Sprawa T‑215/07 R

Beniamino Donnici

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Decyzja Parlamentu Europejskiego – Weryfikacja mandatów wyborczych – Unieważnienie mandatu poselskiego wynikające z zastosowania krajowego prawa wyborczego – Wniosek o zawieszenie wykonania – Dopuszczalność – Fumus boni iuris – Pilny charakter – Wyważenie interesów

Streszczenie postanowienia

1.      Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Przesłanki zastosowania – Interes skarżącego w uzyskaniu objętego wnioskiem zawieszenia

(art. 242 WE; regulamin Sądu, art. 104 § 2)

2.      Parlament – Weryfikacja mandatów członków – Granice

(akt dotyczący wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich, art. 12)

3.      Parlament – Członkowie – Pojęcie

(akt dotyczący wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich, art. 6)

4.      Parlament – Zgodność z prawem decyzji Parlamentu Europejskiego w sprawie weryfikacji mandatów wybranych osób

(art. 234 WE; akt dotyczący wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich)

5.      Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Zawieszenie wykonania aktu Parlamentu Europejskiego unieważniającego mandat jednego z jego członków z powodu rezygnacji z tego mandatu

(art. 242 WE; akt dotyczący wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich, art. 8; regulamin Sądu, art. 104 § 2)

1.      Wniosek o zawieszenie wykonania odmownej decyzji administracyjnej podlega co do zasady odrzuceniu, ponieważ nie może on wywierać skutku w postaci zmiany sytuacji skarżącego.

Nie można jednak uznać za akt negatywny decyzji Parlamentu Europejskiego dokonującej weryfikacji mandatu skarżącego jako członka tej instytucji i stwierdzającej w wyniku tej weryfikacji jego nieważność. W istocie zawieszenie wykonania tej decyzji spowoduje zmianę sytuacji prawnej skarżącego, gdyż przyznanie tego środka utrzyma korzystną sytuację tymczasową, z której on korzysta i w czasie której może on brać udział w posiedzeniach Parlamentu i jego organów, korzystając w pełni ze swych uprawnień.

(por. pkt 33, 35, 36)

2.      Z art. 12 z 1976 r. aktu dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich wynika, że Parlament Europejski nie posiada zasadniczo żadnej właściwości w zakresie czuwania nad przestrzeganiem prawa wspólnotowego przez państwa członkowskie, czy to w zakresie ogólnym, czy szczególnie w dziedzinie prawa wyborczego. Przeciwnie, brzmienie tego przepisu wskazuje, że uprawnienie do weryfikacji, którym dysponuje Parlament, okazuje się, przynajmniej na pierwszy rzut oka, dość ograniczone przez sformułowanie wprowadzające dwojakie ograniczenie.

Po pierwsze, zadanie polegające na „odnotowaniu” wyników ogłoszonych urzędowo przez państwa członkowskie wydaje się oznaczać, że rola Parlamentu ogranicza się do odnotowania dokonanego wcześniej przez władze krajowe stwierdzenia wybranych osób, czyli do odnotowania istniejącej już wcześniej sytuacji prawnej wynikającej wyłącznie z decyzji tych władz, co podkreśla całkowity brak swobodnego uznania Parlamentu w tym zakresie. Wydaje się zatem wykluczone, aby w tym kontekście Parlament mógł zakwestionować samą prawidłowość danego aktu krajowego i odmówić jego odnotowania, w sytuacji gdy stwierdzi wystąpienie nieprawidłowości.

Po drugie, szczególne uprawnienie Parlamentu do rozstrzygania sporów wynikłych przy okazji weryfikowania mandatów jest również ograniczone ratione materiae jedynie do odwołań, jakie mogą zostać ewentualnie wniesione na podstawie postanowień aktu z 1976 r., z wyłączeniem przepisów krajowych, do których akt się odnosi.

(por. pkt 71–73, 75, 76)

3.      Artykuł 6 aktu z 1976 r. dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich dotyczy jedynie członków Parlamentu Europejskiego, którzy muszą mieć możliwość wykonywania swych uprawnień w sposób niezależny, nie dotyczy natomiast wybranych kandydatów, których mandat nie został jeszcze zweryfikowany przez Parlament zgodnie z dyspozycją art. 12 aktu z 1976 r. Zatwierdzenie przez Parlament mandatu takiej osoby w ramach procedury weryfikacji stanowi warunek wstępny i niezbędny do tego, aby art. 6 aktu z 1976 r. mógł znaleźć zastosowanie wobec tej osoby. Sytuacji wybranego kandydata nie można utożsamiać z sytuacją członka Parlamentu do celów zastosowania ww. art. 6.

(por. pkt 77, 79, 81)

4.      Ewentualne nieprawidłowości, którymi dotknięte jest urzędowe ogłoszenie wyników wyborczych dokonane przez właściwy organ krajowy, nie mogą w żadnym wypadku wpłynąć na ważność decyzji Parlamentu Europejskiego w sprawie weryfikacji mandatów wybranych osób. W istocie jeżeli dany akt krajowy stanowi część wspólnotowego procesu decyzyjnego i – w wyniku podziału kompetencji między organami krajowymi a instytucjami wspólnotowymi dokonanego w danej dziedzinie – jest wiążący dla instancji wspólnotowej podejmującej decyzję oraz określa w konsekwencji treść podejmowanej decyzji wspólnotowej, nieprawidłowości, którymi ten akt krajowy jest ewentualnie dotknięty, nie mogą w żadnym wypadku wpłynąć na ważność decyzji wydanej przez instytucję wspólnotową.

Do sądów krajowych należy orzekanie, w określonych przypadkach po uzyskaniu orzeczenia wydanego w trybie prejudycjalnym przez Trybunał na podstawie art. 234 WE, w kwestii legalności krajowych przepisów i procedur wyborczych.

(por. pkt 91–93)

5.      Poważna i nieodwracalna szkoda – jako kryterium pilnego charakteru – stanowi pierwszy element porównania dokonywanego w ramach oceny interesów. Dokładniej, porównanie to powinno umożliwić sędziemu orzekającemu w przedmiocie środków tymczasowych zbadanie, czy ewentualne stwierdzenie nieważności spornego aktu przez sędziego orzekającego co do istoty sprawy pozwoli na odwrócenie sytuacji spowodowanej przez jego natychmiastowe wykonanie oraz odwrotnie, czy zawieszenie wykonania wspomnianego aktu może stanowić przeszkodę dla jego pełnej skuteczności, w przypadku gdyby skarga co do istoty została oddalona.

W sytuacji równości między interesami zainteresowanych osób interesy o charakterze bardziej ogólnym, na które obie się powołują, wnosząc o przyznanie zawieszenia lub też o jego odmowę, nabierają szczególnego znaczenia.

W tym kontekście jest niepodważalne, że państwo członkowskie, którego dotyczy decyzja Parlamentu Europejskiego stwierdzająca nieważność mandatu jednego z jego członków z powodu rezygnacji z tego mandatu, posiada interes w poszanowaniu swojego prawa wyborczego przez Parlament, bowiem zgodnie z art. 8 aktu z 1976 r. dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich procedura wyborcza w każdym państwie członkowskim podlega przepisom krajowym. Wprawdzie interes ten można przeciwstawić ogólnemu interesowi Parlamentu w utrzymaniu wydanych decyzji. Jednak interes Parlamentu nie ma pierwszeństwa w ramach ważenia występujących interesów. W istocie nawet gdyby Parlament mógł wykorzystać swoje uprawnienie do nieuwzględniania wyników wyborczych przekazywanych mu przez państwo członkowskie, w sytuacji gdy wyniki te są w jego ocenie sprzeczne z przepisami aktu z 1976 r., nie zmienia to faktu, że z tego prawa może jedynie korzystać w rzadkich i przez to wyjątkowych przypadkach, ponieważ można zasadnie przypuszczać, że państwa członkowskie dostosują się z reguły do wynikającego z art. 10 WE obowiązku przystosowania krajowego prawa wyborczego do wymogów aktu z 1976 r.

(por. pkt 106, 109, 110, 113)