Sprawa C‑19/15

Verband Sozialer Wettbewerb eV

przeciwko

Innova Vital GmbH

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht München I)

Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 – Oświadczenia żywieniowe i zdrowotne dotyczące żywności – Artykuł 1 ust. 2 – Zakres stosowania – Żywność przeznaczona jako taka dla konsumentów końcowych – Oświadczenia zawarte w przekazach o charakterze komercyjnym skierowanych wyłącznie do specjalistów w dziedzinie ochrony zdrowia

Streszczenie – wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 14 lipca 2016 r.

1.        Prawo Unii Europejskiej – Wykładnia – Metody – Wykładnia literalna, systemowa i celowościowa

2.        Zbliżanie ustawodawstw – Oświadczenia żywieniowe i zdrowotne dotyczące żywności – Rozporządzenie nr 1924/2006 – Zakres stosowania – Oświadczenia zawarte w przekazach o charakterze komercyjnym skierowanych wyłącznie do specjalistów w dziedzinie ochrony zdrowia – Włączenie

(rozporządzenie nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady zmienione rozporządzeniem nr 1047/2012, art. 1 ust. 2)

3.        Zbliżanie ustawodawstw – Oświadczenia żywieniowe i zdrowotne dotyczące żywności – Rozporządzenie nr 1924/2006 – Warunki stosowania tych oświadczeń – Zakaz oświadczeń odnoszących się do korzystnych skutków niezrozumiałych dla przeciętnego konsumenta – Zakres – Sformułowane w języku technicznym lub naukowym oświadczenia w przekazie komercyjnym skierowanym do specjalistów w dziedzinie ochrony zdrowia – Wyłączenie

(rozporządzenie nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady zmienione rozporządzeniem nr 1047/2012, art. 5 ust. 2)

1.        Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 23)

2.        Artykuł 1 ust. 2 rozporządzenia nr 1924/2006 w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności, zmienionego rozporządzeniem nr 1047/2012, należy interpretować w ten sposób, że zakresem zastosowania tego rozporządzenia są objęte oświadczenia żywieniowe lub zdrowotne zawarte w przekazach komercyjnych dotyczących żywności przeznaczonej jako taka dla konsumentów końcowych również w sytuacji, gdy przekazy te są skierowane nie do konsumenta końcowego, ale wyłącznie do specjalistów w dziedzinie ochrony zdrowia.

W istocie, pojęcie przekazu komercyjnego zawarte w art. 1 ust. 2 rozporządzenia nr 1924/2006 należy rozumieć w ten sposób, że obejmuje ono między innymi przekaz w postaci reklamy odnoszącej się do żywności służący jej promowaniu, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio. Przekaz tego rodzaju może również mieć postać zawierającego oświadczenia żywieniowe lub zdrowotne w rozumieniu tego rozporządzenia pisma reklamowego, kierowanego przez podmioty działające na rynku spożywczym do specjalistów w dziedzinie ochrony zdrowia po to, aby owi specjaliści mogli w stosownym wypadku zalecać swym pacjentom nabywanie lub spożywanie takiej żywności. W tym względzie art. 1 ust. 2 rozporządzenia nr 1924/2006 nie określa szczegółowo adresatów przekazu komercyjnego i nie różnicuje ich ze względu na to, czy są to konsumenci końcowi, czy też specjaliści w dziedzinie ochrony zdrowia. Oznacza to, że dla konsumentów musi być przeznaczony sam produkt, a nie dotyczący go przekaz. Tymczasem nie można wykluczyć, że specjaliści w dziedzinie ochrony zdrowia sami zostaną wprowadzeni w błąd przez niezgodne z prawdą, mylące bądź fałszywe oświadczenia. A zatem mogą oni w dobrej wierze przekazywać błędne informacje dotyczące żywności będącej przedmiotem przekazu komercyjnego konsumentom końcowym, z którymi mają kontakt. Wobec powyższego stosowanie rozporządzenia nr 1924/2006 do oświadczeń żywieniowych lub zdrowotnych zawartych w przekazach komercyjnych skierowanych do specjalistów przyczynia się – w ramach rynku wewnętrznego – do osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony konsumentów.

(por. pkt 29–31, 44, 45, 47, 54; sentencja)

3.        Rozporządzenie nr 1924/2006 w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności, zmienionego rozporządzeniem nr 1047/2012 nie sprzeciwia się przekazywaniu specjalistom w dziedzinie ochrony zdrowia obiektywnych informacji na temat najnowszych osiągnięć naukowych, z zastosowaniem terminologii technicznej lub naukowej, w sytuacji gdy taki przekaz ma charakter niekomercyjny. W istocie o ile z art. 5 ust. 2 owego rozporządzenia wynika, że stosowanie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych jest dopuszczalne tylko w wypadku, gdy przeciętny konsument jest w stanie zrozumieć opisane w oświadczeniu korzystne działanie, o tyle nie można jednak wywodzić stąd wniosku, że zakazane jest kierowanie przez podmioty działające na rynku spożywczym do specjalistów w dziedzinie ochrony zdrowia wszelkich obiektywnych informacji na temat najnowszych osiągnięć naukowych z zastosowaniem terminologii technicznej lub naukowej. W tym względzie wspomniany art. 5 ust. 2 rozporządzenia należy rozumieć w ten sposób, że przepis ten ma zastosowanie w sytuacji, gdy oświadczenia żywieniowe i zdrowotne są bezpośrednio podawane do wiadomości konsumenta końcowego, tak aby mógł on dokonać wyboru z pełną znajomością faktów.

(por. pkt 49–51, 53)