Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Σεπτεμβρίου 2016 – Ferracci κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-219/13)1
(Κρατικές ενισχύσεις – Δημοτικός φόρος ακίνητης περιουσίας – Απαλλαγή χορηγούμενη σε μη εμπορικές οντότητες που ασκούν δραστηριότητες ειδικού χαρακτήρα – Ενιαίος νόμος για τη φορολογία εισοδήματος – Απαλλαγή από τον ενιαίο δημοτικό φόρο – Απόφαση με την οποία εν μέρει διαπιστώνεται ότι δεν υφίσταται κρατική ενίσχυση και εν μέρει κηρύσσεται η ενίσχυση μη συμβατή με την εσωτερική αγορά – Προσφυγή ακυρώσεως – Κανονιστική πράξη μη επαγόμενη εκτελεστικά μέτρα – Άμεσος επηρεασμός – Παραδεκτό – Απόλυτη αδυναμία ανακτήσεως – Άρθρο 14, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 – Υποχρέωση αιτιολογήσεως)
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Προσφεύγων: Pietro Ferracci (San Cesareο, Ιταλία) (εκπρόσωποι: αρχικώς A. Nucara και E. Gambaro, στη συνέχεια Ε. Gambaro, δικηγόροι)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς V. Di Bucci, G. Conte και D. Grespan, στη συνέχεια G. Conte, D. Grespan και F. Tomat)
Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι : G. Palmieri και G. De Bellis)
Αντικείμενο
Στηριζόμενο στο άρθρο 263 ΣΛΕΕ αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2013/284/ΕΕ της Επιτροπής, της 19ης Δεκεμβρίου 2012, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.20829 [C 26/2010, πρώην NN 43/2010 (πρώην CP 71/2006)] Καθεστώς απαλλαγής από τον δημοτικό φόρο ακίνητης περιουσίας για ακίνητα που χρησιμοποιούνται από μη εμπορικές οντότητες για ειδικούς σκοπούς που χορήγησε η Ιταλία (ΕΕ 2013, L 166, σ. 24).
Διατακτικό
Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:
1) Απορρίπτει την προσφυγή.
2) Ο Pietro Ferracci φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
3) Η Ιταλική Δημοκρατία φέρει τα δικαστικά έξοδά της σε σχέση με την παρέμβαση που άσκησε.
____________1 EE C 164 της 8.6.2013.