POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(druga izba)

z dnia 10 grudnia 2014 r.

Sprawa F‑115/13

Christina Helwig

przeciwko

Europejskiej Agencji Środowiska (EEA)

Służba publiczna – Członek personelu kontraktowego – Nieprzedłużenie umowy zawartej na czas określony – Skarga oczywiście niedopuszczalna i oczywiście pozbawiona jakiejkolwiek podstawy prawnej

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, w której Ch. Helwig kwestionuje odmowną decyzję Europejskiej Agencji Środowiska (EEA) w sprawie przedłużenia z nią umowy w charakterze członka personelu kontraktowego i żąda naprawienia spowodowanej tą decyzją szkody.

Orzeczenie:      Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna i oczywiście pozbawiona jakiejkolwiek podstawy prawnej. Christina Helwig pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Europejską Agencję Środowiska.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Personel kontraktowy – Nieprzedłużenie umowy zawartej na czas określony – Uznanie administracyjne – Obowiązek staranności ciążący na administracji – Uwzględnienie interesu danego pracownika – Kontrola sądowa – Granice

(regulamin pracowniczy, art. 7; warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 47, 119)

2.      Urzędnicy – Personel kontraktowy – Zatrudnienie – Przedłużenie umowy zawartej na czas określony – Zróżnicowane traktowanie pracowników, których umowa ma wkrótce wygasnąć – Brak dyskryminacji – Przesłanki

(warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 47, 119)

1.      Przedłużenie zawartej na czas określony umowy o pracę w charakterze członka personelu kontraktowego stanowi jedynie możliwość pozostawioną ocenie właściwego organu, ponieważ instytucjom przysługuje w tym zakresie szeroki zakres uznania w odniesieniu do organizacji swoich służb w zależności od zadań, jakie zostały jej powierzone, oraz – do celów tych zadań – do obsadzania stanowisk personelem pozostającym do ich dyspozycji, pod warunkiem że odbywa się to w interesie służby.

Ponadto właściwy organ jest zobowiązany przy podejmowaniu decyzji dotyczącej sytuacji pracownika uwzględnić wszystkie okoliczności mogące wpłynąć na tę decyzję, czyli nie tylko interes służby, lecz także w szczególności interes tego pracownika. Wynika to bowiem z obowiązku staranności administracji, który odzwierciedla równowagę wzajemnych praw i obowiązków, jaką Regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej i analogicznie Warunki zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej wprowadziły w stosunkach między organem publicznym a jego pracownikami.

Jednakże obowiązek staranności nie może być interpretowany w ten sposób, że oznacza ciążący na administracji obowiązek sprawdzenia, przed wydaniem decyzji w sprawie nieprzedłużenia zawartej na czas określony umowy o pracę w charakterze członka personelu kontraktowego, czy ten członek personelu nie może zostać obsadzony na innym stanowisku.

W każdym razie, zważywszy na szeroki zakres uznania przysługujący instytucjom w tym kontekście, kontrola sądu ogranicza się do zbadania, czy nie wystąpił oczywisty błąd lub czy nie doszło do nadużycia władzy.

(zob. pkt 18–20, 22)

Odesłanie

Sąd Pierwszej Instancji, wyroki: Kyrpitsis/KES, T‑13/95, EU:T:1996:50, pkt 52; Potamianos/Komisja, T‑160/04, EU:T:2008:438, pkt 30; ETF/Landgren, T‑404/06 P, EU:T:2009:313, pkt 162

Sąd Unii Europejskiej, wyrok Komisja/Macchia, T‑368/12 P, EU:T:2014:266, pkt 59

2.      Decyzja agencji Unii w sprawie nieprzedłużenia umowy o pracę w charakterze członka personelu kontraktowego, w sytuacji gdy innym członkom personelu kontraktowego zaproponowano, po wygaśnięciu zawartych z nimi umów na czas określony, przedłużenie umowy o pracę w charakterze członka personelu kontraktowego i zmianę zaszeregowania na inne stanowisko we wspomnianej agencji nie może stanowić naruszenia zasady równego traktowania, skoro nie wykazano, że dany pracownik, mając na uwadze charakter sprawowanych przez niego wcześniej funkcji, jakość wykonywanej przez niego dotąd pracy oraz profil stanowisk, jakie mogłyby mu zostać zaoferowane, znajdowałby się, w kontekście potencjalnego przedłużenia umowy o pracę, w sytuacji porównywalnej z sytuacją innych członków personelu kontraktowego.

(zob. pkt 28, 29)