Προσφυγή της 27ης Ιανουαρίου 2010 - AC-Treuhand κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-27/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: AC-Treuhand AG (Ζυρίχη, Ελβετία) (εκπρόσωποι: C. Steinle και I. Hermeneit, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής C (2009) 8682 τελικό, της 11ης Νοεμβρίου 2009 (υπόθεση COMP/38589 - Σταθεροποιητές θερμότητας), καθόσον αφορά την προσφεύγουσα·

επικουρικώς, να μειώσει το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα με το άρθρο 2, σημεία 17 και 38, της προαναφερθείσας αποφάσεως·

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα βάλλει κατά της από 11 Σεπτεμβρίου 2009 αποφάσεως της Επιτροπής C (2009) 8682 τελικό, στην υπόθεση COMP/38589 - Σταθεροποιητές θερμότητας. Με την προσβαλλόμενη απόφαση επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα και σε άλλες εταιρείες πρόστιμο λόγω παραβάσεως του άρθρου 81, παράγραφος 1, ΕΚ, και - από 1ης Ιανουαρίου 1994 - του άρθρου 53, παράγραφος 1, της Συμφωνίας ΕΟΧ. Κατά την Επιτροπή, η προσφεύγουσα μετείχε σε σειρά συμφωνιών και/ή εναρμονισμένων πρακτικών μία στον τομέα των σταθεροποιητών κασσιτέρου και στον τομέα ESBO/εστέρες στον ΕΟΧ, οι οποίες είχαν ως αντικείμενο τον καθορισμό των τιμών, την κατανομή των αγορών μέσω κατανομής ποσοστώσεων παραδόσεως, την κατανομή πελατών, καθώς και την ανταλλαγή ευαίσθητων εμπορικών πληροφοριών, ιδίως σε σχέση με πελάτες, ποσότητες παραγωγής και ποσότητες παράδοσης.

Προς στήριξη της προσφυγής της η προσφεύγουσα προβάλλει εννέα λόγους ακυρώσεως.

Πρώτον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή εσφαλμένα έκρινε ότι η σύμπραξη υφίστατο έως τις 21 Μαρτίου 2000 στον τομέα των σταθεροποιητών κασσιτέρου και έως τις 26 Σεπτεμβρίου 2000 στον τομέα ESBO/εστέρες. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται, σχετικώς, ότι οι δραστηριότητες της σύμπραξης έπαυσαν ήδη κατά τα μέσα του 1999.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι έχει παραγραφεί η εξουσία της Επιτροπής προς επιβολή προστίμου. Ισχυρίζεται ότι η απόλυτη προθεσμία παραγραφής των δέκα ετών εξέπνευσε στα μέσα του 1999. Επιπλέον, δεν ανεστάλη η παραγραφή κατά τη διάρκεια της δίκης των συνεκδικασθεισών υποθέσεων T-125/03 και T-253/03, Akzo Nobel Chemicals και Akcros Chemicals κατά Επιτροπής.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ και παραβίαση της αρχής της νομιμότητας, δεδομένου ότι, βάσει του άρθρου 81 ΕΚ, δεν μπορούν να της επιβληθούν κυρώσεις, καθόσον πρόκειται περί εταιρείας παροχής συμβουλών. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται σχετικά ότι η δράση της δεν εμπίπτει στην εν λόγω διάταξη και ότι, σε κάθε περίπτωση, τέτοια ερμηνεία δεν ήταν προβλέψιμη κατά τη χρονική περίοδο τέλεσης των αξιόποινων πράξεων.

Επικουρικώς, με τον τέταρτο, πέμπτο και έκτο λόγο ακυρώσεως η προσφεύγουσα προβάλλει σφάλμα της Επιτροπής κατά τον υπολογισμό του προστίμου. Ισχυρίζεται, συγκεκριμένα, ότι έπρεπε να της επιβληθεί ένα μόνον συμβολικό πρόστιμο, καθότι κατά τη χρονική περίοδο τέλεσης των αξιόποινων πράξεων δεν ήταν προβλέψιμη η ερμηνεία ότι το άρθρο 81 ΕΚ καλύπτει επίσης εταιρείες παροχής συμβουλών. Επίσης, προβάλλεται παράβαση των κατευθυντήριων γραμμών για τη μέθοδο υπολογισμού των προστίμων¹, δεδομένου ότι τα πρόστιμα δεν έπρεπε να καθορισθούν κατ' αποκοπήν, αλλά βάσει της αμοιβής που έλαβε η προσφεύγουσα για την παροχή υπηρεσιών. Επιπλέον, δεδομένης της ύπαρξης μίας μόνον παράβασης, η Επιτροπή παρέβη το ανώτατο όριο του 10%, του άρθρου 23, παράγραφος 2, εδάφιο 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003². Εξάλλου, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται σχετικά ότι τα επιβληθέντα πρόστιμα θέτουν σε κίνδυνο την ίδια της την ύπαρξή και δεν συνάδουν προς στο το πνεύμα και τους στόχους των ανώτατων αυτών ορίων.

Με τους τρεις τελευταίους λόγους ακυρώσεως η προσφεύγουσα προβάλλει παρατυπίες της διαδικασίας. Ισχυρίζεται ότι παραβιάσθηκε η αρχή της εύλογης διάρκειας της διαδικασίας (έβδομος λόγος ακυρώσεως), προβάλλει την καθυστερημένη ενημέρωσή της σχετικά με την εν εξελίξει διαδικασία έρευνας εις βάρος της (όγδοος λόγος ακυρώσεως) και το γεγονός ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν της κοινοποιήθηκε νομίμως (ένατος λόγος ακυρώσεως).

____________

¹ - Κατευθυντήριες γραμμές για τη μέθοδο υπολογισμού των προστίμων που επιβάλλονται κατ' εφαρμογή του άρθρου 23, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 (ΕΕ 2006, C 210, σ. 2).

² - Κανονισμός του Συμβουλίου (EΚ) 1/2003, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ 2003, L 1, σ. 1).