ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 8ης Οκτωβρίου 2014

Υπόθεση T‑529/12 P

Moises Bermejo Garde

κατά

Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΕΟΚΕ)

«Αίτηση αναιρέσεως – Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι της Ένωσης – Πρόσληψη – Προκήρυξη θέσεως – Διορισμός σε θέση διευθυντή – Ανάκληση της υποψηφιότητας του προσφεύγοντος – Διορισμός άλλου υποψηφίου – Προσφυγές ακυρώσεως – Ακύρωση σε πρώτο βαθμό της επίμαχης προκηρύξεως λόγω αναρμοδιότητας του εκδόντος οργάνου – Έλλειψη ρητής απαντήσεως προς το σύνολο των ισχυρισμών και επιχειρημάτων των διαδίκων – Αρχή της ορθής απονομής της δικαιοσύνης – Απαράδεκτο των αιτημάτων περί απορρίψεως των αποφάσεων που ελήφθησαν βάσει της επίμαχης προκηρύξεως – Άρθρο 91, παράγραφος 2, του ΚΥΚ – Αγωγή αποζημιώσεως – Δικαίωμα αποτελεσματικής ένδικης προστασίας – Υποχρέωση αιτιολογήσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης – Διαφορά ώριμη προς εκδίκαση – Απόρριψη της προσφυγής»

Αντικείμενο:      Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) της 25ης Σεπτεμβρίου 2012, Bermejo Garde κατά ΕΟΚΕ (F‑51/10), με την οποία ζητείται η μερική αναίρεση της αποφάσεως αυτής.

Απόφαση:      Η απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) της 25ης Σεπτεμβρίου 2012, Bermejo Garde κατά ΕΟΚΕ (F‑51/10), αναιρείται καθόσον απέρριψε αναιτιολόγητα το αίτημα αποζημιώσεως του προσφεύγοντος. Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται κατά τα λοιπά. Το αίτημα αποζημιώσεως που υπέβαλε ο Moises Bermejo Garde ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης απορρίπτεται. Ο M. Bermejo Garde φέρει τα δικαστικά του έξοδα που αφορούν την παρούσα διαδικασία. Η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΕΟΚΕ) φέρει τα δικαστικά της έξοδα που αφορούν τόσο την ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης διαδικασία όσο και την παρούσα, καθώς και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο M. Bermejo Garde στην πρωτόδικη διαδικασία.

Περίληψη

1.      Αναίρεση – Λόγοι – Ελλιπής αιτιολογία – Περιεχόμενο της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 36 και παράρτημα I, άρθρο 7 § 1)

2.      Ένδικη διαδικασία – Αιτιολογία των δικαστικών αποφάσεων – Περιεχόμενο – Υποχρέωση του δικάζοντος δικαστηρίου να αποφαίνεται επί του συνόλου των ισχυρισμών και επιχειρημάτων των διαδίκων – Δεν υφίσταται

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 36 και παράρτημα I, άρθρο 7 § 1)

1.      Όταν απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης δεν παρέχει τη δυνατότητα στον ενδιαφερόμενο να λάβει γνώση των λόγων για τους οποίους το ως άνω Δικαστήριο απέρριψε τα επιχειρήματα που αυτός προέβαλε προς στήριξη του αιτήματος αποζημιώσεως και δεν παρέχει στο Γενικό Δικαστήριο επαρκή στοιχεία για να ασκήσει τον δικαστικό του έλεγχο, υφίσταται παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως που απορρέει από το άρθρο 36 του Οργανισμού του Δικαστηρίου, το οποίο έχει εφαρμογή στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης δυνάμει του άρθρου 7, παράγραφος 1, του παραρτήματος I του Οργανισμού αυτού.

(βλ. σκέψεις 46 και 47)

2.      Για λόγους οικονομίας της διαδικασίας και τηρουμένης της αρχής της ορθής απονομής της δικαιοσύνης, ο δικαστής της Ένωσης μπορεί να εκδίδει την απόφασή του επί προσφυγής χωρίς να υποχρεούται να αποφαίνεται οπωσδήποτε επί του συνόλου των ισχυρισμών και επιχειρημάτων των διαδίκων.

Η ως άνω διαπίστωση επιβάλλεται ιδίως στις περιπτώσεις όπου ο δικαστής της Ένωσης διαπιστώνει αναρμοδιότητα του εκδόντος την προσβαλλόμενη πράξη. Πράγματι, η έλλειψη αρμοδιότητας, την οποία παραθέτει κατά πρώτο λόγο το άρθρο 263, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ, επηρεάζει το ίδιο το έρεισμα της προσβαλλομένης πράξεως και, επομένως, το στοιχείο που δικαιολογεί την ύπαρξή της. Ειδικότερα, καθόσον πράξη προερχόμενη από αναρμόδιο για την έκδοσή της όργανο δεν πρέπει να περιλαμβάνεται στην έννομη τάξη της Ένωσης, το περιεχόμενό της έχει καταρχήν ελάχιστη σημασία.

(βλ. σκέψεις 54 και 55)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: απόφαση της 26ης Φεβρουαρίου 2002, Συμβούλιο κατά Bohringer, C‑23/00 P, EU:C:2001:511, σκέψη 52