Προσφυγή της 17ης Ιουλίου 2008 - Grazer Wechselseitige Versicherung κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-282/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Grazer Wechselseitige Versicherung AG (Graz, Αυστρία) (εκπρόσωπος: H. Wollmann, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

να ακυρώσει στο σύνολό της, δυνάμει του άρθρου 231, παράγραφος 1, ΕΚ, την απόφαση της Επιτροπής C(2008) 1625 τελικό, της 30ής Απριλίου 2008 (αριθ. C 56/2006, ex NN 77/2006 - Ιδιωτικοποίηση της Bank Burgenland)·

να καταδικάσει, δυνάμει του άρθρου 87, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα βάλλει κατά της αποφάσεως C(2008) 1625 τελικό, της 30ής Απριλίου 2008, με την οποία η Επιτροπή αποφάσισε ότι δεν συμβιβάζεται με την κοινή αγορά η ενίσχυση την οποία χορήγησε η Αυστρία κατά παράβαση του άρθρου 88, παράγραφος 3, ΕΚ στην ασφαλιστική εταιρία Grazer Wechselseitige Versicherung AG και την GW Beteiligungserwerbs- und -verwaltungs-GmbH στο πλαίσιο της ιδιωτικοποιήσεως της HYPO Bank Burgenland AG.

Προς θεμελίωση της προσφυγής της, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται πρωτίστως ότι η Επιτροπή εφάρμοσε εσφαλμένως, από πολλές απόψεις, το άρθρο 87, παράγραφος 1, ΕΚ. Ειδικότερα, αναφέρεται συναφώς ότι υπάρχουν πολλές ενδείξεις για το ότι η τρέχουσα αγοραία αξία της ιδιωτικοποιηθείσας τράπεζας, κατά τον χρόνο της εκποιήσεως, υπολειπόταν σαφώς της προταθείσας από την προσφεύγουσα τιμής αγοράς, οπότε αυτή δεν ευνοήθηκε κατά την πώληση.

Πέραν αυτού, η προσφεύγουσα προσάπτει στην καθής ότι εφάρμοσε εσφαλμένως την αρχή του Private-Vendor. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται συναφώς ότι η θέση της Επιτροπής, σύμφωνα με την οποία η εγγυητική ευθύνη υπολοίπου του Land Burgenland για ορισμένες δεσμεύσεις της ιδιωτικοποιηθείσας τράπεζας δεν έπρεπε να έχει ληφθεί υπόψη στο πλαίσιο της αποφάσεως κατακυρώσεως, είναι εσφαλμένη. Ακόμη, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται στο πλαίσιο αυτό ότι η Επιτροπή δεν λαμβάνει ως βάση το πρότυπο ενός πραγματικού ιδιωτικοοικονομικού επενδυτή αλλά το πλάσμα ενός πωλητή που είναι προετοιμασμένος για να αναλάβει 100 % τον κίνδυνο.

Επί πλέον, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι η προσφορά της προσφεύγουσας μετά την πραγματοποίηση όλων των επιβαλλομένων προσαρμογών εξακολουθούσε να είναι ονομαστικώς χειρότερη από αυτήν του ανταγωνιστή της στο πλαίσιο του διαγωνισμού.

Επικουρικώς, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι, σε περίπτωση που γίνει δεκτή η ύπαρξη ενισχύσεως, η Επιτροπή έχει παραλείψει να εξετάσει το συμβατό της με την κοινή αγορά υπό το φως του άρθρου 87, παράγραφος 3, στοιχείο γ΄, ΕΚ.

Τέλος, η προσφεύγουσα προσάπτει στην Επιτροπή ότι η προσβαλλομένη απόφαση εμφανίζει πολλές ελλείψεις όσον αφορά την αιτιολογία.

____________