Sprawa T‑231/14 P

(publikacja fragmentów)

Europejska Agencja Leków (EMA)

przeciwko

Davidowi Drakefordowi

Odwołanie – Służba publiczna – Personel tymczasowy – Umowa na czas określony – Decyzja o nieprzedłużeniu – Artykuł 8 akapit pierwszy WZIP – Przekształcenie umowy na czas określony w umowę na czas nieokreślony – Nieograniczone prawo orzekania

Streszczenie – wyrok Sądu (izba ds. odwołań) z dnia 16 września 2015 r.

1.      Prawo Unii Europejskiej – Wykładnia – Teksty wielojęzyczne – Jednolita wykładnia – Uwzględnienie różnych wersji językowych – Wykładnia w zależności od kontekstu i celu

2.      Urzędnicy – Personel tymczasowy – Personel tymczasowy objęty zakresem art. 2 lit. a) warunków zatrudnienia innych pracowników – Kolejne przedłużenie umowy po pierwszym przedłużeniu na czas określony – Przekształcenie umowy na czas określony w umowę na czas nieokreślony – Cel art. 8 akapit pierwszy warunków zatrudnienia innych pracowników

[warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 2 lit. a), art. 8 akapit pierwszy, art. 47]

3.      Odwołanie – Zarzuty – Zarzut nieistotny dla sprawy – Pojęcie

(art. 256 ust. 1 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 58 akapit pierwszy)

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 22)

2.      Sąd do spraw Służby Publicznej dopuścił się naruszenia prawa, gdy orzekł, że celem art. 8 akapit pierwszy warunków zatrudnienia innych pracowników (WZIP) jest zagwarantowanie określonej stabilności zatrudnienia. Celem art. 8 akapit pierwszy WZIP jest bowiem zapobieganie nadużyciom wynikającym z korzystania przez administrację z kolejnych umów o pracę na czas określony. Ponadto ograniczony cel tego przepisu potwierdza przyznane administracji uprawnienia do zakończenia w dowolnym momencie stosunku pracy z pracownikiem, z którym zawarto umowę na czas nieokreślony, z poszanowaniem procedur przewidzianych w art. 47 WZIP. W tym względzie Sąd do spraw Służby Publicznej słusznie orzekł, iż administracja może w dowolnym momencie zakończyć umowę o pracę na czas nieokreślony z pracownikiem, z poszanowaniem terminu przewidzianego w art. 47 lit. c) ppkt (i) WZIP, nie podważając różnicy pomiędzy urzędnikami a pracownikami ani szerokiego zakresu uznania, z którego korzysta administracja w stosunkach pracy z nimi.

Ponadto ustanowiony przez Sąd do spraw Służby Publicznej wyjątek od stosowania przewidzianego w art. 8 akapit pierwszy WZIP przekształcenia umowy w wypadku przerwy w karierze stanowi logiczną konsekwencję wykładni tego przepisu. Celem tego przepisu jest bowiem uniknięcie sytuacji, w której w przypadku rozwoju kariery lub zmiany pełnionych obowiązków przez członka personelu tymczasowego zatrudnionego na podstawie umowy na czas określony administracja mogłaby nadużywać formalnie różnych umów, aby obejść przewidziane w tym przepisie przekształcenie umowy. Jednak założeniem tego przekształcenia jest to, że członek personelu tymczasowego, który awansuje na ścieżce kariery lub którego obowiązki zmieniają się, zachowuje stosunek pracy z pracodawcą charakteryzujący się ciągłością. Jeśli okaże się, że pracownik zawiera umowę zawierającą merytoryczną, a nie formalną zmianę charakteru jego obowiązków, założenie stosowania art. 8 akapit pierwszy WZIP nie jest już ważne. Przyznanie, że każde przedłużenie mogłoby zostać uwzględnione do celów stosowania normy przewidzianej w tym przepisie, byłoby bowiem sprzeczne z duchem tego przepisu.

Oczywiście jeśli porówna się pełnione zadania, stanowisko kierownika komórki stanowi merytoryczną zmianę w stosunku do stanowiska zastępcy kierownika, co powoduje przerwanie stosunku pracy w rozumieniu pojęcia zdefiniowanego przez Sąd do spraw Służby Publicznej. O ile bowiem pozostawanie w obszarze tej samej działalności nie powoduje automatycznie ciągłości pełnionych obowiązków, o tyle ciągłość ta z zasady powinna być wyłączona, w przypadku gdy dostęp do stanowiska kierownika komórki podlega warunkowi przejścia otwartego postępowania w sprawie naboru. Jednakże skoro przed mianowaniem na stanowisko kierownika komórki zainteresowany sprawował funkcję pełniącego obowiązki kierownika komórki, to nie można tak naprawdę stwierdzić, że mianowanie na kierownika komórki, nawet jeśli nastąpiło w wyniku postępowania otwartego, faktycznie stanowiło przerwanie stosunku pracy pod względem pełnionych wcześniej obowiązków.

(por. pkt 30, 33, 39–41)

3.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 31, 38)