Language of document : ECLI:EU:T:2011:158

Sprawa T‑28/10

Euro-Information – Européenne de traitement de l’information

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego EURO AUTOMATIC PAYMENT – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Charakter opisowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009

Streszczenie wyroku

1.      Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu wspólnotowego – Właściwość Sądu – Zmiana decyzji Urzędu – Ocena w świetle kompetencji przyznanych izbie odwoławczej

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 65 ust. 3)

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe składające się wyłącznie z oznaczeń lub wskazówek mogących służyć do oznaczania cech towaru – Kryteria

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 7 ust. 1 lit. c))

3.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Badanie różnych podstaw odmowy rejestracji w odniesieniu do każdego z towarów lub każdej z usług objętych zgłoszeniem – Obowiązek uzasadnienia odmowy rejestracji – Zakres

(art. 253 WE; rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 7 ust. 1, art. 75)

4.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe składające się wyłącznie z oznaczeń lub wskazówek mogących służyć do oznaczania cech towaru

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 7 ust. 1 lit. c))

1.      Niedopuszczalne jest żądanie skargi mające na celu zmianę przez Sąd decyzji izby odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) w rozumieniu art. 65 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego poprzez wydanie decyzji, którą powinna była wydać izba odwoławcza. Właściwe w tym zakresie instancje Urzędu nie wydają formalnej decyzji stwierdzającej zarejestrowanie wspólnotowego znaku towarowego, która to decyzja mogłaby stać się przedmiotem odwołania. W konsekwencji izba odwoławcza nie jest właściwa do rozpoznania żądania, którego celem jest dokonanie przez nią rejestracji wspólnotowego znaku towarowego. W tych okolicznościach do Sądu nie należy również rozpoznanie żądania reformatoryjnego, zmierzającego ku temu, by Sąd zmienił z takim właśnie skutkiem decyzję izby odwoławczej.

(por. pkt 13, 14)

2.      Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego nie są rejestrowane znaki towarowe, które składają się wyłącznie z oznaczeń lub wskazówek mogących służyć w obrocie do oznaczania rodzaju, jakości, ilości, przeznaczenia, wartości, pochodzenia geograficznego lub czasu produkcji towaru lub świadczenia usługi, lub innych właściwości towarów lub usług. Owe oznaczenia uznaje się za niezdolne do pełnienia podstawowej funkcji znaku towarowego, jaką jest wskazywanie pochodzenia towarów i usług. Z tego punktu widzenia oznaczenia i wskazówki, o których mowa we wspomnianym artykule, to takie, które w zwykłym z punktu widzenia właściwego kręgu odbiorców użyciu mogą służyć oznaczeniu – bądź bezpośrednio, bądź przez wspomnienie jednej z ich podstawowych właściwości – towaru lub usługi, dla których wystąpiono o rejestrację.

Z powyższych rozważań wynika, że aby oznaczenie zostało objęte zakazem przewidzianym przez art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009, musi ono wykazywać wystarczająco bezpośredni i konkretny związek z rozpatrywanymi towarami lub usługami, który może pozwolić danemu kręgowi odbiorców natychmiast i bez głębszego zastanowienia dostrzec w nim opis tych towarów lub usług lub jednej z ich właściwości. A zatem charakter opisowy znaku towarowego należy oceniać z jednej strony poprzez odniesienie do towarów i usług, dla których wystąpiono o rejestrację oznaczenia, i z drugiej strony z uwzględnieniem sposobu, w jaki postrzega go właściwy krąg odbiorców składający się z konsumentów danych towarów lub usług.

Okoliczność, iż zgłoszony znak towarowy może posiadać inne znaczenia, nie stoi na przeszkodzie zastosowaniu bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji przewidzianej w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009. Oznaczenie słowne może się spotkać z odmową rejestracji na podstawie wspomnianego przepisu, jeżeli przynajmniej jedno z jego możliwych znaczeń opisuje właściwość danych towarów lub usług.

(por. pkt 38-41, 50)

3.      Co się tyczy istotnych wymogów proceduralnych, których należy dotrzymać przy rozpatrywaniu zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, z punktu widzenia obowiązku uzasadnienia badanie bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji powinno obejmować każdy z towarów lub każdą z usług, dla których wystąpiono o rejestrację znaku, a decyzja właściwego organu o odmowie rejestracji znaku towarowego co do zasady powinna być uzasadniona w odniesieniu do każdego z tych towarów lub każdej z tych usług. Obowiązek uzasadnienia wynika z podstawowego wymogu, aby wszelkie decyzje organów odmawiające możliwości skorzystania z prawa uznanego w prawie wspólnotowym mogły zostać poddane kontroli sądowej mającej na celu zapewnienie skutecznej ochrony tego prawa, która to kontrola musi z tego względu dotyczyć zgodności z prawem uzasadnienia decyzji. Jednakże w przypadku gdy ta sama podstawa odmowy rejestracji podnoszona jest wobec całej kategorii lub grupy towarów lub usług, organ może ograniczyć się do ogólnego uzasadnienia dotyczącego wszystkich rozpatrywanych towarów lub usług.

Możliwość przedstawienia przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) ogólnego uzasadnienia dotyczącego zastosowania bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji do całej kategorii lub grupy towarów lub usług nie może jednak przeszkodzić w osiągnięciu celu obowiązku uzasadnienia, określonego w art. 253 WE oraz w art. 75 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, którym jest umożliwienie przeprowadzania skutecznej kontroli sądowej decyzji o odmowie rejestracji wspólnotowego znaku towarowego. W związku z tym należy wymagać, by pomiędzy objętymi zgłoszeniem towarami lub usługami istniał na tyle bezpośredni i konkretny związek, aby tworzyły one jedną kategorię lub grupę towarów lub usług o charakterze wystarczająco jednorodnym, by pozwolić Urzędowi na tego rodzaju ogólne uzasadnienie. Tymczasem sam fakt, że rozpatrywane towary lub usługi należą do tej samej klasy w rozumieniu porozumienia nicejskiego, nie jest w tym względzie wystarczający, ponieważ klasy te często zawierają bardzo różnorodne towary lub usługi, które niekoniecznie muszą wykazywać między sobą związek dostatecznie bezpośredni i konkretny.

W odniesieniu do rozpatrywania zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego na podstawie rozporządzenia nr 207/2009 Urząd winien rozpoznać zgłoszenie w stosunku do wszystkich towarów lub usług widniejących na wykazie towarów lub usług, dla których wystąpiono o rejestrację, z tym że jeżeli ów wykaz obejmuje jedną – lub więcej – kategorię towarów lub usług, Urząd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia odrębnej analizy każdego z towarów lub każdej z usług należących do poszczególnych kategorii, lecz winien rozpatrywać daną kategorię jako całość.

Jeżeli chodzi zatem o materialne wymogi rozpatrywania zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego Urząd może przeprowadzić całościowe badanie według kategorii towarów lub usług jedynie pod warunkiem, że dane towary lub usługi wykazują na tyle bezpośredni i konkretny związek, że można je uznać za wystarczająco jednorodną kategorię lub grupę towarów lub usług.

(por. pkt 54-57)

Oznaczenie słowne EURO AUTOMATIC PAYMENT, o którego rejestrację wniesiono dla towarów i usług należących odpowiednio do klas 9 i 36 w rozumieniu porozumienia nicejskiego ma, z punktu widzenia anglojęzycznych konsumentów Wspólnoty, bez względu na to czy chodzi tu o profesjonalistów czy laików, charakter opisowy względem towarów objętych zgłoszeniem wspólnotowego znaku towarowego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

Skonfrontowany z „kartami pamięci lub z mikroprocesorem, kartami magnetycznymi, kartami identyfikacyjnymi magnetycznymi lub z mikroprocesorem, kartami magnetycznymi lub z mikroprocesorem płatniczymi, kredytowymi lub debetowymi oraz elektronicznymi kartami płatniczymi” należącymi do klasy 9 i wykazującymi wspólne właściwości, w tym tę polegającą na umożliwieniu realizacji płatności w euro, właściwy krąg odbiorców natychmiast i bez żadnej refleksji pomyśli, że ma do czynienia z kartami służącymi do dokonywania automatycznych płatności w euro.

Skonfrontowany z „magnetycznymi nośnikami danych, optycznymi nośnikami danych, urządzeniami do przetwarzania informacji, urządzeniami do komunikacji wewnętrznej, interfejsami komputerowymi (informatyka), czytnikami (informatyka danych), oprogramowaniem komputerowym (nagranym), oprogramowaniem służącym do zarządzania kontami bankowymi, monitorami (programami komputerowymi), komputerami, komputerowymi urządzeniami peryferyjnymi, programami komputerowymi nagranymi, komputerowymi programami sterującymi (dla komputerów), centralnymi jednostkami przetwarzania (procesorami), programami i sprzętem informatycznym umożliwiającymi oferowanie kompleksowych usług bankowych, towarzystw finansowych i ubezpieczeniowych na odległość, mianowicie urządzeniami i przyrządami informatycznymi, oprogramowaniem służącym do bezpiecznego dokonywania płatności online, urządzeniami i przyrządami do dokonywania płatności elektronicznych, mianowicie urządzeniami i przyrządami informatycznymi, sprzętem informatycznym do dokonywania płatności elektronicznych, oprogramowaniem do przeprowadzania transakcji płatności elektronicznych, elektrycznymi i elektronicznymi urządzeniami do zarządzania transakcjami finansowymi” należącymi do klasy 9 i należącymi do dziedziny informatyki oraz ze „sprzętem radiotelefonicznym, odbiornikami (audio, wideo), urządzeniami telefonicznymi, telefonami przenośnymi (komórkowymi), mechanizmami na monety lub żetony do włączania telewizorów, nadajnikami (telekomunikacja)” należącymi do klasy 9, które odnoszą się do telekomunikacji, właściwy krąg odbiorców natychmiast i bez żadnej refleksji pomyśli, że ma do czynienia z towarem powiązanym z siecią komunikacyjną, zawierającym mechanizm dokonywania płatności automatycznych, który pozwoli mu w sposób bezpośredni dokonać płatności w euro za pośrednictwem owej sieci.

Zgłoszony znak towarowy opisuje przeznaczenie „automatów do dokonywania płatności” i „bankomatów” należących do klasy 9 w tym znaczeniu, że informuje właściwy krąg odbiorców o jednej z podstawowych właściwości tych towarów, czyli o tym, że posiadają lub mogą posiadać mechanizm pozwalający na dokonywanie automatycznych płatności w euro.

Zgłoszony znak towarowy stanowi opis przeznaczenia „wykrywaczy fałszywych monet”, „dystrybutorów automatycznych”, „automatów do wydawania biletów” i „czytników kodów kreskowych” należących do klasy 9 w tym znaczeniu, że te towary zawierają mechanizm dokonywania płatności automatycznych tudzież mogą być wbudowane w taki mechanizm.

Zgłoszony znak towarowy opisuje przeznaczenie „automatów do wydawania banknotów” należących do klasy 9. Automaty do wydawania banknotów mogą bowiem być wyposażone w szeroką gamę funkcji wykraczających poza zwykłą wypłatę gotówki, jak na przykład dokonywanie przelewów czy też wydawanie wydruków z konta. W rezultacie właściwy krąg odbiorców będzie uznawał za opisowe wskazówki, zgodnie z którymi towar umożliwia dokonywanie automatycznych płatności w euro, pod warunkiem że właściwość ta będzie prawdziwa w odniesieniu do danego towaru.

Właściwy krąg odbiorców będzie postrzegał zgłoszony znak jako opis podstawowej właściwości „automatów do wydawania wydruków z konta, wyciągów z konta” należących do klasy 9, a mianowicie tego, że mogą one mieć wbudowany mechanizm dokonywania automatycznych płatności w euro. W istocie wspomniane towary z jednej strony i „automaty do wydawania banknotów” z drugiej strony mogą zostać połączone w jedną i tę samą maszynę. Te pierwsze mogą, podobnie jak automaty do wydawania banknotów, być wyposażone także w inne funkcje.

Odnosząc się do usług należących do klasy 36, w całości służą one, w szczególności w kontekście sektora bankowości, finansów i informatyki, do celów przeprowadzania transakcji handlowych i finansowych i ponadto wszystkie wspomniane usługi wiążą się z realizacją operacji płatniczych, niezależnie od tego, czy odbywa się to za pomocą karty, czy – w zależności od przypadku – drogą elektroniczną. Z punktu widzenia właściwego kręgu odbiorców istnieje wystarczająco bezpośredni i konkretny związek między z jednej strony oznaczeniem słownym EURO AUTOMATIC PAYMENT a z drugiej strony szczególną właściwością wszystkich usług należących do klasy 36 i w kontekście transakcji handlowych i finansowych w dziedzinie bankowości, finansów i informatyki, polegających na umożliwianiu dokonywania lub otrzymywania automatycznych płatności w euro, także drogą elektroniczną, ściśle związaną z pojęciem automatyczności.

(por. pkt 42, 62-64, 66, 71, 72, 76, 78, 79, 82, 83, 85, 88)