WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(druga izba)

z dnia 1 lutego 2007 r.

Sprawa F-125/05

Vassilios Tsarnavas

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć urzędników różnych służb – Wniosek o odszkodowanie – Dopuszczalność – Rozsądny termin – Honorarium adwokata – Postępowanie poprzedzające wniesienie skargi – Krzywda

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której V. Tsarnavas żąda, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 1 kwietnia 2005 r. oddalającej jego wniosek o odszkodowanie w wysokości 72 000 EUR i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w związku z nieprawidłowościami lub niezgodnymi z prawem działaniami administracji, których dopuściła się ta instytucja w ramach postępowania w sprawie awansu za lata 1998 i 1999, i po drugie, zasądzenie od Komisji odszkodowania we wskazanej wysokości.

Orzeczenie: Komisja wypłaci skarżącemu kwotę 3000 EUR tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. Komisja Wspólnot Europejskich pokryje własne koszty oraz jedną trzecią kosztów poniesionych przez V. Tsarnavasa. V. Tsarnavas pokryje dwie trzecie własnych kosztów.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Termin – Wniosek o odszkodowanie skierowany do instytucji – Dochowanie rozsądnego terminu

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 46; regulamin pracowniczy, art. 90)

2.      Urzędnicy – Pozaumowna odpowiedzialność instytucji – Niezgodne z prawem działanie administracji

1.      Do urzędników lub pracowników należy zwrócenie się w rozsądnym terminie do instytucji z jakimkolwiek wnioskiem mającym na celu uzyskanie od Wspólnoty odszkodowania z powodu przypisywanej jej szkody, przy czym termin ten biegnie od chwili, kiedy dowiedzieli się o sytuacji, na którą się skarżą. Rozsądny charakter terminu powinien być oceniany w zależności od właściwych dla każdej sprawy okoliczności, a w szczególności znaczenia sporu dla zainteresowanego, złożoności sprawy i zachowania stron. Należy również wziąć pod uwagę w tym zakresie punkt odniesienia, jaki stanowi pięcioletni termin przedawnienia przewidziany w zakresie odpowiedzialności pozaumownej w art. 46 statutu Trybunału Sprawiedliwości.

W przypadku gdy urzędnik zarzuca domniemane nieprawidłowości lub powtarzające się niezgodne z prawem działanie administracji, których dopuściła się ta instytucja w ramach różnych postępowań w sprawie awansu, rozsądny charakter terminu, który płynął przed złożeniem przez skarżącego wniosku o naprawienie szkody wynikającej z konieczności zapłaty honorarium i zwrotu wydatków adwokata poniesionych w związku z różnymi postępowaniami poprzedzającymi wniesienie skargi, należy oceniać oddzielnie w każdym z tych przypadków.

Rozsądny charakter terminu jest natomiast oceniany inaczej w odniesieniu do krzywdy wynikającej ze stanu niepewności i niepokoju, w jakim skarżący miał się znajdować przez długi okres w związku ze swoim ewentualnym awansem w ramach rozpatrywanych postępowań w sprawie awansu, a także wynikającej z utraty zaufania do macierzystej instytucji, która rzekomo została spowodowana przez szereg aktów i działań ze strony instytucji. Muszą one bowiem zostać poddane globalnej ocenie i nie można oddzielnie postrzegać kwestii ich zgodności z prawem i skutków.

(zob. pkt 69–73, 81)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑161/00 Tsarnavas przeciwko Komisji, 6 lipca 2001 r., RecFP s. I‑A‑155, II‑721, pkt 37; sprawa T‑144/02 Eagle i.in. przeciwko Komisji, 5 października 2004 r., Zb.Orz. s. II‑3381, pkt 65, 66

2.      Naruszenie zasady dobrej administracji względem urzędnika w ramach różnych postępowań w sprawie awansu, w których konsekwencji ten urzędnik złożył kilka zażaleń – jak się następnie okazało przynajmniej częściowo uzasadnionych, gdyż doprowadziły one bądź do porozumienia stron, bądź cofnięcia zaskarżonego aktu, bądź wyroku sądu wspólnotowego stwierdzającego nieważność aktu – stanowi niezgodne z prawem działanie administracji skutkujące opóźnieniem w przebiegu postępowania w sprawie awansu dotyczącego zainteresowanego, a także stanem niepewności i niepokoju dotyczącego jego przyszłości zawodowej, co uzasadnia przyznanie zadośćuczynienia za krzywdę.

Okoliczność, że skarżący następnie przeszedł w stan spoczynku ze względu na niepełnosprawność, nie może usunąć szkody poniesionej wskutek zachowania administracji w odniesieniu do ewentualnego awansu zainteresowanego w ramach uprzednich postępowań w sprawie awansu.

(zob. pkt 99, 100)