Sprawa T‑230/10

Królestwo Hiszpanii

przeciwko

Komisji Europejskiej

EFOGR – Sekcja Gwarancji – Wydatki wyłączone z finansowania – Owoce i warzywa – Obowiązek udokumentowania wydatków – Warunki uznawania organizacji producentów

Streszczenie wyroku

1.      Rolnictwo – Wspólna organizacja rynków – Owoce i warzywa – Organizacje producentów – Finansowanie przez EFOGR – Warunek – Dowód na realizację poniesionych wydatków

(rozporządzenie Rady nr 2200/96, art. 15 ust. 5 akapit pierwszy; rozporządzenie Komisji nr 1433/2003, art. 18 ust. 2 lit. c))

2.      Rolnictwo – Wspólna organizacja rynków – Owoce i warzywa – Organizacje producentów – Finansowanie przez EFOGR – Uznanie tych organizacji przez władze krajowe – Warunek – Demokratyczne funkcjonowanie

(rozporządzenie Rady nr 2200/96, art. 11 ust. 1 lit. d); rozporządzenie Komisji nr 1432/2003, art. 4, art. 13 ust. 2 lit. b), art. 14 ust. 2)

1.      Z art. 15 ust. 5 akapit pierwszy rozporządzenia nr 2200/96 w sprawie wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw w związku z art. 18 ust. 2 lit. c) rozporządzenia nr 1433/2003 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady nr 2200/96 w odniesieniu do funduszy operacyjnych, programów operacyjnych i pomocy finansowej wynika, że pomoc finansowa Unii może zostać przyznana organizacji producentów tytułem programu operacyjnego wyłącznie pod warunkiem przedstawienia dowodu, iż wydatki poniesione w ramach programu zostały rzeczywiście zrealizowane.

Zasada ta nie wyłącza możliwości uwzględnienia kosztów spowodowanych ekologicznym gospodarowaniem opakowaniami w sytuacji, gdy koszty te zostały bezpośrednio poniesione przez dystrybutorów, a pośrednio przez organizacje producentów. Wymaga się jedynie dowodu, że sporne koszty zostały poniesione, bezpośrednio lub pośrednio, przez organizacje producentów.

(por. pkt 19, 20, 22)

2.      Przepisy Unii dotyczące organizacji producentów mają na celu zapewnienie ich demokratycznego funkcjonowania, a to za pomocą dwóch zasad. Z jednej strony, będący producentami członkowie organizacji producentów winni sprawować kontrolę nad zrzeszającą ich organizacją oraz wydawanymi przez nią decyzjami. Z drugiej strony, organizacja producentów winna zawierać wśród swoich członków co najmniej pięciu producentów i żaden z wymienionych członków nie może, co do zasady, dysponować większą ilością praw do głosowania niż 20%.

Aby zagwarantować demokratyczne funkcjonowanie organizacji producentów, należy uwzględnić tożsamość osób fizycznych lub identyfikację osób prawnych, będących w posiadaniu kapitału członków takiej organizacji. W przypadku bowiem braku takiej weryfikacji ta sama osoba fizyczna lub prawna, która jest w posiadaniu znaczącej większości, jeśli nie całości, kapitału wielu członków organizacji producentów, tak że sprawuje nad nimi kontrolę, w szczególności nad ich procesem decyzyjnym, może być ukryta za osobami tych członków. W takich okolicznościach istnieje ryzyko, że druga opisana powyżej zasada może być obchodzona w ten sposób, że liczba członków organizacji producentów nie będzie odpowiadać liczbie rzeczywiście niezależnych członków tej organizacji.

Ponadto zgodnie z przepisami art. 14 ust. 2 zdanie drugie rozporządzenia nr 1432/2003 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia nr 2200/96 w odniesieniu do warunków uznawania organizacji producentów i wstępnego uznawania grup producentów podwyższenie przez państwo członkowskie maksymalnej wartości procentowej 20% praw do głosowania, którymi dysponuje jeden członek organizacji, winno być dokonane proporcjonalnie do wkładu tego członka w wartość produkcji wprowadzonej na rynek przez daną organizację producentów. W konsekwencji państwo członkowskie jest zobowiązane podjąć niezbędne działania w celu uniknięcia sytuacji, w której jeden członek organizacji sprawuje kontrolę nad ponad 20% praw do głosowania w ramach organizacji producentów.

(por. pkt 47–51, 53, 57, 59)