Υπόθεση T‑32/21
(δημοσίευση αποσπασμάτων)
Daw SE
κατά
Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 6ης Οκτωβρίου 2021
«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Muresko – Προγενέστερα εθνικά λεκτικά σήματα Muresko – Διεκδίκηση της αρχαιότητας των προγενέστερων εθνικών σημάτων μετά από την καταχώριση του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Άρθρα 39 και 40 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 – Λήξη της ισχύος της καταχώρισης των προγενέστερων εθνικών σημάτων πριν από την ημερομηνία διεκδίκησης»
1. Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Ερμηνεία – Μέθοδοι – Γραμματική, συστηματική και τελολογική ερμηνεία
(βλ. σκέψη 22)
2. Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Υποβολή της αιτήσεως καταχωρίσεως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Διεκδίκηση της αρχαιότητας του εθνικού σήματος – Προϋποθέσεις – Στενή ερμηνεία
(Κανονισμός 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρα 39 και 40)
(βλ. σκέψη 23)
3. Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Υποβολή της αιτήσεως καταχωρίσεως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Διεκδίκηση της αρχαιότητας του εθνικού σήματος – Διεκδίκηση μετά από την καταχώριση του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Προϋποθέσεις – Εθνικό σήμα που είναι καταχωρισμένο κατά τον χρόνο υποβολής της αιτήσεως περί διεκδίκησης
(Κανονισμός 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, αιτιολογική σκέψη 12 και άρθρα 39 και 40)
(βλ. σκέψεις 25, 27, 28, 30-34, 40)
Σύνοψη
Η προσφεύγουσα, Daw SE, είναι δικαιούχος του λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Muresko, το οποίο καταχωρίστηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2016 από το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO).
Στις 3 Φεβρουαρίου 2020 η προσφεύγουσα διεκδίκησε ενώπιον του EUIPO, για το προμνησθέν σήμα, την αρχαιότητα του ταυτόσημου πολωνικού και γερμανικού σήματος, σύμφωνα με το άρθρο 40 του κανονισμού 2017/1001 (1). Χωρίς να αμφισβητεί το γεγονός ότι η ισχύς της καταχώρισης των εν λόγω εθνικών σημάτων είχε λήξει, η προσφεύγουσα προέβαλε ότι είχε γίνει δεκτή αίτηση περί διεκδίκησης της αρχαιότητας των εν λόγω σημάτων για άλλο σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το EUIPO απέρριψε την επίδικη διεκδίκηση με την αιτιολογία ότι, κατά τον χρόνο υποβολής της σχετικής αίτησης περί διεκδίκησης, είχε λήξει η ισχύς της καταχώρισης των εθνικών σημάτων.
Επιληφθέν προσφυγής ακυρώσεως κατά της απόφασης του EUIPO, το Γενικό Δικαστήριο απορρίπτει την προσφυγή. Κρίνει, για πρώτη φορά, ότι το προγενέστερο εθνικό σήμα πρέπει να είναι καταχωρισμένο και σε ισχύ κατά την ημερομηνία διεκδίκησης της αρχαιότητας του εν λόγω σήματος υπέρ ενός ταυτόσημου σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου
Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο προβαίνει σε γραμματική ερμηνεία του άρθρου 40 του κανονισμού 2017/1001. Κρίνει ότι από τη διατύπωση του άρθρου αυτού, λαμβανομένων υπόψη των διαφόρων γλωσσικών αποδόσεων, προκύπτει σαφώς ότι το ταυτόσημο προγενέστερο εθνικό σήμα του οποίου η αρχαιότητα διεκδικείται υπέρ του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να είναι καταχωρισμένο κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης περί διεκδίκησης της αρχαιότητας.
Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η ως άνω ερμηνεία επιβεβαιώνεται από το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται το εν λόγω άρθρο (2). Συγκεκριμένα, αφ’ ης στιγμής γίνει δεκτή η διεκδίκηση της αρχαιότητας του προγενέστερου ταυτόσημου εθνικού σήματος υπέρ ενός σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο δικαιούχος μπορεί να αφήσει το πρώτο σήμα να λήξει, εξακολουθώντας παράλληλα να απολαύει, για το δεύτερο σήμα, των ίδιων δικαιωμάτων με εκείνα που θα είχε αν το πρώτο σήμα εξακολουθούσε να είναι καταχωρισμένο. Επομένως, το σύστημα διεκδίκησης της αρχαιότητας εθνικού σήματος μετά από την καταχώριση σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στηρίζεται στην αρχή κατά την οποία ο δικαιούχος του προγενέστερου εθνικού σήματος δεν θα παραιτηθεί από το σήμα αυτό ή δεν θα το αφήσει να αποσβεσθεί προτού γίνει δεκτή η εκ μέρους του υποβληθείσα αίτηση περί διεκδίκησης της αρχαιότητας υπέρ του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τούτο συνεπάγεται ότι, κατά την ημερομηνία υποβολής της σχετικής αίτησης περί διεκδίκησης, δεν θα έχει ήδη λήξει η ισχύς της καταχώρισης του ταυτόσημου προγενέστερου εθνικού σήματος.
Τρίτον, η ως άνω ερμηνεία είναι επίσης σύμφωνη με τον σκοπό του συστήματος διεκδίκησης της αρχαιότητας, ο οποίος έγκειται στο να παρέχεται στους δικαιούχους ταυτόσημων εθνικών σημάτων και σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης η δυνατότητα να εξορθολογίζουν τα χαρτοφυλάκια σημάτων τους διατηρώντας τα προγενέστερα δικαιώματά τους. Το τεκμήριο περί διατήρησης των δικαιωμάτων που αντλούνται από το ταυτόσημο προγενέστερο εθνικό σήμα, το οποίο πρέπει να ερμηνεύεται στενά, δεν ισχύει εν γένει, αλλά αποκλειστικά υπέρ του ταυτόσημου σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για τα ταυτόσημα αγαθά ή τις ταυτόσημες υπηρεσίες υπέρ των οποίων έγινε δεκτή η αίτηση περί διεκδίκησης της αρχαιότητας και μόνο σε περίπτωση μη ανανέωσης της καταχώρισης του ταυτόσημου προγενέστερου εθνικού σήματος. Επομένως, η διεκδίκηση της αρχαιότητας που έγινε δεκτή δεν έχει ως αποτέλεσμα τη διατήρηση σε ισχύ του οικείου προγενέστερου εθνικού σήματος ή έστω τη διατήρηση απλώς ορισμένων δικαιωμάτων που αντλούνται από αυτό, ανεξάρτητα από το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπέρ του οποίου έγινε δεκτή η εν λόγω διεκδίκηση.
Ως εκ τούτου, καίτοι η προσφεύγουσα μπορεί να επικαλεστεί το τεκμήριο περί διατήρησης των δικαιωμάτων που αντλούνται από το πολωνικό και το γερμανικό σήμα, μετά από τη λήξη τους, υπέρ άλλου σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το οποίο είχε γίνει δεκτή η διεκδίκηση της αρχαιότητας πριν από τη λήξη τους, εντούτοις δεν μπορεί να επικαλεστεί το ίδιο αυτό τεκμήριο προς στήριξη της επίδικης διεκδίκησης για το επίμαχο σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.