Language of document : ECLI:EU:F:2013:135

WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(trzecia izba)

z dnia 25 września 2013 r.

Sprawa F‑158/12

Éric Marques

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Członek personelu kontraktowego – Zatrudnienie – Ogłoszenie o przyjmowaniu zgłoszeń do pracy EPSO/CAST/02/2010 – Warunki zatrudnienia – Odpowiednie doświadczenie zawodowe – Oddalenie wniosku o zatrudnienie

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której É. Marques żąda, po pierwsze, stwierdzenia nieważności odmownej decyzji Komisji Europejskiej z dnia 6 marca 2012 r. w sprawie zatrudnienia go w charakterze członka personelu kontraktowego w grupie funkcyjnej III, a po drugie, naprawienia szkody.

Orzeczenie:      Stwierdza się nieważność odmownej decyzji Komisji Europejskiej z dnia 6 marca 2012 r. w sprawie zatrudnienia É. Marquesa w charakterze członka personelu kontraktowego w grupie funkcyjnej III. W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. Komisja Europejska pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez É. Marquesa.

Streszczenie

Urzędnicy – Personel kontraktowy – Zatrudnienie – Grupa zaszeregowania – Uwzględnienie doświadczenia zawodowego – Uznanie przysługujące organowi upoważnionemu do zawierania umów – Wykładnia tekstów prawnych Unii – Granice

[warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 82 § 2 lit. b)]

O ile administracji przysługuje szeroki zakres uznania odnośnie do ustalenia, czy wcześniejsze doświadczenie zawodowe kandydata może zostać uwzględnione w ramach jego zatrudnienia w charakterze członka personelu kontraktowego w danej grupie funkcyjnej, o tyle powinna ona korzystać z tego uznania między innymi z poszanowaniem wszystkich obowiązujących przepisów.

Dla dokonania wykładni przepisu prawa Unii trzeba uwzględnić nie tylko jego treść, ale także jego kontekst oraz cel, do którego zmierza regulacja, której część stanowi ów przepis. Tymczasem jeśli prawodawca i organ administracyjny używają w tym samym akcie o charakterze generalnym dwóch odrębnych terminów, względy spójności i pewności prawa stoją na przeszkodzie temu, by nadać im to samo znaczenie. Znajduje to a fortiori zastosowanie w sytuacji, gdy terminy te oddają różny sens w języku potocznym. Tak właśnie jest w wypadku przymiotników „odpowiedni” i „równorzędny”. W powszechnym użyciu przymiotnik „odpowiedni” oznacza „dostosowany do określonego użycia”. Natomiast przymiotnik „równorzędny” oznacza „tej samej wartości”, a tym samym ma bardziej ograniczony zakres.

W tym względzie należy zauważyć, że w braku dyplomu potwierdzającego wykształcenie na poziomie szkoły wyższej art. 82 ust. 2 lit. b) WZIP wymaga odpowiedniego doświadczenia zawodowego, w sytuacji gdy zainteresowany posiada wykształcenie średnie potwierdzone świadectwem, dające dostęp do studiów wyższych, albo, jeśli nie ma to miejsca, równorzędne wykształcenie zawodowe lub doświadczenie zawodowe.

Tym samym wykładni tego przepisu należy dokonywać w ten sposób, iż kandydat na członka personelu kontraktowego w grupie funkcyjnej II lub III powinien móc powoływać się na trzyletnie doświadczenie zawodowe dostosowane do obowiązków stanowiska do obsadzenia, lecz niekoniecznie równorzędne z nimi.

(zob. pkt 19, 25, 27, 28, 32)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 292/82 Merck, 17 listopada 1983 r., pkt 12

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑6/09 Fares przeciwko Komisji, 28 października 2010 r., pkt 38, 39; sprawa F‑27/10 Begue i in. przeciwko Komisji, 10 marca 2011 r., pkt 40

Sąd Unii Europejskiej: sprawa T‑160/08 P Komisja przeciwko Putterie-De-Beukelaer, 8 lipca 2010 r., pkt 70