Sprawa T‑480/20
(publikacja we fragmentach)
Hengshi Egypt Fiberglass Fabrics SAE
i
Jushi Egypt for Fiberglass Industry SAE
przeciwko
Komisji Europejskiej
Wyrok Sądu (pierwsza izba w składzie powiększonym) z dnia 1 marca 2023 r.
Subsydia – Przywóz niektórych materiałów z włókna szklanego tkanych lub zszywanych pochodzących z Chin i Egiptu – Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2020/776 – Ostateczne cło wyrównawcze – Obliczanie kwoty subsydiów – Możliwość przypisania subsydiów – Prawo do obrony – Oczywisty błąd w ocenie – System zwrotu należności celnych przywozowych – Traktowanie pod względem podatkowym strat z tytułu różnic kursowych – Obliczanie marginesu podcięcia cenowego
1. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed subsydiowaniem przez państwa trzecie – Subsydium – Pojęcie – Korzyść przyznana beneficjentowi – Kalkulacja świadczenia – Uprawnienia dyskrecjonalne Komisji – Metoda obliczania mająca umożliwić odzwierciedlenie korzyści rzeczywiście przyznanej każdemu beneficjentowi – Kontrola sądowa – Granice – Oczywisty błąd w ocenie – Ciężar dowodu
(rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1037, art. 7 ust. 1, 2)
(zob. pkt 33, 36–58)
2. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed subsydiowaniem przez państwa trzecie – Subsydium – Pojęcie – Wkład finansowy władz publicznych kraju pochodzenia lub wywozu – Wkład finansowy przekazany przez władze publiczne państwa trzeciego – Możliwość przypisania wspomnianego wkładu władzom publicznym kraju pochodzenia lub wywozu – Dopuszczalność – Warunki
[rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1037, art. 3 pkt 1 lit. a)]
(zob. pkt 79–95)
3. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed subsydiowaniem przez państwa trzecie – Subsydium – Pojęcie – Wykładnia w świetle porozumienia w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych z 1994 r.
(porozumienie w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych z 1994 r., art. 1; rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1037, art. 3)
(zob. pkt 96–102)
4. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed subsydiowaniem przez państwa trzecie – Subsydium – Pojęcie – Szczególny charakter subsydium – Subsydium, które ogranicza się do niektórych przedsiębiorstw znajdujących się w obrębie określonego obszaru geograficznego podlegającego jurysdykcji organu udzielającego subsydium
(rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1037, art. 4 ust. 2, 3)
(zob. pkt 106, 107)
5. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed subsydiowaniem przez państwa trzecie – Przebieg dochodzenia – Spoczywający na Komisji obowiązek ujawnienia informacji zainteresowanym stronom – Zakres – Prawo do obrony – Naruszenie – Warunki – Możliwość lepszego przygotowania obrony przez przedsiębiorstwo w przypadku braku nieprawidłowości proceduralnej
(rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1037, art. 30 ust. 1, 2)
(zob. pkt 114–125)
6. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed subsydiowaniem przez państwa trzecie – Subsydium – Pojęcie – Korzyść przyznana beneficjentowi – Kalkulacja świadczenia – Oczywisty błąd w ocenie – Brak
(rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1037, art. 6)
(zob. pkt 134–139, 143–147, 152–156)
7. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed subsydiowaniem przez państwa trzecie – Subsydium – Pojęcie – Wkład finansowy władz publicznych kraju pochodzenia lub wywozu – Utracone lub niepobrane dochody publiczne – Ocena
[rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1037, art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt ii)]
(zob. pkt 162–170)
Streszczenie
Subsydium udzielone przez Chiny może zostać przypisane Egiptowi jako państwu pochodzenia lub wywozu produktu, na który nałożono cła wyrównawcze
Na przedsiębiorstwa mające siedzibę w Egipcie w strefie współpracy gospodarczej i handlowej Suez między Chinami i Egiptem, które są jednak subsydiowane przez Chiny, można nakładać cła wyrównawcze
W następstwie skargi złożonej w dniu 1 kwietnia 2019 r. Komisja Europejska przyjęła rozporządzenie wykonawcze 2020/776 nakładające ostateczne cła wyrównawcze na przywóz niektórych materiałów z włókna szklanego tkanych lub zszywanych (zwanych dalej „materiałami z włókna szklanego”) pochodzących z Chin i Egiptu(1).
W następstwie drugiej skargi złożonej w dniu 24 kwietnia 2019 r. Komisja przyjęła ponadto rozporządzenie wykonawcze 2020/870 nakładające ostateczne cło wyrównawcze i stanowiące o ostatecznym pobraniu tymczasowego cła wyrównawczego nałożonego na przywóz produktów z włókien ciągłych szklanych (zwanych dalej „produktami z włókien ciągłych szklanych”) pochodzących z Egiptu oraz stanowiące o pobraniu ostatecznego cła wyrównawczego z tytułu zarejestrowanego przywozu owych produktów z włókien ciągłych szklanych(2). Produkty z włókien ciągłych szklanych stanowią główny surowiec wykorzystywany do produkcji materiałów z włókna szklanego.
Hengshi Egypt Fiberglass Fabrics SAE (zwana dalej „Hengshi”) i Jushi Egypt for Fiberglass Industry SAE (zwana dalej „Jushi”), dwie spółki utworzone na podstawie prawa egipskiego, których akcjonariuszami są podmioty chińskie, produkują i eksportują materiały z włókna szklanego do Unii Europejskiej. Jushi produkuje i eksportuje ponadto produkty z włókien ciągłych szklanych do Unii. Obydwie te spółki mają siedzibę w Egipcie, w strefie współpracy gospodarczej i handlowej Suez (zwanej dalej „strefą SETC”), która została utworzona wspólnie przez Egipt i Chiny zgodnie z ich odpowiednimi strategiami krajowymi, to znaczy, w odniesieniu do Egiptu zgodnie z planem rozwoju korytarza Kanału Sueskiego, a w odniesieniu do Chin zgodnie z inicjatywą „jeden pas i jeden szlak”. Owa ostatnia inicjatywa umożliwiła chińskim władzom przyznawanie niektórych korzyści, w szczególności wsparcia finansowego, chińskim przedsiębiorstwom z siedzibą w strefie SETC.
Hengshi i Jushi, uznając się za poszkodowane w wyniku ceł wyrównawczych ustanowionych przez Komisję, wniosły do Sądu skargę zmierzającą do stwierdzenia nieważności rozporządzenia wykonawczego 2020/776. W odrębnej skardze Jushi wniosła ponadto o stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego 2020/870.
Oddalając skargę Sąd dookreślił warunki, na jakich Komisja może przypisać władzom publicznym państwa pochodzenia lub wywozu danego produktu subsydia przyznane przez władze publiczne innego państwa w celu nałożenia na podstawie podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego(3) cła wyrównawczego na przywóz do Unii produktu objętego dochodzeniem.
Ocena Sądu
Na poparcie swojej skargi skarżące podniosły między innymi zarzut dotyczący naruszenia art. 3 pkt 1 lit. a) podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego, zgodnie z którym subsydium istnieje, jeżeli władze publiczne kraju pochodzenia lub wywozu wniosły wkład finansowy. W tym względzie skarżące podważyły w szczególności argumentację Komisji zawartą w rozporządzeniach wykonawczych, polegającą na przypisaniu egipskim władzom publicznym wkładów finansowych przyznanych przez chińskie podmioty publiczne przedsiębiorstwom mającym siedzibę w strefie SETC.
Sąd w pierwszej kolejności oddalił zarzut szczegółowy skarżących dotyczący naruszenia prawa przez Komisję przy dokonywaniu wykładni pojęcia „władzy publicznej” kraju pochodzenia lub wywozu w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. a) podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego.
Odnosząc się do tego pojęcia „władzy publicznej” Sąd zauważył, że art. 2 lit. b) podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego ogranicza się do zdefiniowania go jako obejmującego każdy organ publiczny na terytorium kraju pochodzenia lub wywozu. Jednakże przepis ten nie wyklucza możliwości przypisania wkładu finansowego władzom publicznym kraju pochodzenia lub wywozu danego produktu na podstawie dostępnych konkretnych dowodów. Ponadto, okoliczność, iż rozporządzenie to wymaga, aby wkład finansowy został przyznany przez władze publiczne „na terytorium kraju”(4), nie oznacza, że ów wkład musi pochodzić bezpośrednio od władz publicznych kraju pochodzenia lub wywozu.
Tym samym podstawowe rozporządzenie antysubsydyjne nie wyklucza tego, że wkład finansowy przyznany przedsiębiorstwom z siedzibą w Egipcie przez chińskie organy publiczne, a nie bezpośrednio przez egipskie władze publiczne, może zostać przypisany tym władzom jako władzom publicznym kraju pochodzenia lub wywozu.
Taki wniosek jest uzasadniony tym bardziej w szczególnym kontekście strefy SETC, który pozwala chińskim władzom publicznym na bezpośrednie przyznawanie wszystkich ułatwień związanych z chińską inicjatywą „jeden pas i jeden szlak” przedsiębiorstwom chińskim mającym siedzibę w tej strefie. W tych okolicznościach nie można dopuścić, aby konstrukcja gospodarcza i prawna o takich rozmiarach jak strefa SETC została wyłączona z zakresu podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego.
Następnie Sąd odrzucił argumentację skarżących, zgodnie z którą dokonana przez Komisję wykładnia art. 3 pkt 1 lit. a) podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego jest sprzeczna z art. 10 ust. 7 i z art. 13 ust. 1 tego rozporządzenia.
W tym względzie Sąd zauważył, z jednej strony, że art. 10 ust. 7 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego, który nakłada na Komisję rozpatrującą skargę obowiązek zaproszenia danego kraju pochodzenia lub wywozu do udziału w konsultacjach w celu wyjaśnienia sytuacji, nie wyklucza zasięgnięcia opinii władz publicznych wspomnianego kraju odnośnie do przypisywanych im wkładów finansowych. W niniejszej sprawie z akt sprawy wynika ponadto, że Komisja zaprosiła egipskie władze publiczne do przeprowadzenia konsultacji w kwestiach takich jak kredyty preferencyjne udzielone przez podmioty chińskie.
Jeśli chodzi, z drugiej strony, o art. 13 ust. 1 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego, który pozwala w szczególności krajowi pochodzenia lub wywozu na zniesienie albo ograniczenie subsydiów lub podjęcie innych działań dotyczących ich skutków, możliwość taka pozostaje aktualna w przypadku gdy wkład finansowy można przypisać władzom publicznym tego kraju. W ten sposób niniejszej sprawie egipskie władze publiczne miały możliwość zakończenia ścisłej współpracy z chińskimi władzami publicznymi w odniesieniu do wkładów finansowych lub zaproponowania środków mających na celu ograniczenie skutków spornych subsydiów.
Wynika z tego, że ani art. 3 pkt 1 lit. a) podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego, ani jego ogólna systematyka nie wykluczają tego, aby wkład finansowy przyznany przez chińskie władze publiczne mógł zostać przypisany władzom publicznym Egiptu, jako kraju pochodzenia lub wywozu, w przypadku takim jak omawiany w niniejszej sprawie.
Wreszcie, w przeciwieństwie do tego, co twierdzą skarżące, taki wniosek potwierdzają w szczególności postanowienia art. 1 porozumienia w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych(5), w świetle którego należy interpretować podstawowe rozporządzenie antysubsydyjne.
Artykuł 1 ust. 1 lit. a) pkt 1 wspomnianego porozumienia, którego wdrożenie ma na celu art. 3 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego, definiuje subwencję jako wkład finansowy władzy publicznej lub jakiejkolwiek instytucji publicznej na terytorium kraju będącego „członkiem” WTO. Sformułowanie to nie wyklucza zatem możliwości przypisania wkładu finansowego przyznanego przez państwo trzecie władzom publicznym kraju pochodzenia lub wywozu, ponieważ wystarczy, że wkład finansowy władz publicznych lub jakiegokolwiek podmiotu publicznego ma miejsce na terytorium kraju będącego „członkiem” WTO.
W świetle powyższych uwag Sąd doszedł do wniosku, że Komisja dokonała prawidłowej wykładni art. 3 pkt 1 lit. a) podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego, i oddalił zarzut podniesiony przez skarżące. Sąd oddalił również pozostałe zarzuty podniesione przez skarżące w dwóch skargach, a w konsekwencji oddalił te skargi w całości.