF i HIB ich niezależnym nabywcom w Unii z ceną sprzedaży i ceną docelową stosowanymi przez producentów unijnych wobec ich niezależnych nabywców w Unii. Chodzi o ceny, które niezależni nabywcy w Unii biorą pod uwagę przy podejmowaniu decyzji, czy dokonują oni zakupu UAN od HAG, HEF i HIB, czy od producentów unijnych i powiązanych z nimi przedsiębiorstw handlowych. Dopiero na tym etapie występuje konkurencja między UAN produkowanymi przez skarżącą a tymi produkowanymi przez producentów Unii, ponieważ pierwszy niezależny nabywca nie wiedział o wewnętrznej strukturze organizacyjnej grupy sprzedawcy i nie mógł oszacować ceny występującej na wcześniejszym etapie. Ponadto skarżąca wyjaśnia, że „momentem konkurencyjnym” właściwym do obliczenia marginesu podcięcia cenowego i zaniżania cen powinna być cena naliczana niezależnym klientom w portach w Gandawie i Rouen.

67      W drugiej kolejności skarżąca twierdzi, że metoda zastosowana przez Komisję w celu obliczenia marginesu podcięcia cenowego i zaniżania cen narusza art. 3 ust. 2, 3 i 5–8 rozporządzenia podstawowego. Jej zdaniem, porównując cenę pomiędzy nią a HAG, sztucznie skonstruowaną, z cenami stosowanymi przez producentów unijnych wobec ich pierwszych niezależnych nabywców, Komisja nie porównała cen na tym samym poziomie handlu. Komisja powinna była raczej porównać ceny produktu objętego postępowaniem naliczane przez HAG, HEF i HIB ich niezależnym nabywcom w Unii z cenami produktu objętego postępowaniem naliczanymi przez producentów unijnych i ich przedsiębiorstwa powiązane wobec ich niezależnych nabywców w Unii.

68      W trzeciej kolejności skarżąca twierdzi, że metoda zastosowana przez Komisję narusza zasadę równego traktowania przy obliczaniu marginesów podcięcia cenowego i zaniżania cen, ponieważ traktuje w ten sam sposób sytuację, w której producenci eksportujący założyli powiązane podmioty zajmujące się sprzedażą w Unii, oraz sytuację, w której sprzedają oni swe towary bezpośrednio niezależnym nabywcom w Unii.

69      Ponadto błąd popełniony przy obliczaniu ceny producenta eksportującego wykorzystanej do ustalenia marginesu podcięcia cenowego pociąga za sobą również siłą rzeczy błąd w określeniu marginesu zaniżania cen, ponieważ ta sama cena producenta eksportującego została użyta w obu obliczeniach. Podobnie w replice skarżąca podnosi, że błąd dotyczący ustalenia podcięcia cenowego podważa również wnioski Komisji dotyczące zaniżania i tłumienia cen, gdyż błędy te podważają z kolei wszystkie wnioski Komisji dotyczące szkody i związku przyczynowego.

70      Komisja, popierana przez interwenientów, kwestionuje argumentację skarżącej.

71      W tym względzie należy zbadać, po pierwsze, wszystkie zarzuty dotyczące naruszenia orzecznictwa oraz art. 3 ust. 2, 3 i 5–8 rozporządzenia podstawowego, a po drugie, zarzut dotyczący naruszenia zasady równego traktowania.

72      Na wstępie należy zauważyć, że w pkt 176 wyroku z dnia 10 kwietnia 2019 r., Jindal Saw i Jindal Saw Italia/Komisja (T‑301/16, EU:T:2019:234), Sąd orzekł:

„Obliczenie podcięcia cenowego rozpatrywanego przywozu jest dokonywane zgodnie z art. 3 ust. 2 i 3 rozporządzenia podstawowego dla celów ustalenia wystąpienia szkody poniesionej przez przemysł [Unii] w wyniku tego przywozu i jest używane, w szerszym zakresie, w celu oszacowania tej szkody i ustalenia marginesu szkody, a mianowicie poziomu usunięcia szkody. Obowiązek dokonania obiektywnej analizy wpływu przywozu będącego przedmiotem dumpingu ustanowiony w art. 3 ust. 2 wymaga dokonania właściwego porównania ceny rozpatrywanego produktu z ceną podobnego produktu wskazanego przemysłu przy sprzedaży dokonywanej na terytorium Unii. W celu zapewnienia właściwego charakteru tego porównania ceny powinny zostać porównane na tym samym poziomie handlu. Porównanie dokonane między cenami uzyskiwanymi na różnych poziomach handlu, tzn. bez uwzględnienia wszystkich kosztów związanych z poziomem handlu, który należy uwzględnić, prowadzi w sposób konieczny do sztucznych wyników i nie pozwala na prawidłową ocenę szkody przemysłu [Unii]. Takie właściwe porównanie stanowi warunek zgodności z prawem obliczenia szkody tego przemysłu”.

73      W pkt 188 i 189 wyroku z dnia 10 kwietnia 2019 r., Jindal Saw i Jindal Saw Italia/Komisja (T‑301/16, EU:T:2019:234), Sąd dodał:

„188. Z powyższych rozważań wynika, że ponieważ dla celów określenia ceny produktu podobnego przemysłu [Unii] Komisja wzięła pod uwagę ceny sprzedaży stosowane przez podmioty zajmujące się sprzedażą powiązane z głównym producentem w Unii, zaś przy określaniu ceny rozpatrywanego produktu wytwarzanego przez Jindal Saw nie uwzględniła ceny sprzedaży podmiotów zajmujących się sprzedażą tej spółki, nie można uznać, że obliczenie podcięcia cenowego zostało dokonane poprzez porównanie cen na tym samym poziomie handlu.

189. Tymczasem […] porównanie cen na tym samym poziomie handlu stanowi warunek zgodności z prawem obliczenia podcięcia cenowego danego produktu. W związku z tym obliczenie podcięcia cenowego, takie jak przeprowadzone przez Komisję w ramach zaskarżonego rozporządzenia, należy uznać za sprzeczne z art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego”.

74      W niniejszej sprawie z łącznej lektury motywów 112 i 114 zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego wynika, że w ramach obliczenia podcięcia cenowego dokonanego na etapie tymczasowym i powtórzonego zasadniczo do celów ostatecznego obliczenia Komisja obniżyła w odniesieniu do producentów eksportujących ceny ich unijnej sprzedaży o kwotę kosztów SG&A oraz zysku ich powiązanych przedsiębiorstw handlowych mających siedzibę w Unii, natomiast nie dokonała żadnego takiego odliczenia w odniesieniu do sprzedaży przemysłu Unii za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych, która stanowiła 40% sprzedaży przemysłu Unii objętej próbą wykorzystanej do porównania.

75      Jak wynika z pkt 176 wyroku z dnia 10 kwietnia 2019 r., Jindal Saw i Jindal Saw Italia/Komisja (T‑301/16, EU:T:2019:234), porównanie cen danego produktu i produktu podobnego przemysłu Unii na tym samym poziomie handlu stanowi przesłankę zgodności z prawem obliczenia podcięcia cenowego produktu objętego postępowaniem. W związku z tym obliczenie podcięcia cenowego dokonane przez Komisję należy uznać za sprzeczne z art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

76      Wynika z tego, że metoda obliczania podcięcia cenowego, zastosowana przez Komisję na etapie tymczasowym i powtórzona zasadniczo do celów ostatecznego obliczenia, jest błędna. Jeśli chodzi o skarżącą, obliczenia te wykazały podcięcie cenowe w wysokości 5%.

77      Wydaje się to znajdować potwierdzenie w motywie 113 zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego, który brzmi następująco:

„W odniesieniu do [wyroku z dnia 10 kwietnia 2019 r., Jindal Saw i Jindal Saw Italia/Komisja (T‑301/16, EU:T:2019:234)] [Sąd] wykrył błąd polegający na tym, że Komisja odjęła koszty sprzedaży powiązanych importerów Jindal [Saw] w Unii od sprzedaży pierwszym niezależnym nabywcom, natomiast koszty sprzedaży powiązanych podmiotów handlowych przemysłu Unii nie zostały odjęte od cen sprzedaży przemysłu Unii pierwszym niezależnym klientom. W związku z tym Sąd stwierdził, że obie ceny nie zostały porównane symetrycznie na tym samym poziomie handlu”.

78      Jednakże stwierdziwszy w motywach 112 i 113 zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego, że niektóre strony podważały metodę zastosowaną w świetle wyroku z dnia 10 kwietnia 2019 r., Jindal Saw i Jindal Saw Italia/Komisja (T‑301/16, EU:T:2019:234), Komisja dodała w motywie 114 tego rozporządzenia, że zamierzała uwzględnić ten wyrok, uzupełniając swoje obliczenia dotyczące podcięcia cenowego dwoma obliczeniami, z których pierwsze zostało przedstawione w ostatnim zdaniu tego ostatniego motywu, a drugie – tytułem pomocniczym zostało przedstawione w motywie 115 rzeczonego rozporządzenia wykonawczego.

79      Wynika z tego, że należy zbadać, czy metoda zastosowana przez Komisję w motywach 112–115 zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego do oceny szkody wyrządzonej przemysłowi Unii i jej zastosowanie nie są obarczone żadnym błędem.

80      Po pierwsze, co się tyczy pierwszego dodatkowego obliczenia podcięcia cenowego, jak wynika z motywu 114 zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego, Komisja uznała, po pierwsze, że biorąc pod uwagę mniejszościowy charakter sprzedaży przemysłu Unii za pośrednictwem stron powiązanych oraz niską kwotę kosztów SG&A i zysku tych stron powiązanych, podcięcie cenowe w odniesieniu do łącznego przywozu nie powinno być kwestionowane, nawet jeśli obliczenia powinny zostać dostosowane w odniesieniu do tych elementów. Po drugie, uznała ona, że po odjęciu kosztów SG&A i zysku unijnych powiązanych podmiotów handlowych nadal obserwowano by podcięcie cenowe w przypadku wszystkich producentów eksportujących (z wyjątkiem jednego) i w każdym razie istniałoby podcięcie cenowe w przypadku każdego państwa, którego dotyczy postępowanie.

81      Co się tyczy skarżącej, z ostatecznych wniosków, które przekazała jej Komisja w toku postępowania administracyjnego, wynika, że to pierwsze dodatkowe obliczenie potwierdziło podcięcie cenowe w wysokości 2,6%.

82      Wynika stąd, że dokonując tego obliczenia, Komisja stwierdziła i uzasadniła istnienie podcięcia cenowego obliczonego z poszanowaniem wymogu obiektywnego i właściwego porównania, ponieważ odejmując koszty SG&A i zysk od cen sprzedaży stosowanych przez podmioty powiązane z producentami unijnymi, obniżyła ona ceny przyjęte w odniesieniu do producentów unijnych do tego samego poziomu handlu co ceny producentów eksportujących, wykluczając tym samym jakiekolwiek naruszenie zasady równego traktowania.

83      Tymczasem omawiane obliczenie zostało zakwestionowane przez skarżącą dopiero na etapie repliki. Ponadto ograniczyła się ona do stwierdzenia, że cena sprzedaży przemysłu Unii została porównana ze skonstruowaną sztucznie i teoretyczną ceną między nią a HAG, gdyż ta ostatnia cena sprzedaży nie obejmowała tych samych składników cen. W tym względzie stwierdza ona, że „w ramach sprzedaży na rzecz tych samych klientów co klienci przemysłu Unii HAG, HEF i HIB rejestrują koszty SG&A i zyski” oraz że „w rzeczywistości to właśnie te podmioty, a nie [skarżąca], sprzedały UAN tym samym klientom co klienci przemysłu Unii”.

84      Tego rodzaju krytyka, przy założeniu, że jest dopuszczalna, gdyż nie została przedstawiona w skardze i pomimo braku jasności, nie może podważyć ustalenia dokonanego przez Komisję w motywie 114 zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego.

85      Zakładając bowiem, że krytyka ta zmierza do zakwestionowania poziomu handlu, na którym Komisja dokonała porównania cen przemysłu Unii i skarżącej w celu ustalenia istnienia podcięcia cenowego, należy zauważyć, że wymóg obiektywnego i właściwego porównania nie przesądza o poziomie handlu, na którym Komisja powinna dokonać porównania cen, lecz zobowiązuje jedynie do dokonania tego porównania na tym samym poziomie handlu zarówno w odniesieniu do cen producentów unijnych, jak i producentów eksportujących.

86      Ponadto należy przypomnieć, że jeśli chodzi nie tyle o obiektywność i właściwy charakter metody przyjętej przez Komisję, lecz jej zastosowanie, oznacza ono konieczność dokonania oceny złożonych sytuacji gospodarczych, co uzasadnia ograniczenie kontroli sądowej oceny tej instytucji do sprawdzenia poszanowania zasad proceduralnych, prawidłowości ustaleń okoliczności faktycznych będących podstawą zaskarżonych decyzji, braku oczywistych błędów w ocenie okoliczności faktycznych oraz braku nadużycia władzy (zob. podobnie wyrok z dnia 7 kwietnia 2016 r., ArcelorMittal Tubular Products Ostrava i in./Hubei Xinyegang Steel, C‑186/14 P i C‑193/14 P, EU:C:2016:209, pkt 34 i przytoczone tam orzecznictwo).

87      Następnie w zakresie, w jakim skarżąca podnosi, że obliczenie to jest sprzeczne z pkt 62 i 63 wyroku z dnia 30 listopada 2011 r., Transnational Company „Kazchrome” i ENRC Marketing/Rada i Komisja (T‑107/08, EU:T:2011:704), należy stwierdzić, że w pkt 63 tego wyroku Sąd wyjaśnił, iż klienci znali koszty transportu na odcinku od portu odprawy celnej do ich fabryk i mogli zatem łatwo obliczyć cenę końcową na podstawie cen CIF w porcie odprawy celnej. Natomiast w niniejszej sprawie skarżąca nie wykazała, że klienci dokonujący zakupów od podmiotów powiązanych wiedzieli o stosunku istniejącym między producentami eksportującymi a podmiotami z nimi powiązanymi.

88      Ponadto należy stwierdzić, że wyrok z dnia 30 listopada 2011 r., Transnational Company „Kazchrome” i ENRC Marketing/Rada i Komisja (T‑107/08, EU:T:2011:704), nie dotyczył sytuacji takiej jak rozpatrywana w niniejszej sprawie, w której Komisja odliczyła koszty SG&A i zysk od cen sprzedaży producentów eksportujących dokonanej za pośrednictwem podmiotów powiązanych.

89      Wreszcie, zgodnie z tym samym tokiem rozumowania jak ten przyjęty w niniejszej sprawie w pkt 85 powyżej, z wyroku z dnia 30 listopada 2011 r., Transnational Company „Kazchrome” i ENRC Marketing/Rada i Komisja (T‑107/08, EU:T:2011:704), nie wynika, że Sąd wykluczył w sposób ogólny możliwość uwzględnienia, w celu obliczenia podcięcia cenowego, cen CIF w momencie rozładunku w portach odprawy celnej producentów eksportujących.

90      Po drugie, jeśli chodzi o drugie dodatkowe obliczenie podcięcia cenowego zbadane pomocniczo przez Komisję, z motywu 115 zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego wynika, że wyłączyła ona z tego obliczenia sprzedaż przemysłu Unii dokonaną za pośrednictwem stron powiązanych. W konsekwencji obliczenie to odnosi się do około 60% sprzedaży stron objętych unijną próbą. Jeśli chodzi o skarżącą, obliczenie to wykazało podcięcie cenowe w wysokości 6,3%.

91      W zakresie, w jakim Komisja wykazała w sposób wymagany prawem w ramach pierwszego dodatkowego obliczenia podcięcia cenowego istnienie podcięcia cenowego, i w zakresie, w jakim drugie dodatkowe obliczenie podcięcia cenowego, dokonane pomocniczo, nie może podważyć istnienia podcięcia cenowego, przyjętego przez Komisję w pierwszym dodatkowym obliczeniu podcięcia cenowego, nie można skutecznie powołać się również na drugie dodatkowe obliczenie podcięcia cenowego w celu podważenia zgodności z prawem zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego.

92      W każdym razie skarżąca nie może skutecznie podnosić, że porównanie cen producentów unijnych z cenami producentów eksportujących nie zostało dokonane na tym samym poziomie handlu. Jak wynika bowiem z motywu 115 zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego, Komisja w żaden sposób nie porównała sprzedaży przemysłu Unii na rzecz niezależnych klientów z jednej strony ze sprzedażą skarżącej na rzecz stron powiązanych, z drugiej strony, ponieważ uwzględniła sprzedaż dokonaną przez producentów eksportujących na rzecz klientów niezależnych, należycie dostosowaną na poziomie CIF, czego zresztą skarżąca nie kwestionuje.

93      Wreszcie, skarżąca nie wykazała, że dostosowana cena producentów eksportujących nie zawiera tych samych składników ceny co składniki ceny producentów unijnych. Jak bowiem przypomniała Komisja, koszty SG&A i zyski powiązanych podmiotów zajmujących się sprzedażą nie zostały w ogóle uwzględnione w porównaniu.

94      Wynika z tego, że ustalenia Komisji dotyczące istnienia podcięcia cenowego oparte na dwóch dodatkowych obliczeniach podcięcia cenowego nie są obarczone żadnym naruszeniem prawa ani żadnym oczywistym błędem w ocenie.

95      Ponadto należy stwierdzić, że poza ustaleniem istnienia podcięcia cenowego dochodzenie Komisji wykazało również, że w każdym razie wpływ przywozu po cenach dumpingowych był przyczyną tłumienia cen na rynku Unii w okresie objętym dochodzeniem (motywy 117, 125 i 131 zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego) i zaniżania cen (motywy 136, 161 i 181 wspomnianego rozporządzenia wykonawczego). Wskaźniki te, choć pomocnicze w przeprowadzonej przez Komisję analizie szkody, a zatem związku przyczynowego, uzupełniają jej badanie wpływu na ceny i potwierdzają jej wniosek, zgodnie z którym przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

96      Tymczasem w niniejszej sprawie skarżąca nie wskazała w skardze powodów, dla których stwierdzenie dotyczące zaniżania cen lub ich tłumienia zawierało oczywisty błąd w ocenie, ani tego, że błąd rzekomo popełniony w odniesieniu do marginesu podcięcia cenowego miał wpływ na te dwa elementy. Terminy „zaniżanie” lub „tłumienie” nie zostały zresztą użyte w skardze. Dopiero na etapie repliki skarżąca podniosła zarzut dotyczący wniosków Komisji odnoszących się do zaniżania i tłumienia cen (zob. pkt 69 powyżej).

97      Tymczasem należy stwierdzić, że ten nowy zarzut nie opiera się na żadnej okoliczności faktycznej lub prawnej ujawnionej w toku postępowania przed Sądem, ponieważ okoliczności te jasno wynikają z zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego, tak że zarzut ten mógł i powinien był zostać podniesiony na etapie skargi.

98      W tym względzie należy przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem w oparciu o art. 84 § 1 regulaminu Sądu nie można podnosić nowych zarzutów w toku postępowania, chyba że ich podstawą są okoliczności prawne i faktyczne ujawnione dopiero w toku postępowania. Jednakże zarzut, który stanowi rozszerzenie zarzutu podniesionego wcześniej, w sposób bezpośredni lub dorozumiany, w skardze wszczynającej postępowanie i który jest ściśle z nim związany, powinien zostać uznany za dopuszczalny. W celu uznania go za rozszerzenie uprzednio przedstawionego zarzutu lub zarzutu szczegółowego nowy argument powinien wykazywać dostatecznie ścisły związek z pierwotnie przedstawionymi zarzutami lub zarzutami szczegółowymi, tak aby można go było uważać za wynik zwykłego rozwinięcia debaty w ramach spornego postępowania (zob. podobnie wyroki: z dnia 16 listopada 2011 r., Groupe Gascogne/Komisja, T‑72/06, niepublikowany, EU:T:2011:671, pkt 23, 27; z dnia 22 kwietnia 2016 r., Włochy i Eurallumina/Komisja, T‑60/06 RENV II i T‑62/06 RENV II, EU:T:2016:233, pkt 45, 46; z dnia 20 listopada 2017 r., Petrov i in./Parlament, T‑452/15, EU:T:2017:822, pkt 46).

99      Z powyższego wynika, że ten nowy zarzut należy uznać za niedopuszczalny.

100    W każdym razie nawet przy założeniu, że argumenty skarżącej miały na celu podważenie badania Komisji dotyczącego zaniżania i tłumienia cen, należy je oddalić jako bezzasadne, ponieważ argumenty te są ściśle związane ze stwierdzeniem błędu przy ustalaniu podcięcia cenowego.

101    Ponieważ Sąd uznał, że ustalenie podcięcia cenowego nie było błędne, należy oddalić argumenty skarżącej w tym zakresie.

102    W konsekwencji nawet przy założeniu, że Komisja popełniła błąd przy tymczasowym obliczeniu marginesu podcięcia cenowego, należy stwierdzić, że dodatkowe elementy uwzględnione przez Komisję przy badaniu wpływu na ceny doprowadziły do zneutralizowania tego błędu.

103    Co się tyczy obliczenia marginesu zaniżania cen, z motywu 189 zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego wynika, że margines ten został ustalony przy wykorzystaniu kosztów produkcji producentów unijnych. Do kosztów fabrycznych nie dodano żadnych kosztów w celu pokrycia kosztów przedsiębiorstw zajmujących się sprzedażą powiązanych z przemysłem Unii, jeżeli takie istnieją. W konsekwencji błąd stwierdzony w pkt 74–76 powyżej nie występuje w tym przypadku, a twierdzenie skarżącej zmierzające do podważenia tego obliczenia należy oddalić.

104    Wreszcie, w odniesieniu do naruszenia zasady równego traktowania, na którą powołuje się skarżąca, należy przypomnieć, że w niniejszej sprawie w celu obliczenia ceny eksportowej producentów eksportujących w ramach obliczania podcięcia cenowego Komisja odliczyła koszty SG&A i zysk od cen sprzedaży stosowanych przez podmioty powiązane w celu zapewnienia obiektywnego i właściwego porównania cen producentów unijnych z cenami producentów eksportujących, obniżając je do tego samego poziomu handlu w ramach pierwszego dodatkowego obliczenia podcięcia cenowego, zgodnie z ciążącymi na niej obowiązkami (zob. podobnie wyrok z dnia 10 kwietnia 2019 r., Jindal Saw i Jindal Saw Italia/Komisja, T‑301/16, EU:T:2019:234, pkt 176).

105    W konsekwencji, biorąc pod uwagę dochowanie przez Komisję wymogu obiektywnego i właściwego porównania na tym samym poziomie handlu, nie można stwierdzić żadnego naruszenia zasady równego traktowania.

106    Z całości powyższych rozważań wynika, że niniejszą część zarzutu należy oddalić.

 W przedmiocie części trzeciej, opartej na tym, że cło antydumpingowe przekracza odpowiedni poziom w celu wyeliminowania szkody wyrządzonej przemysłowi Unii, z naruszeniem art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego

107    Skarżąca twierdzi, że z uwagi na niezgodność z prawem obliczenia marginesu zaniżania cen kwota cła antydumpingowego, która opiera się na odpowiednim marginesie w celu usunięcia szkody wyrządzonej przemysłowi Unii, została ustalona na poziomie wyższym od poziomu koniecznego do usunięcia tej szkody, z naruszeniem art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

108    Komisja, popierana przez interwenientów, kwestionuje argumentację skarżącej.

109    W tym względzie wystarczy zauważyć, że w zakresie, w jakim dwie pierwsze części jedynego zarzutu zostały oddalone jako bezzasadne, należy w konsekwencji oddalić również część trzecią tego zarzutu w zakresie, w jakim opiera się ona na błędnym założeniu.

110    W świetle całości powyższych rozważań należy oddalić jedyny zarzut oraz skargę w całości, bez konieczności orzekania w przedmiocie dopuszczalności pisma uzupełniającego, które zostało należycie uwzględnione.

 W przedmiocie kosztów

111    Zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ skarżąca przegrała sprawę, zgodnie z żądaniem Komisji i interwenientów należy obciążyć ją kosztami postępowania.

Z powyższych względów

SĄD (ósma izba w składzie powiększonym)

orzeka, co następuje:

1)      Skarga zostaje oddalona.

2)      Methanol Holdings (Trinidad) Ltd pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską, Achema AB, a także Grupę Azoty S.A. i Grupę Azoty Zakłady Azotowe Puławy S.A.

Van der Woude

Svenningsen

Barents

Pynnä

 

      Laitenberger

Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 14 września 2022 r.

Podpisy


*      Język postępowania: angielski.