Skarga wniesiona w dniu 31 października 2023 r. – UH/Komisja
(Sprawa T-1052/23)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: UH (przedstawiciel: A. Van der Hauwaert, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 263 TFUE, decyzji Komisji Europejskiej z dnia 1 września 2023 r. [sygn. Ares(2023) 5982056], doręczonej stronie skarżącej w dniu 4 września 2023 r.;
tytułem żądania ewentualnego – stwierdzenie, na podstawie art. 261 TFUE i art. 143 ust. 9 rozporządzenia finansowego z 2018 r.1 , nieważności kary w postaci publikacji i rejestracji nałożonej w zaskarżonej decyzji; oraz
w każdym razie obciążenie Komisji Europejskiej kosztami poniesionymi przez skarżącą.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi skarżący podnosi dziewięć zarzutów.
Zarzut pierwszy, zgodnie z którym nieuwzględnienie przez urzędnika zatwierdzającego pism procesowych przedstawionych przez stronę skarżącą przed sądem apelacyjnym w Brukseli naruszyło prawo skarżącej do odpowiedniej i pełnej obrony.
Urzędnik zatwierdzający odmówił skarżącej prawa do odpowiedniej i pełnej obrony, gdy odmówił uwzględnienia uwag skarżącej przedstawionych w ramach postępowania przed sądem apelacyjnym w Brukseli.
Zarzut drugi, dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych w odniesieniu do zarzucanego poważnego wykroczenia zawodowego.
Skarżąca twierdzi, że urzędnik zatwierdzający popełnił błąd w ustaleniach faktycznych, stwierdzając, po pierwsze, że nie istnieje konsorcjum, a po drugie, że zwróciła się ona do pozostałych członków konsorcjum o podpisanie antydatowanego porozumienia konsorcjum.
Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia prawa w odniesieniu do zarzucanego poważnego wykroczenia zawodowego.
Zgodnie z tym argumentem urzędnik zatwierdzający nie wykazał, że podnoszone okoliczności stanowią poważne wykroczenie zawodowe.
Zarzut czwarty, dotyczący tego, że upłynął termin wykluczenia skarżącej z powodu zarzucanego jej poważnego wykroczenia zawodowego (przedawnienie).
Urzędnik zatwierdzający naruszył prawo, podejmując decyzję o wykluczeniu skarżącej na podstawie zarzucanych działań, które miały miejsce na tyle dawno, że możliwość nałożenia sankcji za te działania się przedawniła.
Zarzut piąty, dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych i naruszenia prawa w odniesieniu do decyzji o rejestracji.
Skarżąca utrzymuje, że nie istnieje żadna podstawa faktyczna ani prawna do nałożenia kary rejestracji.
Zarzut szósty, dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych w odniesieniu do zarzucanego naruszenia podstawowych zobowiązań.
Urzędnik zatwierdzający popełnił błąd w ustaleniach faktycznych, twierdząc, że skarżąca uchybiła swoim podstawowym zobowiązaniom.
Zarzut siódmy, dotyczący tego, że termin na wykluczenie skarżącej w odniesieniu do zarzucanego naruszenia podstawowych zobowiązań upłynął (przedawnienie).
Urzędnik zatwierdzający naruszył prawo, podejmując decyzję o wykluczeniu skarżącej na podstawie zarzucanych uchybień w wypełnianiu podstawowych zobowiązań, które miały miejsce na tyle dawno, że możliwość nałożenia sankcji za te działania się przedawniła.
Zarzut ósmy, dotyczący niezastosowania zasady proporcjonalności do publikacji.
Urzędnik zatwierdzający nie zastosował zasady proporcjonalności, o której mowa w art. 109 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 966/20121 oraz w art. 106 ust. 16 rozporządzenia (UE) nr 966/2012 ze zm., w odniesieniu do decyzji o publikacji.
Zarzut dziewiąty, dotyczący niezastosowania art. 106 ust. 16 ust. 2 rozporządzenia nr 966/2012 ze zm. w odniesieniu do publikacji.
Urzędnik zatwierdzający nie zastosował art. 106 ust. 16 rozporządzenia (WE) nr 966/2012 ze zm., ponieważ nie uwzględnił w planowanej publikacji oświadczenia o braku prawomocnego wyroku.
____________
1 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. 2018, L 193, s. 1; zwane dalej „rozporządzeniem finansowym”).
1 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. 2012, L 298, s. 1).