Αναίρεση που άσκησε στις 20 Φεβρουαρίου 2024 ο Michael Heßler κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) στις 20 Δεκεμβρίου 2023 στην υπόθεση T-369/22, Michael Heßler κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(Υπόθεση C-137/24 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: Michael Heßler (εκπρόσωπος: I. Steuer-Lutz, δικηγόρος)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα
Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:
να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 20ής Δεκεμβρίου 2023 στην υπόθεση T-369/22,
να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 25ης Μαρτίου 2022, επί της διοικητικής ενστάσεως·
να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εξακολουθήσει να χορήγει τη φορολογική έκπτωση η οποία προβλέπεται στο άρθρο 3, παράγραφος 4, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΟΚ, Ευρατόμ, ΕΚΑΧ) 260/68 1 , όπως ορίζεται στο πόρισμα αριθ. 222/04 των προϊσταμένων διοικήσεως 2 , αναδρομικώς από 1ης Αυγούστου 2021, για όσο χρονικό διάστημα συντρέχουν οι σχετικές προϋποθέσεις,
να ορίσει ως τοκοφόρο, κατά τα οριζόμενα στον δημοσιονομικό κανονισμό, το ποσό των υπολειπόμενων πληρωμών, και
να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι:
το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένως την έννοια της «βλαπτικής πράξεως» του άρθρου 90, παράγραφος 2, του Κανονισμού περί καθορισμού της υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων και του καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος και της Ευρωπαϊκής Κοινότητος Ατομικής Ενέργειας 1 .
το Γενικό Δικαστήριο προσέβαλε το δικαίωμα του αναιρεσείοντος σε χρηστή διοίκηση δυνάμει του άρθρου 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, καθόσον δεν διαπίστωσε ούτε παράβαση εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως των αποφάσεων ούτε προσβολή εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής του δικαιώματος ακροάσεως πριν από την έκδοση βλαπτικής πράξεως.
το Γενικό Δικαστήριο προσέβαλε το δικαίωμα του αναιρεσείοντος επί των αποδοχών τις οποίες δικαιούται, καθότι
α) υπέλαβε εσφαλμένως ότι η φορολογική έκπτωση για συντηρούμενο τέκνο έχει παρακολουθηματικό χαρακτήρα, τον οποίον στην πραγματικότητα δεν έχει, σε σχέση με τη χορήγηση επιδόματος τέκνου,
β) ερμήνευσε εσφαλμένως την έννοια του «συντηρούμενου τέκνου» του άρθρου 3, παράγραφος 4, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΟΚ, Ευρατόμ, ΕΚΑΧ) 260/68, εξαρτώντας την ιδιότητα του συντηρούμενου προσώπου από την ηλικία του τέκνου και όχι από τις ανάγκες του,
γ) δεν αναγνώρισε στον αναιρεσείοντα δικαίωμα φορολογικής εκπτώσεως βάσει του εθιμικού δικαίου και της αρχής της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης,
δ) δεν έλαβε υπόψη τη νομική φύση της αξιούμενης φορολογικής εκπτώσεως, και
ε) δεν έλαβε υπόψη τη δεσμευτική ισχύ, για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, του πορίσματος αριθ. 222/04 των προϊσταμένων διοικήσεως και της εσωτερικής οδηγίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περί εφαρμογής του εν λόγω πορίσματος.
____________
1 Κανονισμός (ΕΟΚ, Ευρατόμ, ΕΚΑΧ) αριθ. 260/68 του Συμβουλίου, της 29ης Φεβρουαρίου 1968, περί καθορισμού των όρων και της διαδικασίας επιβολής του φόρου του θεσπισθέντος υπέρ των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΕΕ 1968, L 56, σ. 8).
1 Πόρισμα αριθ. 222/04 (SEC[2004]411) των προϊσταμένων διοικήσεως της 7ης Απριλίου 2004.
1 Κανονισμός περί καθορισμού της υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων και του καθεστώτος που εφαρμόζεται στο λοιπό προσωπικό της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος και της Ευρωπαϊκής Κοινότητος Ατομικής Ενέργεια (ΕΕ 1962, L 45, σ. 1385).